Hebrajski rękopis Derek Emunah z podpisem Huraulta jako właściciela

Jean Hurault de Boistaillé (1517–1572)[1] – francuski arystokrata, w 1558 emisariusz Henryka II[2], ambasador Francji w Konstantynopolu i Wenecji[3]. Do Konstantynopola został wysłany podczas wojny francusko-hiszpańskiej. W Wenecji był ambasadorem od maja 1561 do marca 1564[4]. Był bibliofilem. Zmarł w Anglii podczas misji dyplomatycznej[5].

Bibliofil

Hurault był kolekcjonerem rękopisów oraz inkunabułów, gromadził głównie rękopisy greckie, ale również arabskie i hebrajskie. Pierwszą znaczącą partię rękopisów nabył podczas swego pobytu w Konstantynopolu[1]. Później w Wenecji nabył ponad sto greckich rękopisów od zamieszkujących tam Greków[4][6].

Hurault miał do swej dyspozycji kilku agentów, jak np. Zacharias Scordylis z Krety, którzy zajmowali się poszukiwaniem i nabywaniem rękopisów. Część rękopisów nabyta została od handlarzy rękopisów, takich jak Andreas Dramarius oraz Nicolas della Torre. Niektóre zostały nabyte z prywatnych kolekcji[1]. W jego zbiorach wyróżniał się XIII-wieczny rękopis Koranu, grecki Horologion Melkita, pierwsza wydrukowana w języku arabskim książka, hebrajski rękopis Pentateuchu z roku 1330 oraz rękopis Jerozolimskiego Talmudu[1]. Liczba greckich rękopisów wynosi 245[7].

Dziełem gromadzenia rękopisów zajmował się również inny członek rodziny Hurault – Filip I Hurault de Cheverny, kanclerz Francji oraz jego syn Filip II de Cheverny, biskup Chartres. W 1622 roku około 409 rękopisów – dzieło pracy trzech kolekcjonerów – zostało nabytych dla Biblioteki Królewskiej w Paryżu[6].

Część zgromadzonych przez Huraulta rękopisów znajduje się dziś w Lejdzie[1], jeden rękopis przechowywany jest w Bernie (Burgerbibliothek Bern, ms. 360)[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Kasper van Ommen, ‘À la bonne grace de Monsieur de Boistailli’ Scaliger and the Hurault de Boistaillé family, Bulletin van de Universiteitsbibliotheek Leiden en het Scaliger Instituut, 03/2009, s. 11.
  2. ↑ Hurault de Boistaillé (Jean), laïc (H). libraria.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)]. Libraria
  3. ↑ Henri Omont: Inventaire sommaire des manuscrits grecs de la Bibliothèque nationale. Paris: Ernest Leroux, 1898, s. XIX.
  4. 1 2 Isabelle de Conihout, Jean et André Hurault : deux frères ambassadeurs à Venise et acquéreurs de livres du cardinal Grimani
  5. ↑ Kasper van Ommen, ‘À la bonne grace de Monsieur de Boistailli’ Scaliger and the Hurault de Boistaillé family, Bulletin van de Universiteitsbibliotheek Leiden en het Scaliger Instituut, 03/2009, s. 12.
  6. 1 2 Une acquisition de la Bibliothèque du roi au XVIIesiècle: les manuscripts de la famille Huralt. „Bulletin du bibliophile”, s. 57, 2008. ISSN 0399-9742.
  7. ↑ Hurault de Boistaillé (Jean), laïc (H). - Hurault 1.. libraria.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. Libraria
  8. ↑ Andrist Patrick, Les manuscrits grecs conservés à la Bibliothèque de la Bourgeoisie de Berne – Burgerbibliothek Bern, Dietikon-Zürich 2007, pp. 180-182. Cyt. za: Bern, Burgerbibliothek, Cod. 360 – Catalogue des manuscrits de Jean Hurault de Boistaillé
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.