Andrzej Neimitz
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1947
Warszawa

Profesor nauk technicznych
Specjalność: mechanika ciała stałego, mechanika pękania
Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Doktorat

1976
Politechnika Świętokrzyska

Habilitacja

1986
Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN

Profesura

4 stycznia 1995

Doktor honoris causa
Politechnika Świętokrzyska – 23 października 2017
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Świętokrzyska

Stanowisko

profesor zwyczajny

Rektor
Okres spraw.

1990–1996

Poprzednik

Zbigniew Kowal

Następca

Henryk Frąckiewicz

Dziekan
Wydział

Mechaniczny PŚk

Okres spraw.

1987–1990

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Andrzej Neimitz (ur. 27 listopada 1947 w Warszawie[1]) – polski inżynier, specjalista w zakresie mechaniki pękania, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Politechniki Świętokrzyskiej, rektor tej uczelni w latach 1990–1996.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (1965). W 1971 ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1976 na Politechnice Świętokrzyskiej, natomiast stopień doktora habilitowanego w 1986 w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN[1]. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał 4 stycznia 1995[2].

W latach 1971–1972 pracował jako konstruktor w Kieleckich Zakładach Wyrobów Metalowych Polmo-SHL. Od 1972 związany z Politechniką Świętokrzyską, na której doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego (1997)[3]. W latach 1987–1990 był dziekanem Wydziału Mechanicznego, natomiast w latach 1990–1996 pełnił funkcję rektora PŚk[1]. Na Politechnice Świętokrzyskiej kierował ponadto Katedrą Podstaw Konstrukcji Maszyn[2].

Specjalizuje się w mechanice ciała stałego oraz mechanice pękania. Wypromował sześciu doktorów nauk technicznych[2]. Opublikował 180 prac naukowych, w tym pięć książek. W latach 1987–2014 był członkiem Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk, w latach 1990–2016 przewodniczył Polskiej Grupie Mechaniki Pękania, a w latach 1990–1993 oddziałowi kieleckiemu Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej[4].

23 października 2017 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej[4].

W 2002, za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Otrzymał też Złoty Krzyż Zasługi (1989), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2003), Medal im. prof. Stanisława Kocańdy (2010) i Medal Politechniki Świętokrzyskiej (2010)[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Złota księga nauki polskiej 2006. Naukowcy zjednoczonej Europy. Gliwice: Mastermedia, 2006, s. 555–556.
  2. 1 2 3 Prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-04].
  3. ↑ Prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-11-04].
  4. 1 2 3 17. Doktor Honoris Causa – prof. dr hab. inż. Andrzej Neimitz. tu.kielce.pl. [dostęp 2018-11-04].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 lipca 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.