Józef Śmidowicz
Ilustracja
Pianista Józef Śmidowicz (z lewej) w towarzystwie Ewy Bandrowskiej-Turskiej i Grzegorza Fitelberga (czerwiec 1939).
Data i miejsce urodzenia

2 września 1888
Żytomierz

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1962]
Warszawa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Józef Śmidowicz (ur. 2 września 1888 w Żytomierzu, zm. 10 czerwca 1962 w Warszawie) – polski pianista, pedagog.

Życiorys

Urodził się w Żytomierzu, w rodzinie Edwarda Norberta (1856–1926) i Franciszki Klaudii z Trzecieskich (1862–1946)[1]. Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem ojca. W wieku dziesięciu lat wystąpił po raz pierwszy publicznie w Kisłowodsku na Kaukazie. Po wybuchu rewolucji 1905 roku przeniósł się do Warszawy, porzucając plany studiów inżynierskich w Petersburgu. Od 1909 studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie w klasie fortepianu Aleksandra Michałowskiego. W 1913 uzyskał dyplom ukończenia Instytutu. W latach 1918–1939 jako profesor fortepianu pracował w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jednocześnie prowadził intensywną działalność koncertową. W 1927, 1932, 1937 i 1955 zasiadał w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Do grona jego uczniów należeli: Jan Grzybowski, Józef Kański, Wanda Niewiarowska, Władysław Szpilman.

Podczas okupacji niemieckiej dawał koncerty konspiracyjne i udzielał lekcji gry na fortepianie.

Po wojnie występował z recitalami chopinowskimi oraz prowadził klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.

Był mężem Aleksandry z Michałowskich h. Jelita, córki pianisty Aleksandra Michałowskiego[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (Aleja Zasłużonych-1-120)[2].

Grób Józefa Śmidowicza na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Józef Śmidowicz M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-09-26].
  2. Cmentarz Stare Powązki: Józef Śmidowicz, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  3. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.