Jerzy Pomianowski
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1960
Warszawa

Ambasador RP w Japonii
Okres

od 1997
do 2002

Poprzednik

Henryk Lipszyc

Następca

Marcin Rybicki

Dyrektor generalny służby zagranicznej
Okres

od 2005
do 2006

Poprzednik

Krzysztof Jakubowski

Następca

Piotr Wojtczak

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 2011
do 2013

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Wschodzącego Słońca II klasy (Japonia)

Jerzy Ryszard Pomianowski (ur. 30 sierpnia 1960 w Warszawie)[1] – polski dyplomata, ambasador tytularny, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2011–2013), dyrektor generalny służby zagranicznej (2005–2006), ambasador RP w Japonii (1997–2002).

Życiorys

W 1987 ukończył studia z zakresu socjologii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Na początku lat 80. był członkiem zarządu Niezależnego Zrzeszenia Studentów, kierował niezależnym wydawnictwem akademickim (Studencką Oficyną Wydawniczą SOWA).

W 1988 pracował jako ekspert UNESCO w Sri Lance. Od 1990 do 1991 był starszym specjalistą ds. szkół niepublicznych w gabinecie ministra edukacji narodowej. Od 1991 związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Przez rok był wicedyrektorem Departamentu Afryki, Azji, Australii i Oceanii MSZ, następnie do 1997 pełnił funkcję dyrektora tego departamentu. W latach 1997–2002[2] był ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym RP w Japonii. Po powrocie do kraju zajmował kolejno stanowiska przewodniczącego komisji przetargowej w Departamencie Promocji MSZ (do 2004), ambasadora tytularnego i pełnomocnika ministra spraw zagranicznych ds. przygotowania i organizacji III szczytu Rady Europy (do 2005), dyrektora generalnego służby zagranicznej (do 2006) oraz dyrektora Departamentu Współpracy Rozwojowej i koordynatora programu Polskiej Pomocy Zagranicznej (do 2008). Przez kolejne trzy lata był dyrektorem Partnerstwa dla Demokratycznego Rządzenia, inicjatywy OECD i UNDP[3].

1 lipca 2011 objął stanowisko wiceministra spraw zagranicznych w randze podsekretarza stanu[4]. W styczniu 2013 powołany na stanowisko dyrektora wykonawczego[5] Europejskiego Funduszu na rzecz Demokracji (od czerwca 2013). 5 lipca 2013, w związku z objęciem tej funkcji, odszedł z administracji rządowej.

Działalność sportowa i muzyczna

Działalność sportowa

Jest aikidoką, uzyskał 6. dan, popularyzuje też kenjutsu. Został prezydentem Polskiej Federacji Aikido.

Działalność muzyczna

W latach 70. i 80. doskonalił grę na azjatyckich instrumentach perkusyjnych, szczególnie na tabli, studiując u Pandita Nikhil Ghosha w Indiach[6]. W latach 1984–1989 współtworzył wraz z Marią Pomianowską (sarangi), Markiem Sawickim (tambura), Markiem Styczyńskim (swara-mandala) oraz Pawłem Gubałą[7] (jaltarang) polski zespół muzyczny Raga Sangit[8] grający na autentycznych instrumentach tradycyjną muzykę Indii w stylu odtwarzającym lokalne maniery wykonawcze. Zespół wydał dwie płyty LP: Klasyczna muzyka północnych Indii (1987) oraz Muzyka z księgi (1990)[9].

Jako tablista wystąpił gościnnie na wydanej w 1988 płycie Spokojnie zespołu Kult[10].

Odznaczenia

Odznaczony japońskim Orderem Wschodzącego Słońca II klasy oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[11].

Przypisy

  1. ↑ Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1992.
  2. ↑ M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 774
  3. ↑ Podsekretarz stanu ds. polityki pozaeuropejskiej i agendy demokratyzacyjnej – Jerzy Pomianowski [online], msz.gov.pl [dostęp 2019-06-19].
  4. ↑ Jerzy Pomianowski wiceministrem w MSZ [online], msz.gov.pl, 1 lipca 2011 [dostęp 2011-09-17].
  5. ↑ UE. Pomianowski szefem Europejskiego Funduszu na rzecz Demokracji [online], interia.pl, 1 lipca 2011 [dostęp 2013-02-01].
  6. ↑ Marek Styczyński, Bębny z duszą, „Gadki z Chatki. Pismo Folkowe” (Nr 40), Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, październik 2002 [dostęp 2019-02-21].
  7. ↑ Raga-Sangit – Klasyczne Ragi Indii [online], discogs.com [dostęp 2019-02-21] (ang.).
  8. ↑ Raga Sangit. Muzyka z Księgi, pomianowska.art.pl [zarchiwizowane 2019-02-22].
  9. ↑ Raga Sangit [online] [dostęp 2019-02-21] (ang.).
  10. ↑ Dyskografia: Kult: Spokojnie [online], kult.art.pl [dostęp 2019-02-21].
  11. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 59

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.