Józef Kulczycki
Ilustracja
pułkownik lekarz weterynarii pułkownik lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1888
Kraków

Data śmierci

9 kwietnia 1974

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Kawalerii
Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej
Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych

Stanowiska

kieronik kliniki
komendant szkoły
komendant centrum wyszkolenia

Późniejsza praca

wykładowca
naukowiec

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi

Józef Kulczycki (ur. 30 stycznia 1888, zm. 9 kwietnia 1974) – polski lekarz weterynarii z tytułem doktora, pułkownik lekarz weterynarii Wojska Polskiego.

Życiorys

Klinika Koni Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW – budynek im. prof. Józefa Kulczyckiego
Wejście do budynku Kliniki Koni

Urodził się 30 stycznia 1888[1]. Ukończył studia w zakresie weterynarii. Uzyskał tytuł naukowy doktora.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Zweryfikowany do stopnia majora w korpusie lekarzy weterynarii. Następnie awansowany do stopnia podpułkownika służby weterynaryjnej. W tym stopniu w latach 20. służył na stanowisku oficera weterynarii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Wraz z innym pułkownikiem lekarzem weterynarii Konradem Millakiem udzielał pomocy klaczy Marszałka Józefa Piłsudskiego Kasztance tuż przed jej padnięciem 23 listopada 1927[2][3], a następnie wykonał jej sekcję, potwierdzającą wcześniejszą diagnozę o pęknięciu kręgów grzbietowych[4]. Wypchał padniętego konia o imieniu Jaś, należącego do mjr. Adama Królikiewicza, pierwszego polskiego medalisty olimpijskiego w konkurencji indywidualnej[5].

W marcu 1928 został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej w Warszawie na stanowisko kierownika kliniki[6]. Z dniem 1 grudnia 1929 został przesunięty na stanowisko komendanta szkoły[7][8]. 18 lutego 1930 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych[9]. Uzyskał habilitację. Został komendantem utworzonego w 1934 Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych[10] i pełnił tę funkcję do 1939[11].

Po II wojnie światowej był wykładowcą i kierownikiem Katedry Chirurgii[12] na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego[11] i na Wydziale Weterynaryjnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[2][13]. Jako profesor doktor habilitowany od 1957 do 1968 sprawował stanowisko przewodniczącego Komitetu Nauk Weterynaryjnych Polskiej Akademii Nauk, a od 1969 do 1974 był honorowym członkiem KNW[14].

Zamieszkiwał w kamienicy przy ulicy Elsterskiej 6/8 w Warszawie[15]. Zmarł 9 kwietnia 1974[16]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera N-4-7)[17].

Upamiętnienie

Ukazały się publikacje: w 1997 pt. Chirurgia weterynaryjna Kulczyckiego[18], w 1998 pt. Weterynaryjna diagnostyka chirurgiczna Kulczyckiego autorstwa Eustachego Szeligowskiego[19].

16 września 2004 została otwarta siedziba Kliniki Koni Katedry Nauk Klinicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego; a jej budynek przy ulicy Nowoursynowskiej 100[20][21] został nazwany imieniem prof. Józefa Kulczyckiego; podczas uroczystości przy udziale Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Wojciecha Olejniczaka, została wówczas odsłonięta tablica pamiątkowa honorująca prof. J. Kulczyckiego i medalion z jego portretem[12].

Publikacje

  • Przyczynek do chirurgii przedniej powierzchni napięstka u konia (1928)
  • Szpat w świetle promieni Roentgena (1933)
  • Arteriografia kończyn koni (1938)
  • Wymię krowy i jego najważniejsze schorzenia (1948)
  • Terapia chirurgiczna zwierząt domowych (1950)
  • Diagnostyka chirurgiczna weterynaryjna (1952)
  • Diagnostyka chirurgiczna zwierząt domowych (koni i bydła) (1970)

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Biograficzna Baza Danych Lekarzy Weterynarii. Litery I-K. wetcentrum.pl. [dostęp 2015-04-01].
  2. 1 2 Franciszek Kobryńczuk: Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. 2012-11-09. [dostęp 2015-04-01].
  3. ↑ Franciszek Kobryńczuk. Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli”, s. 12, Nr 11-12 (274-275) / 2012. Parafia św. Andrzeja Boboli w Warszawie-Mokotowie.
  4. ↑ Konrad Millak: Koniec Marszałkowskiej Kasztanki. Oflag VI B Dössel: 1942-11-29, s. 5-6f.
  5. ↑ Robert Gawkowski: Rola konia w funkcjonowaniu Uniwersytetu Warszawskiego. [dostęp 2015-04-01].
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 132.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 407.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 341, 828.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 65.
  10. ↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”, s. 914, Nr 11 z 2009.
  11. 1 2 Ryszard Jeleniewicz. 95 lat służby weterynaryjnej Wojska Polskiego. „Biuletyn Północno-Wschodniej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej”, s. 38, Nr 4 (50) / 2013. ISSN 2081-3708.
  12. 1 2 Otwarcie nowej kliniki SGGW. 2004-09-16. [dostęp 2015-04-01].
  13. ↑ Franciszek Kobryńczuk. Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli”, s. 13, Nr 11-12 (274-275) / 2012. Parafia św. Andrzeja Boboli w Warszawie-Mokotowie.
  14. ↑ Historia Komitetu Nauk Weterynaryjnych. komwet.pan.pl. [dostęp 2015-04-01].
  15. ↑ Ulica Elsterska. Józef Kulczycki. [dostęp 2015-04-01].
  16. ↑ Informacje o zmarłych. Jerzy Kulczycki. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-03-13].
  17. ↑ Lista pochowanych. Józef Kulczycki. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  18. ↑ Józef Kulczycki – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-04-01].
  19. ↑ Weterynaryjna diagnostyka chirurgiczna Kulczyckiego - Eustachy Szeligowski. hippoland.abc24.pl. [dostęp 2015-04-01].
  20. ↑ Anna Chlebicka, Anna Stępień: Poszukiwacze warszawskich tradycji: Służew. s. 17. [dostęp 2015-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  21. ↑ Klinika Wolica SGGW. klinikakoni.sggw.pl. [dostęp 2015-04-01].
  22. ↑ Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410) „za zasługi w służbie wojskowej”.
  23. ↑ Zarządzenie o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi (M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101) „za zasługi na polu wyszkolenia i wiedzy lekarskiej w wojsku”.
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007) „za wybitną działalność naukową”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.