Początek wojny i kampania norweska

W początkowym okresie wojny HMS „Faulknor” pływał jako eskorta ciężkich okrętów wojennych i prowadził rutynowe patrole przeciwpodwodne. 14 września, ochraniając lotniskowiec HMS „Ark Royal”, wraz z niszczycielami: HMS „Foxhound” i „Firedrake” zatopił za pomocą bomb głębinowych niemiecki okręt podwodny U-39. Był to pierwszy U-Boot zatopiony podczas tej wojny. 19 września okręty 6. i 8. Flotylli Niszczycieli rozpoczęły poszukiwania okrętu podwodnego, który atakował statki rybackie u wybrzeży Hebrydów. Ostatecznie U-27 został zatopiony następnego dnia przez HMS „Fortune” i „Forester”; „Faulknor” wziął udział w operacji ratowania rozbitków. Pod koniec września niszczyciel wraz z innymi jednostkami, w tym krążownikiem liniowym HMS „Hood” i lotniskowcem „Ark Royal”, wyruszyły na pomoc uszkodzonemu przez nieprzyjaciela okrętowi podwodnemu HMS „Spearfish”. Mimo ataków nieprzyjacielskiego lotnictwa, akcja zakończyła się sukcesem.

W kolejnych miesiącach HMS „Faulknor” uczestniczył w eskorcie konwojów z Norwegii, w bezskutecznych próbach przechwycenia niemieckich pancerników i patrolach przeciwpodwodnych. W kwietniu i maju 1940 roku „Faulknor” operował na wodach Narwiku. 4 maja wziął udział w ratowaniu rozbitków z niszczyciela ORP „Grom” zatopionego przez niemiecki samolot a w kolejnych dniach odpierał ciężkie nieprzyjacielskie naloty. 9 maja okręt powrócił do Scapa Flow.

Po przeprowadzonym w czerwcu remoncie HMS „Faulknor” wraz z cała flotyllą został przebazowany do Gibraltaru i przydzielony do Force H, floty operującej głównie na wodach zachodniej części Morza Śródziemnego.

Force H – czerwiec 1940-sierpień 1941

W lipcu 1940 roku HMS „Faulknor” operował jako eskorta ciężkich okrętów, biorących udział w operacji Catapult, tj. próbie zniszczenia francuskiej floty zgromadzonej w bazie w Mers-el-Kébir. Kolejnym zadaniem był udział w konwojach mających za zadanie dostarczanie żołnierzy i wyposażenia na mającą ogromne znaczenie strategiczne Maltę.

11 lipca 1940 roku HMS „Escort” został trafiony torpedą wystrzeloną przez włoski okręt podwodny „Guglielmo Marconi”. Próby ratowania okrętu okazały się nieskuteczne; HMS „Faulknor” i „Forester” podjęły rozbitków. Między sierpniem a październikiem 1040 roku okręt uczestniczył w operacji Menace, nieudanej próbie zdobycie Dakaru pozostającego pod kontrolą rządu Vichy. 22 listopada 1940 roku okręt brał udział w przechwyceniu łamacza blokady „Charles Plumier” należącego do rządu Vichy. Pryz został doprowadzony do Gibraltaru. Operacja Collar, rozpoczęta kilka dni później i mająca na celu doprowadzenie niewielkiego konwoju z zaopatrzeniem dla Malty, doprowadziła do nierozstrzygniętej bitwy koło przylądka Spartivento pomiędzy silnymi siłami włoskimi a brytyjskimi. Okręty nieprzyjaciela pozostawały jednak poza zasięgiem dział i torped niszczycieli alianckich.

W kolejnych miesiącach HMS „Faulknor” pełnił służbę konwojową na wodach wokół Freetown. 8 marca 1941 roku u wybrzeży Wysp Zielonego Przylądka ratował rozbitków z frachtowców: „Harmodius” zatopionego przez U-105, „Hindpool” i „Nardana” – ofiar U-124. Pod koniec marca 1941 roku powrócił do Force H. Uczestniczył w rutynowych zadaniach patrolowych, eskortowych, przeciwpodwodnych i szkoleniowych. 18 czerwca 1941 roku siedemdziesiąt mil morskich na zachód od przylądka Trafalgar niszczyciel nawiązał kontakt azdykowy z okrętem podwodnym. Celnie zrzucone bomby głębinowe zmusiły U-Boota, którym okazał się U-138, do wynurzenia. Do ataku ogniem artyleryjskim dołączyły niszczyciele: HMS „Fearless”, „Forester”, „Foresight” i „Foxhound”. U-138 zatonął niecałą godzinę po pierwotnym wykryciu; uratowano całą jego załogę. 23 czerwca HMS „Faulknor” wraz z: „Fearless”, „Forester”, „Foresight” i „Fury” przechwyciły niemiecki statek zaopatrzeniowy „Alstertor”. Jednostka została samozatopiona, uratowano jednak jego załogę i 78 brytyjskich jeńców wojennych ze statków zatopionych przez niemieckie rajdery.

Konwoje arktyczne i atlantyckie – sierpień 1941-czerwiec 1943

Uszkodzenia układu napędowego (być może wynik sabotażu) zdecydowały o odesłaniu HMS „Faulknor” do remontu. W sierpniu 1941 wypłynął jako eskorta konwoju HG 70. Po dotarciu do Wielkiej Brytanii został skierowany do stoczni w Southampton. Okręt został poddany modyfikacjom: zainstalowano radionamiernik Huff-Duff, radar i ulepszone uzbrojenie przeciwlotnicze i przeciwpodwodne; zdemontowano część uzbrojenia artyleryjskiego.

Okręt powrócił do służby w Scapa Flow w listopadzie. Stanowił element eskorty pancernika HMS „Duke of York”, na pokładzie którego premier Winston Churchill udał się na spotkanie z prezydentem USA Franklinem Rooseveltem. W styczniu 1942 roku niszczyciel wyruszył w swój pierwszy rejs arktyczny jako eskorta połączonych konwojów PQ-9 i PQ-10 płynących do Związku Radzieckiego. Kolejne konwoje to: PQ-12 i PQ-13 w marcu, PQ-14 i PQ-15 w kwietniu, PQ-16 w maju oraz PQ-17 w czerwcu. W lipcu HMS „Faulknor” został skierowany do stoczni w Hull, gdzie zamontowano nowe wyposażenie radarowe oraz zmodernizowano uzbrojenie przeciwlotnicze i torpedowe. We wrześniu – w czasie bitwy o konwój PQ-18 – niszczyciel zatopił U-88. Dalsza służba eskortowa trwała do wiosny 1943 roku: w marcu ogniem artyleryjskim dobił amerykański frachtowiec „Executive”, storpedowany przez U-255 i opuszczony przez załogę.

Morze Śródziemne i Egejskie – czerwiec 1943-marzec 1944

W czerwcu 1943 HMS „Faulknor” powrócił w skład 8. Flotylli. 8 lipca przypłynął do Aleksandrii celem wzięcia udziału w operacji Husky, tj. alianckim desancie na Sycylię. Okręt działał na wodach Morza Jońskiego jako osłona ciężkich okrętów. Wraz z innymi niszczycielami wspierał lądowanie wojsk we rejonie Kalabrii (operacja Baytown) i Salerno (operacja Avalanche). Po rozejmie eskortował okręty włoskiej floty w drodze do Aleksandrii, a następnie brał udział w obronie Wysp Egejskich przed niemiecką inwazją. Transportował wówczas żołnierzy na Leros, zatopił liczne jednostki handlowe i desantowe, prowadził ostrzał artyleryjski celów lądowych itd.

W grudniu niszczyciel prowadził działania na zachodnim wybrzeżu Włoch, eskortując transportowce wojska i wspierając ogniem żołnierzy No. 9 Commando podczas desantu na północ od Garigliano (operacja Partridge). W styczniu 1944 roku uczestniczył w lądowaniu pod Anzio (operacja Shingle), a następnie wykonywał zadania eskortowe i patrolowe.

Normandia i Kanał La Manche – kwiecień 1944-maj 1945

W kwietniu 1944 roku HMS „Faulknor” powrócił do Scapa Flow celem przygotowań do wzięcia udziału w lądowaniu w Normandii (operacja Neptune). Rankiem 6 czerwca okręt rozpoczął wsparcie artyleryjskie lądowania na plaży Juno, by powrócić do Portsmouth celem uzupełnienia amunicji. Następnego dnia przetransportował przez Kanał Bernarda Montgomery'ego, głównodowodzącego sił lądowych podczas inwazji. W kolejnych dniach niszczyciel pełni funkcje patrolowe, osłony przeciwlotniczej i transportowe.

W lipcu okręt udał się do Grimsby na niezbędne naprawy, by od września powrócić do rutynowej służby na wodach południowo-zachodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii. 8 maja 1945 roku HMS „Faulknor” przyjął kapitulację niemieckiego garnizonu w Saint Peter Port na wyspie Guernsey, a 17 września eskortował 6 niemieckich trałowców i dwa okręty patrolowe do brytyjskiego portu. 6 czerwca niszczyciel towarzyszył krążownikowi HMS „Jamaica”, na którego pokładzie król Jerzy VI udawał się na wizytę na Wyspach Normandzkich.