Jezioro Mokre (województwo warmińsko-mazurskie)

Jezioro Mokre
	; Część północna jeziora
	Położenie
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Miejscowości nadbrzeżne	Cierzpięty, Zgon, Uklanka, Ławny Lasek
Region	Pojezierze Mrągowskie
Wyspy	5
	Morfometria
Powierzchnia	8,4 km²
Wymiary; • max długość; • max szerokość	; 7,76 km; 1,58 km
Głębokość; • średnia; • maksymalna	; 19,75 m ; 51 m
	Hydrologia
Rzeki wypływające	Krutynia
Rodzaj jeziora	rynnowe
	Położenie na mapie gminy Piecki Jezioro Mokre
	Położenie na mapie Polski Jezioro Mokre
	Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Jezioro Mokre
	Położenie na mapie powiatu mrągowskiego Jezioro Mokre
	53°40′36″N 21°23′09″E/53,676667 21,385833

Jezioro Mokre (niem. Muckersee^[1]) – jezioro rynnowe na Pojezierzu Mrągowskim w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki. Nazwę Jezioro Mokre ustalono urzędowo w 1950 r.^[2]

Morfometria

Długość jeziora to ok. 7,7 km, szerokość do 1,6 km, powierzchnia 846 ha, maksymalna głębokość 51 m. Na jeziorze znajduje się 5 wysp. Leży na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego w pobliżu miejscowości Cierzpięty, Zgon, ok. 14 km na zachód od Rucianego-Nidy i ok. 20 km na południe od Mrągowa.

Charakterystyka

Jezioro łączy się na południowo-zachodnim krańcu z jeziorem Uplik (rezerwat ptasi) i jeziorem Zdróżno, od strony zachodniej z jeziorem Nawiady, w części wschodnio-północnej z jeziorem Kołowin, a na wschodnim krańcu z Jeziorem Krutyńskim oraz rzeką Krutynią.

Linia brzegowa jest silnie rozwinięta, a ławica o piaszczystym dnie, częściowo porośniętym pasami roślinności wynurzonej.

Przyroda

Zbiornik jest jeziorem starzejącym się pod względem zaawansowania rozwojowego w procesie sukcesji i słabo synantropijnym w procesie synantropizacji^[3].

Wokół jeziora skupione są trzy rezerwaty przyrody:

Gatunki ryb występujące w akwenie, to: sielawa, leszcz, okoń, szczupak, płoć, karp, wzdręga.

W okolicy można spotkać bielika, puchacza, kanię rudą, czaple siwe oraz rzadkiego skorupiaka Pallasea quadrispinosa.

69% obrzeży zbiornika pokrywają lasy, tworzące przede wszystkim fitocenozy: Tilio-Carpinetum, Aceri-Piceetum (na stromych zboczach po stronie wschodniej) oraz Peucedano-Pinetum (na wschodzie). Tereny zabgnione to około 2% linii brzegowej. Występują w ich obrębie płaty Salicetum-pentandro-cinerea, Sphagno-squarosi-Alnetum, Ribo nigri-Alnetum i Circeo-Alnetum. 4% brzegów zajmuje droga i zabudowa wsi Zgon^[3].

W latach 1996-1997 przeprowadzono inwentaryzację fitosocjologiczną akwenu. Wyróżniono wówczas 31 fitocenoz. Strefę roślinności zanurzonej tworzył głównie fitocenozy Ceratophylletum demersi, płaty z Fontinalis antipyretica i Nitellopsidetum obtusae. Rozwijały się one na głębokości 2-4 metry, na podłożu mineralno-organicznym. Zaobserwowano także występowanie płatów Charetum tomentosae i Charetum contrariae, jak również płaty rdestnic nie odgrywających większej roli w tworzeniu litoralu, ale rzadko podawane z terytorium Polski: Potamogetonetum nitentis z dominującą rdestnicą błyszczącą, rdestnicą nitkowatą, rdestnicą szczeciolistną oraz rdestnicą drobną. Strefę roślinności o pływających liściach tworzyły przede wszystkim fitocenozy Nupharo-Nympheetum albae, wyłącznie w wariancie z grążelem żółtym. 70% fitolitoralu stanowił szuwar właściwy (w głównej mierze fitocenozy Phragmitetum oraz Scirpetum lacustris). Rzadziej obszar zajmowały płaty Typhetum angustifoliae. Najsłabiej rozwinęły się zbiorowiska turzycowe^[3].

Jezioro jest intensywnie użytkowane turystycznie i rekreacyjnie. Postępująca eutrofizacja akwenu wyraża się odtlenieniem hypolimnionu oraz podwyższonym stężeniem związków fosforu przy dnie^[3].

Turystyka

Jezioro jest częścią szlaku kajakowego rzeki Krutyni.

Zobacz też

Jezioro Mokre

Przypisy

↑ B. Konopka, C. Mazur, S. Starzewski: Grosse Masurische Seen. Touristenkarte, wyd. Copernicus, PPWK Warszawa 2003, ISBN 83-7329-245-4
↑ Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 52, poz. 588, s. 427)
1 2 3 4 HannaH. Ciecierska HannaH., Zróżnicowanie fitocenotyczne i ocena stanu jeziora Mokre w Mazurskim Parku Krajobrazowym, [w:] BogusławB. Zdanowski, MaciejM. Kamiński, AndrzejA. Martyniak, Funkcjonowanie i ochrona ekosystemów wodnych na obszarach chronionych, Olsztyn: Wydaw. Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 1999, s. 335, 337, 339, 342, 344, ISBN 83-87506-71-0, OCLC 749898376 [dostęp 2022-12-18] .

Bibliografia

Wojeński T., Przewodnik wędkarski po jeziorach Warmii i Mazur, Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 76-79

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] B. Konopka, C. Mazur, S. Starzewski: Grosse Masurische Seen. Touristenkarte, wyd. Copernicus, PPWK Warszawa 2003, ISBN 83-7329-245-4

[2] Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 52, poz. 588, s. 427)

[:0-3] 1 2 3 4 HannaH. Ciecierska HannaH., Zróżnicowanie fitocenotyczne i ocena stanu jeziora Mokre w Mazurskim Parku Krajobrazowym, [w:] BogusławB. Zdanowski, MaciejM. Kamiński, AndrzejA. Martyniak, Funkcjonowanie i ochrona ekosystemów wodnych na obszarach chronionych, Olsztyn: Wydaw. Instytutu Rybactwa Śródlądowego, 1999, s. 335, 337, 339, 342, 344, ISBN 83-87506-71-0, OCLC 749898376 [dostęp 2022-12-18] .

[1]

[2]

[3]