Jeziorsko
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

sieradzki

Gmina

Warta

Liczba ludności (2006)

ok. 300

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-290[1]

Tablice rejestracyjne

ESI

SIMC

0715331

Położenie na mapie gminy Warta
Mapa konturowa gminy Warta, u góry znajduje się punkt z opisem „Jeziorsko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jeziorsko”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jeziorsko”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Jeziorsko”
Ziemia51°47′46″N 18°38′52″E/51,796111 18,647778[2]

Jeziorsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Warta. Miejscowość położona na trasie z Sieradza do Turku (DK83), na skraju doliny Warty nad zbiornikiem Jeziorsko.

Do 1937 r. siedziba gminy Ostrów Wartski, a w latach 1937–1954 gminy Jeziorsko. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jeziorsko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Historia

W średniowieczu należała do kasztelanii spicymierskiej, potem do województwa sieradzkiego. Pierwsza wzmianka z 1324 r. Była to posiadłość szlachecka. W XVI w. należała do rodu Ostrowskich herbu Korab. Obok wsi miała być zbudowana główna tama zbiornika Jeziorsko. Nazwę pozostawiono, mimo że tama została przeniesiona w dół rzeki, do wsi Skęczniew (ok. 10 km na północ).

Parafię w Jeziorsku erygowano w pierwszej połowie XIV wieku. Pierwszy kościół wspomniany w 1520 r. Po pożarze w 1636 r. kolejny był konsekrowany w 1710 r. Obecny Podwyższenia Krzyża Świętego, bezstylowy – zbudowany w latach 1854–1856, z wyposażeniem XVII–XVIII w. W XIX wieku przy kościele istniał szpital dla ubogich. Na cmentarzu kaplica św. Krzyża, dawniej grobowiec Józefa Reccera. We wschodniej części cmentarza mogiła powstańców z 1863 r., ozdobiona płaskorzeźbą. W 1914 r. pochowano tu też poległych w bitwie pod Maszewem legionistów z 1 pułku strzelców, jednak mogiła ta nie zachowała się.

Na cmentarzu pochowano m.in.: Mariana Dunin-Borkowskiego (ur. w 1860 r. w Obodówce na Podolu, zm. w 1913 r. w Ustkowie) – administratora dóbr Ustków i Rożdżały (płytę nagrobną z herbem Dunin wykonaną w firmie Alfreda Fiebigera w Kaliszu ufundowało Kazimierzostwo Tymowscy); ks. Bolesława Zielińskiego (1866–1930) – proboszcza Jeziorska (płytę ufundowali Stanisław i Zdzisław Kamoccy z Ustkowa); rodzinę Dłużniakiewiczów – obywateli ziemskich, m.in.: Józefa (zm. 1928) – byłego obywatela ziemskiego, Józefa (zm. 1884) – dziedzica Wacławowa, Ewę z Dłużniakiewiczów Kokeli (1851–1888). Więcej danych o cmentarzu na stronie Związku Szlachty Polskiej.

Wspólnoty wyznaniowe

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 407 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46791
  3. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-04].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.