Ignacy Ogiński
Herb
Ogiński
Rodzina

Ogińscy herbu Oginiec

Data urodzenia

ok. 1698

Data i miejsce śmierci

1775
Halle

Ojciec

Marcjan Michał Ogiński

Matka

Teresa z Brzostowskich

Żona

Helena Ogińska

Odznaczenia
Order Orła Białego

Ignacy Ogiński herbu własnego (ur. ok. 1698, zm. 25 stycznia 1775 w Halle[1]) – marszałek wielki litewski, kasztelan wileński[2], marszałek nadworny litewski 1744-1750, oboźny wielki litewski 1729-1744, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1732 roku, starosta brasławski 1728-1738, w 1736 odznaczony Orderem Orła Białego[3], w 1729 roku mianowany oboźnym wielkim litewskim[4], dyplomata, chorąży husarski znaku królewskiego, porucznik petyhorski znaku królewicza w 1738 roku, starosta borysowski w 1720 roku, starosta maćkowski, kadaryski, koziański, płotelski i wasiliski.

Życiorys

Był synem Marcjana Michała i Teresy z Brzostowskich.

Poseł witebski na sejm 1729 roku. Należał do opozycji litewskiej, która go zerwała. Poseł brasławski na sejm 1730 roku. Poseł z Inflant Litewskich na sejm konwokacyjny 1733 roku[5]. W 1733 roku był elektorem Stanisława Leszczyńskiego z województwa wileńskiego. Członek konfederacji dzikowskiej. Poseł inflancki na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 roku i sejm 1738 roku. Poseł polski w Rosji w 1740 i 1743/1744 roku. Chciał załatwić sprawy korekty granic i postulować by Ernest Jan Biron powrócił na tron kurlandzki. Nic nie osiągnął ponieważ okazało się, że jego postulatów nie popierają August III Sas i Henryk Brühl, którzy chcieli za wszelką cenę uniknąć zadrażnień z Rosją.

W czasie elekcji 1764 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego[6]. Był członkiem konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764 roku[7].

Był członkiem lóż wolnomularskich w Wiśniowcu i Dukli (1742 i 1749)[8].

W 1739 roku poślubił Helenę Ogińską.

W 1773 roku wraz z żoną ufundował murowany klasztor zakonu Trynitarzy na Solcu w Warszawie.

Był bezdzietny. Pochowany został w kościele jezuitów w Witebsku[9].

Przypisy

  1. ↑ Maciej Trzeciecki, Sprawozdanie z badań archeologicznych przeprowadzonych w 2013 r. w trakcie prac przy porządkowaniu krypt w podziemniach kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie, 2013 [zarchiwizowane 2016-04-04].
  2. ↑ Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 736.
  3. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 166.
  4. ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 103.
  5. ↑ Kuryer Polski. 1733, nr 173, s. 355.
  6. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 2.
  7. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.
  8. ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 272.
  9. ↑ Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Zofii Zielińskiej.

Bibliografia

  • Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN, Warszawa 1982, s. 383.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.