Jacek Barcik
Państwo działania

 Polska

profesor nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne, prawo Unii Europejskiej, prawo zdrowia publicznego
Alma Mater

Uniwersytet Śląski

Doktorat

2005 – prawo
UŚl

Habilitacja

2014 – prawo
UŚl

Profesura

2021

profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Śląskiego, adwokat
Odznaczenia
Gwiazda Afganistanu Medal NATO za udział w misji ISAF

Jacek Andrzej Barcik – polski prawnik, profesor nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne, adwokat, profesor nadzwyczajny na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego publicznego, prawa Unii Europejskiej i prawa zdrowia publicznego[1].

Życiorys

W 2001 ukończył studia na kierunku prawo na Wydziale Prawa i Administracji UŚl. Na tym samym wydziale w 2005 na podstawie napisanej pod kierunkiem Genowefy Grabowskiej rozprawy pt. Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa. Absolwent Podyplomowych Studiów Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (2003-2004), zakończonych obroną pracy studyjnej napisanej pod kierunkiem Bolesława Balcerowicza.

Stypendysta Haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego (2002). Doradca prawny Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie w 2008 (w ramach Provincial Reconstruction Team Ghazni, realizującego zadania w ramach pomocy rozwojowej).

W 2014 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Międzynarodowe prawo zdrowia publicznego Rada Wydziału Prawa i Administracji UŚl nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych. Został profesorem nadzwyczajnym na tym wydziale w Instytucie Nauk Prawnych.

W 2021 Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk społecznych w dyscyplinie nauki prawne[2].

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na prawie konstytucyjnym Unii Europejskiej, międzynarodowym prawie zdrowia publicznego, prawach człowieka oraz prawie transportowym. Członek European Health Law Association, European Law Institute, International Law Association.

W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego[3]. Wyjaśnił przy tym, że został kandydatem do SN w celu wykazania nielegalności odnośnej procedury oraz niekonstytucyjności i niezgodności z prawem europejskim obowiązującej ustawy o SN. Stwierdził, że w grupie kandydatów do SN są inne osoby kierujące się taką samą motywacją[4]. W wyniku ich odwołania do Naczelnego Sądu Administracyjnego, doszło do skierowania pytań prejudycjalnych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 2 marca 2021 (Wyrok w sprawie C-824/18 A.B. i in. przeciwko Krajowa Rada Sądownictwa i in.) orzekł, że „Kolejne nowelizacje polskiej ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, które doprowadziły do zniesienia skutecznej kontroli sądowej rozstrzygnięć Rady o przedstawieniu Prezydentowi RP wniosków o powołanie kandydatów do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego, mogą naruszać prawo Unii”[5].

W 2020 powołany przez Marszałka Senatu RP Tomasza Grodzkiego w skład Zespołu Doradców do spraw kontroli konstytucyjności prawa przy Marszałku Senatu X Kadencji[6].

Wybrany na członka Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2020–2023[7]. Objął funkcję zastępcy przewodniczącego tego komitetu[8].

Jest adwokatem[9]. Członek Okręgowej Rady Adwokackiej w Katowicach w kadencji 2021-2025.[10]

Wybrane publikacje

  • Ochrona praworządności w Radzie Europy i Unii Europejskiej ze szczególnym uwzględnieniem niezależności sądów i niezawisłości sędziów (2019)
  • Prawo międzynarodowe publiczne (współautor: Tomasz Srogosz, wyd. 3, 2017)
  • Bezpieczeństwo transportu wojskowego: wybrane aspekty prawne (współautor: Piotr Czech, 2015)
  • Prawo Unii Europejskiej (współautorka: Aleksandra Wentkowska, 2014)
  • Dyplomacja w systemie bezpieczeństwa narodowego (2014)
  • Międzynarodowe prawo zdrowia publicznego (2013)
  • Elementy międzynarodowego prawa publicznego w turystyce (2011)
  • Europejska polityka bezpieczeństwa i obrony: aspekty prawne i polityczne (2008)
  • Akt terrorystyczny i jego sprawca w świetle prawa międzynarodowego i wewnętrznego (2004)[11]

Przypisy

  1. ↑ Dr hab. Jacek Andrzej Barcik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-11-15].
  2. ↑ Nominacja profesorska dla Pana prof. dr hab. Jacka Barcika | Wydział Prawa i Administracji [online], 4 marca 2021 [dostęp 2021-03-11] (pol.).
  3. ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. www.krs.pl. [dostęp 2018-08-02]. (pol.).
  4. ↑ Kandyduje do SN, ale nie zamierza w nim orzekać. Tłumaczy, dlaczego chce „szargać swoje nazwisko”. natemat.pl, 10 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-21].
  5. ↑ KOMUNIKAT PRASOWY nr 31/21, Luksemburg: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, 2 marca 2021.
  6. ↑ Marszałek Senatu wręczył akty powołania doradcom ds. kontroli konstytucyjności prawa, Senat RP. 9 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-10].
  7. ↑ Komitet Nauk Prawnych PAN. pan.pl. [dostęp 2020-02-23].
  8. ↑ Prezydium / Presidium. knp.pan.pl. [dostęp 2020-03-14].
  9. ↑ Kongres Prawników Polskich 2017 w Katowicach. nowosci.com.pl, 21 maja 2017. [dostęp 2017-11-15].
  10. ↑ Skład ORA w Katowicach [online], Izba Adwokacka w Katowicach [dostęp 2021-03-11] (pol.).
  11. ↑ dr hab. Jacek Barcik. us.edu.pl. [dostęp 2017-11-15].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.