Innocenty
Iwan Bielajew
Arcybiskup kartliński i kachetyński, egzarcha Gruzji
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data urodzenia

23 września 1862

Data i miejsce śmierci

9 września 1913
Tyflis

Miejsce pochówku

Cmentarz Mikołajewski

Arcybiskup kartliński i kachetyński, egzarcha Gruzji
Okres sprawowania

1909–1913

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

marzec 1895

Diakonat

marzec 1895

Prezbiterat

26 marca 1895

Chirotonia biskupia

1 sierpnia 1899

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 sierpnia 1899

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Sobór św. Izaaka

Innocenty, imię świeckie Iwan Wasiljewicz Bielajew (ur. 11 września?/23 września 1862, zm. 27 sierpnia?/9 września 1913 w Tyflisie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Jego ojciec był kapłanem prawosławnym, służył w eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. Iwan Bielajew ukończył seminarium duchowne we Włodzimierzu, zaś w 1885 uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych w Kazańskiej Akademii Duchownej. W tym okresie wstąpił w związek małżeński. Po ukończeniu Akademii został zatrudniony jako nauczyciel w szkole żeńskiej w Tobolsku, a następnie w gimnazjum żeńskim w tym samym mieście.

Po stracie żony i dzieci, w marcu 1895 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Innocenty. 26 marca tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie. Następnie otrzymał godność archimandryty, został wyznaczony na rektora seminarium duchownego w Wilnie oraz przełożonego monasteru Trójcy Świętej w Wilnie. W 1898 opublikował pracę zatytułowaną "O postrzyżynach mniszych", za którą w 1899 Kazańska Akademia Duchowna nadała mu tytuł naukowy magistra teologii.

1 sierpnia 1899 w soborze św. Izaaka w Petersburgu został wyświęcony na biskupa sumskiego, wikariusza eparchii charkowskiej. Po dwóch latach przeniesiony do eparchii petersburskiej z tytułem biskupa narwskiego. W 1903 objął katedrę tambowską, gdzie okazał się doskonałym organizatorem. Jego talent administracyjny zwrócił na niego uwagę Świętego Synodu, który dwukrotnie zapraszał go do udziału w obradach, powierzył organizację wizytacji w eparchiach władykaukaskiej (1907), a następnie jekaterynosławskiej (1909). Był bliskim przyjacielem i współpracownikiem metropolity petersburskiego Antoniego (Wadkowskiego).

W 1909 otrzymał godność arcybiskupa kartlińskiego i kachetyńskiego razem z tytułem egzarchy Gruzji i stałym członkostwem w Świętym Synodzie. Zmarł nagle wskutek choroby serca w 1913.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.