Janik
wieś
Ilustracja
Park w Janiku
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

ostrowiecki

Gmina

Kunów

Liczba ludności (2011)

1110[1][2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

27-415[3]

Tablice rejestracyjne

TOS

SIMC

0247120[4]

Położenie na mapie gminy Kunów
Mapa konturowa gminy Kunów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Janik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Janik”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Janik”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Janik”
Ziemia50°58′28″N 21°19′07″E/50,974444 21,318611[5]

Janik – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Kunów[6][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Janik[6][4]
SIMCNazwaRodzaj
0247137Janik Drugiczęść wsi
0247143Koziankaczęść wsi
0247150Rajkiczęść wsi

Historia

Janik (właściwie Jamnik) w wieku XIX wieś włościańska w powiecie opatowskim, gminie i parafii Kunów, oddalona od Kunowa 3 wiorsty, a od Opatowa 22 wiorsty. Według spisu z 1827 roku było tu 25 domów i 181 mieszkańców, około 1882 roku liczyła 57 domy i 382 mieszkańców mając gruntu 867 mórg ziemi należącej do włościan.
Przed rokiem 1819 wieś należała do biskupstwa krakowskiego w kluczu kunowskimi dóbr biskupich. W XV wieku nosiła nazwo Jamnik (Długosz L.B. t.II, s.477)[7].

W dniu 16 grudnia 1863(dts) pod Janikiem miała miejsce bitwa wojsk powstańczych z wojskami rosyjskimi. W dniu tym idąc w ślad za wojskami gen. Hauke-Bosaka w kierunku na Bodzechów przesunął Czengiery pułkownika Macniewa z trzema kolumnami, w łącznej sile 9. rot pułku tobolskiego, na obławę w lasy iłżeckie.
W tym samym czasie, gdy gen. Ksawery Czengiery bił się pod Bodzechowem, Macniew przeważającymi siłami otoczył pod Janikiem piechotę Łady, liczącą około 300 ludzi i rozbił go. Polaków dostało się do niewoli rzekomo 68, 200 (ponoć) poległo, 4 było rannych, straty zaś Macniewa miały wynosić – 2 zabitych i 3 rannych, poza tym miał zdobyć 128 sztuk broni i inne wyposażenie wojskowe[8].

9 czerwca 1944 roku oddziały Armii Ludowej Czesława Boreckiego, Tadeusza Maja (Świtowcy) i Wrzosa pod dowództwem Henryka Połowniaka "Zygmunta" stoczyły tu bitwę z niemiecką obławą (kilkuset żandarmów)[9]. Poległo 6 partyzantów, reszta wydostała się z okrążenia[10].

Komunikacja

  • Przez wieś kursują busy na trasie Ostrowiec Świętokrzyski-Kunów. Linie obsługiwane są przez przewoźników prywatnych.

Sport i kultura

Od lutego 2006 r. we wsi rozpoczęło działalność Stowarzyszenie Ziemi Janickiej „Zgoda”, którego celem jest rozwój wsi. W listopadzie 2010 oddano do użytku nowo wybudowaną hale sportową przy szkole podstawowej.

W lutym 2017 roku przy Stowarzyszeniu Ziemi Janickiej została utworzona drużyna tenisa stołowego "Zgoda Janik".

Przypisy

  1. ↑ Wieś Janik w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 365 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 43809
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. ↑ Janik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 401.
  8. ↑ Stanisław Zieliński, Bitwy i potyczki 1863-1864; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu, 1913.
  9. ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” , Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 324
  10. ↑ Mała Encyklopedia Wojskowa. A-J. Warszawa 1967, s. 573.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.