HMS „Howe” w Auckland w lutym 1945 roku | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | |
Wodowanie | |
Royal Navy | |
Wejście do służby | |
Los okrętu |
złomowany w 1957 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 36 727 ton |
Długość |
227,1 m |
Szerokość |
31,4 m |
Zanurzenie |
10,5 m |
Napęd | |
turbiny Parsonsa o mocy 110 000 KM napędzające 4 śruby | |
Prędkość |
29,5 węzłów |
Zasięg |
6000 mil morskich |
Uzbrojenie | |
10 x 356 mm 16 x 133 mm 32 x 40 mm ppl 14 x 40 mm Bofors 40 mm ppl 65 x 20 mm Oerlikon 20 mm ppl | |
Opancerzenie | |
pokład 127-152 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
2 samoloty (do 1943) | |
Załoga |
1400 osób |
HMS Howe – ostatni pancernik typu King George V, służącym w marynarce brytyjskiej. Nazwa okrętu pochodzi od nazwiska angielskiego admirała Richarda Howe. Okręt zbudowano w stoczni Fairfield Shipbuilding & Engineering Co. Ltd w Govan. Budowa okrętu została ukończona w 1940 roku. Początkowo okręt nosił imię HMS „Beatty” od nazwiska dowódcy eskadry krążowników liniowych podczas bitwy jutlandzkiej Davida Beatty`ego. Nazwa została zmieniona w lutym 1940 roku.
„Howe” był częścią Home Fleet pomiędzy 1942 a 1943 rokiem, potem dołączył do Eskadry H na Morzu Śródziemnym, gdzie służył pomiędzy październikiem 1943 a czerwcem 1944. Następnie „Howe” dołączył do Brytyjskiej Floty Pacyfiku. Po wojnie HMS „Howe” służył jako okręt szkoleniowy Royal Navy. Został zezłomowany w 1957 roku, wraz z trzema pancernikami tego typu, które przetrwały wojnę.