niestandaryzowany przysiółek wsi | |
Jeden z dwóch domów w Iwnie (na lewo), stara pompa wodna (na prawo). | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Część miejscowości | |
Wysokość |
1,1 m n.p.m. |
Liczba ludności (2009) |
4 |
Strefa numeracyjna |
91 |
Kod pocztowy |
72-105[1] |
Tablice rejestracyjne |
ZGL |
SIMC |
nie nadano[2] |
Położenie na mapie gminy Goleniów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego | |
53°29′36″N 14°44′28″E/53,493333 14,741111[2] |
Iwno – nieoficjalny przysiółek wsi Lubczyna, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[2].
Przysiółek leży przy drodze gruntowej łączącej Lubczynę z Rurzycą.
Obecnie znajdują się tutaj dwa domy jednorodzinne oraz jedna zagroda, numeracja tych budynków jest włączona do Lubczyny. Około 150 m na północ od Iwna znajduje się stara poniemiecka pompa, która do dziś dostarcza wodę dla mieszkańców. Przysiółek położony jest wśród łąk i terenów podmokłych.
Historia
Pierwsza wzmianka pochodzi z 1805 r. Osada została założona jako kolonia właścicieli Lubczyny – rodzinę von Borgstede. W 1872 liczba domów w Iwnie wynosiła 17 a zamieszkiwało ją 180 osób.
Do 1945 r. poprzednią niemiecką nazwą przysiółka była Ibenhorst[3]. W 1948 r. ustalono urzędowo polską nazwę osady Iwno[4].
Przypisy
- ↑ Lubczyna, [w:] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 670 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- 1 2 3 Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 201603
- ↑ Arkusz 2554 Gr Christinenberg. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1936.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 czerwca 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 59, poz. 363, s. 8)