Jan Amor Iunior Tarnowski

Fragment drzewo genealogiczne rodów Tarnowskich, Melsztyńskich i Jarosławskich z podobizną Jana Amora Tarnowskiego.
Leliwa
Rodzina	Tarnowscy herbu Leliwa
Data i miejsce urodzenia	1420/30 Tarnów
Data i miejsce śmierci	5 czerwca lub 5 listopada 1500 Tarnów
Ojciec	Jan Tarnowski
Matka	Elżbieta ze Sternberga
Żona	* Zygmunta z Goraja * Barbara z Rożnowa herbu Sulima
Dzieci	Jan Amor, Jan Aleksander, Elżbieta, Zofia Regina i Katarzyna Jan Amor

Jan Amor Iunior Tarnowski herbu Leliwa (ur. 1420/30 w Tarnowie, zm. 5 czerwca lub 5 listopada 1500) – kasztelan sądecki (1461) i wojnicki (1463), wojewoda krakowski od 29 września 1479, kasztelan krakowski od 12 stycznia 1491.

Życiorys

Jeden z pięciu synów Jana Tarnowskiego i Elżbiety ze Szternberga. Kształcił się m.in. na Akademii Krakowskiej. Otrzymał wszechstronne, klasyczne, humanistyczne wykształcenie, a także militarne. Jego dobra obejmowały cztery miasta, trzy zamki i dziewięćdziesiąt trzy wsie. Zmarł w 1500 r. i został pochowany w kolegiacie pw. Narodzenia NMP w Tarnowie kaplicy św. Anny, gdzie znajduje się jego renesansowy nagrobek, do którego rzeźby ręki przyłożył Jan Maria Padovano i jego pomocnik W. Kuszyca lub Santi Gucci.

Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku^[1].

Pierwszą żoną Jana Amora Tarnowskiego była Zygmunta z Goraja – córka Prokopa z Goraja i ze Szczebrzeszyna, z którą miał synów: Jana Amora i Jana Aleksandra oraz trzy córki: Elżbietę, Zofię Reginę i Katarzynę, z którą ślub wziął Stanisław Kmita Sobieński, wojewoda bełski i ruski.

Drugą żoną od 1486 roku była Barbara z Rożnowa herbu Sulima, wnuczka Zawiszy Czarnego i wdowa po Stanisławie z Tęczyna herbu Topór, z którą miał syna Jana Amora – późniejszego hetmana wielkiego koronnego oraz córkę Zofię.

Bibliografia

• Bartosz Marciniak, Aleksander Strojny, Tarnów. Perła renesansu, 2007
• Tarnów. Wielki Przewodnik, Praca zbiorowa pod red. Stanisława Potępy, 2008

Przypisy