Ja idealne – wyobrażony obraz własnej osoby, podmiotowa wizja tego, jakim chciałoby się być.

„Ja idealne” charakteryzuje pośrednio cele pozapsychiczne oraz marzenia, wspomaga również rozwój psychiczny człowieka i jest oznaką pojawienia się zdolności do samowychowania.

W przypadku poważnych rozbieżności między ja realnym i idealnym dochodzi do uczuć natury depresyjnej, takich jak smutek, depresja, przygnębienie itp. Osobie w takiej sytuacji towarzyszy poczucie rozczarowania sobą, utraty szacunku, niższego poczucia własnej wartości[1].

Niektórzy psychologowie zaliczają „ja idealne” do jednego z dwóch podsystemów superego, na które składa się wtedy także sumienie.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Marcin Młynarczyk, Ja idealne vs Ja powinnościowe : analiza emocjonalnych konsekwencji rozbieżności w systemie "Ja" na podstawie teorii autoregulacji E.T. Higginsa, 2006, OCLC 999298355 [dostęp 2020-05-26].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.