मैथिली भाषा
Obszar

Indie

Liczba mówiących

ok. 34 mln

Pismo/alfabet

dewanagari

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Indie (stan Bihar)
Ethnologue 2 prowincjonalny↗
Kody języka
ISO 639-1 bh
ISO 639-2 mai
ISO 639-3 mai
IETF mai
Glottolog mait1250
Ethnologue mai
GOST 7.75–97 май 412
WALS mai
SIL MAM
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku maithili
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język maithili (मैथिली Maithilī) – język należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich z grupy języków indoirańskich. Używany jest w indyjskim stanie Bihar oraz nepalskim regionie Teraj.

Maithili do niedawna był uważany za dialekt języka hindi, lecz w 2003 roku uzyskał status języka urzędowego w stanie Bihar. Jeden z języków bihari[1][2].

Według danych z 2000 roku posługuje się nim 30 mln mieszkańców Indii[1]. Liczba użytkowników we wszystkich krajach wynosi ok. 34 mln[1]. Jest drugim językiem Nepalu pod względem powszechności użycia[3].

Maithili tradycyjnie był zapisywany w odrębnym piśmie sylabicznym maithili (zwanym również tirhuta lub mithilakszar) bądź przy użyciu pisma kaithi, jednak w ostatnich latach coraz bardziej powszechne staje się użycie abugidy dewanagari.

W trakcie swojego rozwoju wytworzył szereg innowacji, które odróżniają go od sąsiednich języków. Nie występują rodzaje ani liczba gramatyczna. Istnieje złożona morfologia czasownika. System zaimków zawiera rozróżnienia honoryfikatywne[3].

W użyciu są też języki hindi i nepalski, które służą jako języki edukacji (w zależności od miejsca zamieszkania). Osoby niepiśmienne, zamieszkujące tereny wiejskie, są zwykle jednojęzyczne[3].

Pierwsze wzmianki o języku maithili pochodzą z XVIII w. Szersze badania nad maithili rozpoczęto pod koniec tegoż wieku, kiedy to G.A. Grierson poświęcił mu szereg artykułów i publikacji książkowych[4].

Literatura maithili

W języku maithili istnieje bogata literatura, najstarszym utworem jest „Varna Ratnakara” z XIII w.[4]

Przypisy

  1. 1 2 3 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Maitili, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-07-24] (ang.).
  2. ↑ Amaresh Datta, Encyclopaedia of Indian Literature, t. 2: Devraj to Jyoti, New Delhi: Sahitya Akademi, 1988, s. 1499, ISBN 81-260-1194-7 [dostęp 2023-09-26] (ang.).
  3. 1 2 3 Jain i Cardona 2007 ↓, s. 478.
  4. 1 2 Jain i Cardona 2007 ↓, s. 479.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.