Glinik Stary
Großhain, Althain
Dzielnica Wałbrzycha
Państwo

 Polska

Miasto

Wałbrzych

W granicach Wałbrzycha

1 stycznia 1951[1] (Glinik Dolny)
1 stycznia 1973[2] (Glinik Górny)

Wysokość

520-853 m n.p.m.

Kod pocztowy

58-303

Tablice rejestracyjne

DB

Położenie na mapie Wałbrzycha
Mapa konturowa Wałbrzycha, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Glinik Stary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Glinik Stary”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Glinik Stary”
Ziemia50°43′51″N 16°16′30″E/50,730849 16,274957

Glinik Stary (niem. Groβhain[3]) – dzielnica Wałbrzycha, położona na jego południowych obrzeżach. Usytuowana jest otulinie Parku Krajobrazowego Sudetów Wałbrzyskich jest najwyżej położoną dzielnicą miasta, graniczącą z dzielnicami Podgórze, Glinik Nowy oraz gminą Mieroszów.

Historia

Pierwotnie, kiedy właścicielami wsi byli Hochbergowie z Książa, nazywano ją Althayn (Stary Gaj). Późniejsza nazwa Grosshain (Duży Gaj) obejmowała również Glinik Nowy, gdy do podziału na dwie osobne wsie w roku 1825 doprowadził następny właściciel, Karl Julius Melchior von Dyherrn – Cetritz – Neuhaus. Wieś odkupił z 32 domami, młynem i gorzelnią. W 1840 roku uruchomiono tu szkołę ewangelicką. W roku 1842 wybudowano 2 młyny do mielenia kory dębowej, co wynikało zapewne z rozwiniętego przetwórstwa drzewnego na tym terenie. Po wybudowaniu w 1867 roku kolei żelaznej do Podgórza, wieś zaczęła się gwałtownie rozwijać. Postawiono kilkadziesiąt nowych budynków mieszkalnych, gospód, kawiarni i cukierni. Wybudowano także ośrodek wypoczynkowy składający się z domków letnich i terenu rekreacyjnego, który cieszył się dużym powodzeniem.

Kaplica Parafialna przy ulicy Podgórskiej

Kaplicę parafialna p.w. M.B. Różańcowej przy cmentarzu u podnóża góry Gliniczek (d. Laubhugel), która obecnie jest prowadzona przez Księży Pallotynów, konsekrowano w 1920 roku. W 1938 pojawiły się plany połączenia Glinika z Wałbrzychem komunikacją tramwajową.. Nie zrealizowano ich jednak z powodu wybuchu wojny.

Dolną część Glinika Starego przyłączono do Wałbrzycha w 1951 roku, natomiast część górną wraz z Glinikiem Nowym dopiero w roku 1973.

W latach 1947-1974 na Gliniku funkcjonowała również szkoła podstawowa, mieszcząca się przy ulicy Wałbrzyskiej 31.

W latach 1954-1972 siedziba gromady Glinik.

Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnice Podgórze, Stary Glinik i Nowy Glinik zamieszkuje 8892 osób[4]

Transport

Przez Glinik Stary przebiega droga krajowa nr 35 Wrocław – Mieroszów – Golińsk (granica z Republiką Czeską) Do dzielnicy można dojechać linią nr 12 komunikacji autobusowej, prowadzonej przez Śląskie Konsorcjum Autobusowe.

Turystyka i Przyroda

Ze względu na położenie, Glinik traktowany był jako miejscowość wypoczynkowa i wiodły tędy szlaki turystyczne do Unisławia Śląskiego, Sokołowska i Andrzejówki.

Obecnie przez Glinik Stary przechodzą następujące szlaki:

szlak turystyczny niebieski Dworzec Wałbrzych Główny - Barbarka – Glinik Stary - Unisław Śląski – Bukowiec.

szlak turystyczny czarny – Dworzec Wałbrzych Główny - [Przełęcz Szypka] - Kamieńsk - [Przełęcz Kozia] - Borowa - Glinik Stary - [Kuźnice] (Szlak Pamięci Wędrowców) - [Sobięcin] – [Kuźnice Świdnicki] – [Unisław Śląski]

szlak turystyczny zielony – Dworzec Wałbrzych Główny – Glinik Stary - Rybnica Leśna- Andrzejówka

szlak rowerowy czerwony – Trasa dookoła Wałbrzycha

szlak rowerowy zielony – Trasa wokół Borowej

Najwyższe wzniesienia na terenie Glinika Starego to:

  • Borowa (853 m n.p.m.) – w 2017 roku oddano do użytku wybudowaną na szczycie wieżę widokową,
  • Barbarka (635 m n.p.m.) – przed wojną istniało na szczycie schronisko-restauracja Kolbebaude
  • [Gliniczek] (653 m n.p.m.)

W południowo-zachodniej części dzielnicy swoje źródła ma rzeka Pełcznica.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
  2. ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 325
  3. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  4. ↑ Liczba mieszkańców dzielnic Wałbrzycha | Nasz Wałbrzych – niezależny portal miejski [online], nasz.walbrzych.pl [dostęp 2017-11-15].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.