Ma’anyan
Obszar

Borneo Środkowe (Indonezja)

Liczba mówiących

150 tys. (2003)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 mhy
IETF mhy
Glottolog maan1238
Ethnologue mhy
WALS myn
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język ma’anyan, także: maanyan[1][2], ma’anjan, maanyak dayak[3] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji, przez grupę ludności w kabupatenie Barito Selatan. Według danych z 2003 roku posługuje się nim ok. 150 tys. osób[3].

Sami użytkownicy wyróżniają trzy dialekty: paju epat („cztery wsie”), paju sapuluh („dziesięć wsi”) i banua lima („pięć wsi”); są to również nazwy poszczególnych grup ludu Ma’anyan. Różnice dotyczą przede wszystkim elementów leksyki[4]. Ethnologue (wyd. 18, 2015) wyodrębnia następujące dialekty ma’anyan: dusun balangan, samihim (buluh kuning), sihong (siong)[3]. W powszechnym użyciu są też języki banjar i indonezyjski[5].

Wymierający język paku był niegdyś klasyfikowany jako dialekt ma’anyan (bądź bliski genealogicznie język)[6]. Według klasyfikacji A.D. Smitha (2017) języki te należą do bardziej odległych od siebie grup (ma’anyan został zakwalifikowany do języków barito południowo-wschodnich, a paku – do barito centralno-wschodnich)[7][8]. Pod względem struktury i leksyki paku jest bardzo bliski ma’anyan, co wynika z silnego wpływu ma’anyan na język tej społeczności[9]. Również samihim bywa wymieniany jako odrębny język, zwłaszcza w starszych pracach lingwistycznych. Zgodnie z nowszą klasyfikacją samihim powinien być rozpatrywany w ramach gałęzi barito centralno-wschodniej (podobnie jak paku), przy czym niektóre doniesienia sugerują, że chodzi o dialekt ma’anyan[7].

Bliskim krewnym ma’anyan jest język malgaski z Madagaskaru[10][11][12]. Związek ten zasugerowano i przebadano w XX w.[13] W obszernej pracy z 1951 r. Otto Christian Dahl dokonał kompleksowego porównania obu języków[14][15]. W porównaniu do malgaskiego ma’anyan wyróżnia się innowacyjnym charakterem morfosyntaktyki, która upodobniła się do cech struktury malajskiej (podobnie jak w przypadku innych języków regionu). Jednocześnie ma’anyan nie przeszedł szeregu zmian fonologicznych, które nastąpiły w języku malgaskim (prawdopodobnie odzwierciedlając wpływ języków komoryjskich, możliwy substrat bantu)[16]. Ma’anyan utracił natomiast austronezyjski system stron gramatycznych, którego elementy zachowały się z kolei w języku malgaskim[17].

Służy zasadniczo jako język mówiony i nie wykształcił własnego systemu pisma (podobnie jak pozostałe języki Kalimantanu)[18]. Zalążki piśmiennictwa w języku ma’anyan (głównie w postaci przekładów religijnych) powstawały w poł. XIX w. i XX w., w związku z działalnością misjonarzy zachodnich[19]. We wczesnych publikacjach zawarto pewne dane leksykalne (1889, 1913)[20][21] oraz skrótowy opis gramatyki (1913)[22]. Nowsze materiały opisowe nt. ma’anyan to m.in. opracowania gramatyczne: Struktur bahasa Maanyan (1984)[1], A grammar of Maanyan: A language of Central Kalimantan (1985/1988)[2] oraz słownik: Kamus Bahasa Ma’anyan (1997)[23]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].

Przypisy

  1. 1 2 Kawi, Ismail i Ranrung 1984 ↓.
  2. 1 2 Gudai 1985/1988 ↓.
  3. 1 2 3 4 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ma’anyan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18] (ang.).
  4. ↑ Gudai 1985/1988 ↓, s. 3.
  5. ↑ Kawi, Ismail i Ranrung 1984 ↓, s. 10.
  6. ↑ Dunis Iper, Wihadi Admojo, Petrus Poerwadi: Struktur bahasa Paku. Jakarta: Pusat Bahasa, Departemen Pendidikan Nasional, 2002, s. 2. ISBN 979-685-268-3. OCLC 52269184. [dostęp 2023-05-22]. (indonez.).
  7. 1 2 Diedrich 2018 ↓, s. 5–6.
  8. ↑ Smith 2017 ↓, s. 443.
  9. ↑ Diedrich 2018 ↓, s. 6, 12.
  10. ↑ R. Kikusawa: Malagasy. W: E. K. Brown, Sarah Ogilvie (red.): Concise Encyclopedia of Languages of the World. Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 674–677. ISBN 978-0-08-087775-4. ISBN 978-0-08-087774-7. OCLC 318247422. (ang.).
  11. ↑ Adelaar 1995 ↓, s. 326.
  12. ↑ Human Inhabitants Of Madagascar Are Genetically Unique. „ScienceDaily”, 2005-06-09. [dostęp 2021-08-18]. [zarchiwizowane z adresu 2012-09-11]. (ang.).
  13. ↑ Kawi, Ismail i Ranrung 1984 ↓, s. 7.
  14. ↑ Gudai 1985/1988 ↓, s. 2.
  15. ↑ Dahl 1951 ↓.
  16. ↑ Adelaar 2006 ↓, s. 206–207.
  17. ↑ Dahl 1993 ↓, s. 65.
  18. ↑ Gudai 1985/1988 ↓, s. 1.
  19. ↑ Dahl 1951 ↓, s. 24.
  20. ↑ C. den Hamer. Proeve eener vergelijkende woordenlijst van zes in de Z. O. afd. v. Borneo voorkomende taaltakken. „Tijdschrift voor Indische Taal-, Land- en Volkenkunde”. 32, s. 455–486, 1889. (niderl.).
  21. ↑ Sidney H. Ray. The languages of Borneo. „The Sarawak Museum Journal”. 1 (4), s. 1–196, 1913. OCLC 214980103. [dostęp 2024-03-07]. (ang.).
  22. ↑ Hermann Sundermann. Der Dialekt der „Olon Maanjan“ (Dajak) in Süd-Ost-Borneo. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde van Nederlandsch-Indië”. 67 (2), s. 203–236, 1913. DOI: 10.1163/22134379-90001790. ISSN 1383-5408. OCLC 5170331389. JSTOR: 20769692. (niem.).
  23. ↑ G. Rubay, A. Widen, P. Bangel, A. Dansen, C. Y. Ngabut: Kamus Bahasa Ma’anyan. Palangkaraya: Proyek Pembinaan Perpustakaan Umum Dati II, 1997. [dostęp 2022-10-21]. (indonez.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Ma’anyan. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-02-08]. (ang.).
  • Kamus Dayak Maanyan-Indonesia. Balai Bahasa Provinsi Kalimantan Tengah. [dostęp 2024-03-03]. (indonez.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.