Gero Pfennig
Ilustracja
Fragment plakatu wyborczego Pfenniga z 1994
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1945
Jüterbog

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Stanowisko

poseł do Bundestagu (1977–1980, 1985–1998), poseł do Parlamentu Europejskiego (1979–1985)

Partia

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Gero Pfennig (ur. 11 lutego 1945 w Jüterbog) – niemiecki polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, wieloletni parlamentarzysta krajowy, od 1979 do 1985 poseł do Parlamentu Europejskiego I i II kadencji.

Życiorys

Studiował prawo na uczelniach w Berlinie i Fryburgu Bryzgowijskim. Od 1968 do 1973 był wykładowcą na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim. W 1970 obronił doktorat; opublikował kilka książek poświęconych prawu i polityce, m.in. komentarz do Verfassung von Berlin (konstytucji Berlina). W 1973 zdał egzaminy prawniczy II stopnia, następnie rozpoczął praktykę zawodową jako adwokat i notariusz[1].

W 1964 zaangażował się w działalność polityczną w ramach Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. W ramach berlińskiej CDU należał wraz z m.in. Eberhardem Diepgenem do nieformalnej post-lewicowej frakcji K-Gruppe, powstałej po rozpadzie Sozialistischer Deutscher Studentenbund. Od 1971 do 1975 był radnym berlińskiej dzielnicy Zehlendorf, a od 1975 zasiadał w berlińskiej Izbie Deputowanych. W latach 1977–1980 po raz pierwszy zasiadał w Bundestagu VIII kadencji[2] (miał ograniczone prawo głosowania ze względu na jednoczesne zasiadanie w landtagu). W latach 1977–1979 i 1986–1987 był również członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy[3], a od 1977 do 1980 Zgromadzenia Parlamentarnego Unii Zachodnioeuropejskiej[1].

W 1979 i 1984 uzyskiwał mandat posła do Parlamentu Europejskiego I i II kadencji. Przystąpił do Europejskiej Partii Ludowej, był jej rzecznikiem prasowym. Należał m.in. do Komisja Budżetowej, Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych oraz Polityki Przemysłowej oraz Komisji ds. Instytucjonalnych[4]. W czasie urzędowania został współautorem propozycji konstytucji Unii Europejskiej[5]. 1 grudnia 1985 przeszedł ponownie do Bundestagu, zastąpił go Wolfgang Hackel. W 1987, 1990 i 1994 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[2]. W krajowym parlamencie został szefem komisji petycji i grupy roboczej z UE, a także rzecznikiem frakcji CDU/CSU do spraw europejskich[6].

Jest ewangelikiem. Ma żonę i jedno dziecko[6].

Przypisy

  1. 1 2 Gero Pfennig. parltrack.org. [dostęp 2019-10-11]. (ang.).
  2. 1 2 Die Mitglieder des deutschen Bundestages 1. – 13. Wahlperiode. bundestag.de. s. 164. [dostęp 2019-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)]. (niem.).
  3. ↑ Gero Pfennig. assembly.coe.int. [dostęp 2019-10-12]. (ang.).
  4. ↑ Gero Pfennig. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-10-10].
  5. ↑ Michael Burgess: Federalism and European Union: Political Ideas, Influences, and Strategies in the European Community 1972–1986. Routledge, 2006, s. 104. ISBN 978-1-134-98759-7.
  6. 1 2 Dr. Gero Pfennig. bundestag.de. [dostęp 2019-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 sierpnia 2013)]. (niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.