Łysiczka bagienna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pierścieniakowate

Rodzaj

Bogbodia

Gatunek

łysiczka bagienna

Nazwa systematyczna
Agrocybe paludosa (Pers.) Redhead
Index Fungorum 15: 1 (2013)
Zarodniki

Łysiczka bagienna (Bogbodia uda (Pers.) Redhead) – gatunek grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae). Należy do monotypowego rodzaju Bogbodia Redhead 2013[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Bogbodia, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon pod nazwą Agaricus udus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Scott Alan Redhead w 2013 r.[1]

Ma 10 synonimów. Niektóre z nich:

  • Hypholoma fulvidulum P.D. Orton 1999
  • Hypholoma udum (Pers.) Quél. 1877
  • Psilocybe uda (Pers.) Gillet 1878[2]

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla nazwy naukowej Psilocybe uda[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].

Morfologia

Kapelusz

Średnica do 4 cm, u młodych owocników dzwonkowaty, potem rozprostowujący się, promieniście prążkowany od prześwitujących blaszek. Jest higrofaniczny. Powierzchnia sucha lub nieco lepka, w stanie świeżym o barwie od rdzawobrunatnej do pomarańczowobrązowej, po wysuszeniu szarożółta, czasami oliwkowa. Na brzegu czasami resztki osłony[4].

Blaszki

Przyrośnięte, szerokie, gęste, z międzyblaszkami, początkowo kremowe, z wiekiem szarawe do purpurowobrązowych. Ostrza białawe[4].

Trzon

Wysokość 4–12 cm, grubość 0,1–0,4 cm, nierównej grubości, sztywny, kruchy, nieco włóknisty. Powierzchnia żółtawo-kremowa w kierunku wierzchołka, rdzawobrązowa w kierunku podstawy[4].

Miąższ

Cienki, żółtawy o niewyraźnym zapachu i słabym lub nieco aromatycznym smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Subhymenium nie żelowate. Podstawki maczugowate, z 4 sterygmami i sprzążką bazalną, 25–35 × 11–13 µm. Zarodniki w widoku od przodu elipsoidalne do wrzecionowatych, w widoku z boku migdałkowate, drobno szorstkie, o pogrubionych ściankach, z wyraźnie zaznaczonymi porami rostkowymi, szarożółte, 13-20 × 6-8 µm. Cheilocystydy często tworzące sterylny grzbiet blaszek są nitkowate, kręte, wrzecionowate do główkowatych, cienkościenne, szkliste, 25–45 × 7–17 µm. Pleurocystydy w postaci chryzocystyd, wrzecionowate do maczugowatych, czasem ze spiczastymi wierzchołkami, z zawartością silnie refrakcyjną w KOH, 30–60 × 8–15 µm. Trama złożona z nitkowatych, częściowo rozgałęzionych strzępek typu ixocutis, szklistych, o średnicy do 2 µm. Dobrze rozwinięta warstwa pod skórką, utworzona z częściowo inkrustowanych brązowo strzępek o średnicy 3–9 µm i powiększonych komórek, kulistych do jajowatych, z brązową pigmentacją wewnątrzkomórkową, o średnicy 15–55 µm[4].

Gatunki podobne

Łysiczka bagienna ma budowę typową dla łysiczek, lepki kapelusz w odcieniach chłodnego brązu, trzon chrzęstny do sztywnego, zarodniki winno brązowawe do czarniawych o drobno chropowatej powierzchni i chryzocystydy. Występuje na bagnach z torfowcami. Gatunki z rodzaju Hypholoma (maślanka) odróżniają się większymi podstawkami, gładkimi zarodnikami i siedliskiem – rosną na próchniejącym drewnie[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje głównie w Ameryce Północnej, Europie i Azji Północnej, nieliczne stanowiska podano w Afryce, Australii i na Tasmanii[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył kilkanaście stanowisk z uwagą, że jest to gatunek rzadki[3], liczne stanowiska podano także w następnych latach (jako Hypholoma udum)[6]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów[7]. Na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status gatunku rzadkiego – potencjalnie zagrożonego z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[8].

Grzyb naziemny. Rośnie na bagnach i podmokłych terenach w lasach iglastych, wśród traw i mchów z rodzajów płonnik (Polytrichum) i torfowiec (Sphagnum). Owocniki tworzy zwykle od maja do listopada[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2022-12-11].
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-12-11].
  3. 1 2 3 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 575, ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 5 6 Bogbodia uda / Hypholome mouillé [online], Mycoquébec.org [dostęp 2022-12-11] (fr.).
  5. ↑ Występowanie Bogbodia uda na świecie (mapa) [online], gbif.orgdata dostępu = 2022-12-11.
  6. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-24] (pol.).
  7. ↑ Aktualne stanowiska łysiczki bagiennej w Polsce [online] [dostęp 2022-12-11].
  8. ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 69, ISBN 83-89648-38-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.