Henryk Frąckiewicz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1929 Łódź
Data i miejsce śmierci	29 listopada 1999 Warszawa
Prof. dr hab. nauk technicznych
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn
Doktorat	1962 – nauki techniczne Politechnika Warszawska
Habilitacja	1966 – maszynoznawstwo Politechnika Warszawska
Profesura	1975
Nauczyciel akademicki
Odznaczenia

Grób Henryka Frąckiewicza na cmentarzu Bródnowskim

Henryk Roman Frąckiewicz (ur. 9 kwietnia 1929 w Łodzi, zm. 29 listopada 1999 w Warszawie) – profesor, członek korespondent PAN^[1], były rektor Politechniki Świętokrzyskiej.

Życiorys

W 1957 uzyskał stopień magistra inżyniera na Politechnice Warszawskiej, w 1962 został kandydatem nauk fizyczno-matematycznych. Był członkiem PZPR, członkiem egzekutywy KW PZPR w Kielcach w latach 1970–1975, starszym inspektorem ds. wyższych uczelni technicznych Wydziału Nauki i Oświaty KC PZPR. w latach 1975–1989^[2]. Studia ukończył na Politechnice Warszawskiej, gdzie również habilitował się. W 1970 r. został po raz pierwszy rektorem Kielecko-Radomskiej Wyższej Szkoły Inżynierskiej. To właśnie podczas tej kadencji, w latach 1970–1975, głównie dzięki jego staraniom, uczelnia została zbudowana w swoim podstawowym kształcie oraz uzyskała rangę politechniki.

Od 1975 pracował w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk, gdzie kierował Zakładem Teorii Konstrukcji i Pracowni Mechaniki Ośrodków Dyskretnych, a następnie całym Instytutem. Z jego inicjatywy powstał wówczas Międzyresortowy Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Laserowych Technologii Metali z siedzibą w Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach.

Był uznanym naukowcem, którego osiągnięcia spowodowały, iż w 1986 r. został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Był twórcą oryginalnej i jedynej w świecie polskiej technologii kształtowania laserowego metali. Prace nad tym zagadnieniem zostały następnie podjęte przez wiele ośrodków naukowych. Rezultaty naukowe uzyskane przez prof. Henryka Frąckiewicza nad laserowymi technologiami zaowocowały w latach 1994–1998 ośmioma patentami, w tym trzema udzielonymi przez amerykański urząd patentowy jako współautorowi.

Był twórcą unikalnego laboratorium laserowego kształtowania metali, a następnie jedynego w Polsce ośrodka naukowego w tej dziedzinie – Centrum Laserowych Technologii Metali – powołanego w 1996 roku jako wspólna jednostka Polskiej Akademii Nauk i Politechniki Świętokrzyskiej.

W 1996 został wybrany na rektora Politechniki Świętokrzyskiej na kadencję 1996–1999, a wiosną 1999 na kolejną kadencję 1999–2002.

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 4F-6-26)^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Przypisy