Ján Horecký
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1920
Stupava

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 2006
Stupava

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

słowacka

Alma Mater

Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie

Odznaczenia
Krzyż Pribiny I Klasy (Słowacja)

Ján Horecký (ur. 8 stycznia 1920 w Stupawie[1], zm. 11 sierpnia 2006 tamże[2]) – słowacki językoznawca[1]. Do jego zainteresowań naukowych należały: leksykologia, leksykografia, terminologia, gramatyka, stylistyka, kultura językowa, językoznawstwo ogólne, łacina[1].

Rozwinął teorię i metodologię badań lingwistycznych w Słowacji[2]. Był także prekursorem nowoczesnych badań terminologicznych na gruncie słowackim[1][3]. Ogłosił publikację Základy slovenskej terminológie (1956)[4] oraz wielojęzyczny Slovník slovanské lingvistické terminologie (1957)[4]. Fundamentalne znaczenie mają także jego prace: Slovotvorná sústava slovenčiny (1959) oraz Morfematická štruktúra slovenčiny (1964)[4]. Do jego monografii zagranicznych należą: Variation in Language (1992), Semantic of Derived Words (1994)[4]. Horecký wyłożył podstawy fonologii i gramatyki słowackiej, inspirowane impulsami generatywnymi[4]. Współpracował przy tworzeniu Encyklopédii jazykovedy (1993), fundamentalnego dzieła encyklopedycznego[4]. Istotny jest również jego wkład w dziedzinie kultury języka[5]. Opracował oryginalną teorię języka literackiego[4].

W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (język słowacki i łacina)[1]. W 1944 r. otrzymał „mały doktorat” (PhDr.); w 1956 r. uzyskał stopień kandydata nauk, w 1964 r. zaś stopień doktora nauk[1]. W 1968 r. został mianowany profesorem[1]. Przez prawie 50 lat był zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa Słowackiej Akademii Nauk i Sztuk[3].

Jest autorem ok. 200 prac, w tym prawie 30 monografii[3]. Opracował szereg podręczników akademickich: Úvod do jazykovedy (1975), Slovenská lexikológia: Tvorenie slov (1971), Lexikológia (1980)[4]. Był redaktorem naczelnym oraz głównym autorem czasopisma „Slovenská reč”[4]. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Pribiny I klasy[6].

Wybrana twórczość

  • Základy slovenskej terminológie. Bratysława: SAV, 1956.
  • Základy jazykovedy. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1978.
  • Spoločnosť a jazyk. Bratysława: Veda, 1982.
  • Slovenčina v našom živote. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1988.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 175, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  2. 1 2 Ján Horecký bol výrazným zjavom novodobej slovenskej jazykovedy [online], Teraz.sk [dostęp 2019-11-17] (słow.).
  3. 1 2 3 Slavomír Ondrejovič, Rozlúčka s Jánom Horeckým [online], Instytut Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra [dostęp 2020-01-25] (słow.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Slavomír Ondrejovič, Dielo profesora Jána Horeckého uzavreté, „Jazykovedný časopis”, 57 (2), 2006, s. 141–155 (słow.).
  5. ↑ Petar Vuković (red.), Jezična kultura: program i naslijeđe Praške škole, Zagreb: Srednja Europa, 2015, s. 15, ISBN 978-953-7963-24-8, OCLC 928834207 (chorw.).
  6. ↑ Horecký, Ján [online], Encyclopaedia Beliana, kwiecień 2010 [dostęp 2020-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17] (słow.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.