Kulisusu
Obszar

Celebes Południowo-Wschodni (Indonezja)

Liczba mówiących

22 tys. (1999)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3 vkl
IETF vkl
Glottolog kuli1254
Ethnologue vkl
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kulisusu (kalisusu, kolensusu, kolinsusu)[1], także koloncucu (kolongcucu)[2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 1999 roku posługuje się nim 22 tys. osób[1].

Jego użytkownicy zamieszkują północno-wschodni fragment wyspy Buton. Jest blisko spokrewniony z językami taloki i koroni[3]. Nie występują znaczne różnice dialektalne. Pozostaje w powszechnym użyciu w większości sfer życia (przyczynia się do tego stosunkowa izolacja i homogeniczność etniczna regionu)[2]. Niektórzy autorzy rozpatrywali go jako dialekt bungku (S.J. Esser, R. Salzner, J.N. Sneddon) bądź wawonii (B.H. Bhurhanuddin)[4].

Pewne osoby posługujące się tym językiem zamieszkują wyspy Tukangbesi[5] oraz wyspę Ternate (wsie Koloncucu i Kasturyan; prowincja Moluki Północne)[6]. Blisko spokrewniony język koroni (odnotowany dopiero w 1999 r.) jest używany we wsi Unsongi w prowincji Celebes Środkowy i został poddany wpływom bungku. Społeczność ta wyemigrowała z wyspy Buton; miejscowa tradycja głosi, że nastąpiło to jeszcze przed przybyciem Holendrów[7]. Dialekt wsi Laroue również znalazł się pod wpływem bungku; mógłby zostać bliżej powiązany z koroni, ale Mead uznał go za odmianę kulisusu (zgodnie z identyfikacją samych użytkowników)[4]. Język taloki z rejonu wsi Maligano na północno-zachodnim wybrzeżu Butonu (gdzie używany jest też język muna) został wyróżniony w 1991 r.[8]

Został udokumentowany w postaci słownika[9] i opracowania gramatycznego[10]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kulisusu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. 1 2 David Mead: Kulisusu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-24)]. (ang.).
  3. ↑ David E. Mead: Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax. Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, s. 11–13. OCLC 222911641. [dostęp 2022-12-22]. (ang.).
  4. 1 2 Mead 1999 ↓, s. 43.
  5. ↑ Mead 1999 ↓, s. 44.
  6. ↑ Nurhayati Fokaaya, Ani Lestari Amris, Mujahid Taha, Fida Febriningsih: Bahasa-Bahasa Daerah di Maluku Utara. Ternate: Kantor Bahasa Provinsi Maluku Utara, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, 2014, s. 21. ISBN 978-602-1048-20-7. [dostęp 2023-06-03]. (indonez.).
  7. ↑ Mead 1999 ↓, s. 44–45.
  8. ↑ Mead 1999 ↓, s. 42.
  9. ↑ David Mead: Kamus Kulisusu (Kulisusu – Indonesia – Inggris). Wyd. 8. 2019. [dostęp 2023-01-06]. (indonez. • ang.).
  10. ↑ Cornelius Salombe, J. Sabandar, Marrang Paranoan, Husein Chalid, Carolus Uli: Struktur bahasa Kulisusu. Ujung Pandang: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Sulawesi Selatan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983. OCLC 65911634. (indonez.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.