George Alcock
Pełne imię i nazwisko

George Eric Deacon Alcock

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1912
Peterborough

Data śmierci

15 grudnia 2000

Zawód, zajęcie

nauczyciel, astronom amator

Narodowość

brytyjska

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Tablica upamiętniająca George’a Alcocka, Katedra Peterborough

George Eric Deacon Alcock (ur. 28 sierpnia 1912 w Peterborough, zm. 15 grudnia 2000[1]) – brytyjski nauczyciel, astronom amator, odkrywca pięciu komet i pięciu gwiazd nowych[1].

Życiorys

Obserwował niebo przez 65 lat[1]. Odkryć dokonywał metodą obserwacji wizualnych za pomocą teleskopu oraz dużej lornetki przeciwlotniczej na statywie[2]. Miał fotograficzną pamięć – z biegiem lat zapamiętał pozycje około 30 tysięcy gwiazd i 500 mglistych obiektów widocznych na nocnym niebie przez jego sprzęt obserwacyjny (mgławic, galaktyk i gromad gwiazd)[2]. Inne jego pasje, którym poświęcał więcej czasu niż astronomii, to botanika, obserwacje ptaków i architektura kościelna[1].

Początkowo zajmował się obserwacjami meteorów i rojów meteorów, w 1931 roku przystąpił do sekcji meteorów Brytyjskiego Stowarzyszenia Astronomicznego (BAA)[3]. W 1933 założył swoją własną stację meteorologiczną, by móc lepiej przewidywać optymalne czasy dla obserwacji meteorów[1]. W 1936 roku został pełnoprawnym członkiem BAA[3].

W czasie II wojny światowej służył w RAF jako operator łączności[4] m.in. w Afryce Północnej i we Włoszech[1].

W latach 50. wartość wizualnych obserwacji meteorów znacząco spadła ze względu na obserwacje radarowe prowadzone w Obserwatorium Jodrell Bank, toteż Alcock postanowił zająć się bardziej przydatnymi obserwacjami[3]. W 1953 roku zajął się poszukiwaniem komet, a dwa lata później postanowił rozszerzyć swoje poszukiwania o gwiazdy nowe[3]. Swoją pierwszą kometę odkrył 25 sierpnia 1959 roku, otrzymała ona oznaczenie C/1959 Q1 (Alcock) – była to pierwsza kometa odkryta z terenu Wielkiej Brytanii od odkrycia Williama Fredericka Denninga z 1894 roku[1][3]. Drugą kometę Alcock odkrył pięć dni później – C/1959 Q2 (Alcock)[1]. 8 lipca 1967 roku dostrzegł swoją pierwszą gwiazdę nową – Nova Delphini 1967[1]. Pozostałe odkryte przez niego komety to: C/1963 F1 (Alcock), C/1965 S2 (Alcock), C/1983 H1 (IRAS-Araki-Alcock) – w tym ostatnim przypadku był jednym z niezależnych współodkrywców[3]. Pozostałe odkryte przez niego gwiazdy nowe to: LV Vul (w 1968), V368 Sct (1970), NQ Vul (1976) i V838 Her (1991)[3].

Zmarł w szpitalu 15 grudnia 2000 roku[3].

Nagrody, wyróżnienia i upamiętnienie

Życie prywatne

W 1941 poślubił Mary Green, również nauczycielkę. Jego żona zmarła w 1991 roku[3]. Nie mieli dzieci[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Nekrolog George’a Alcocka. [w:] The Guardian [on-line]. 2001-01-26. [dostęp 2017-05-12]. (ang.).
  2. 1 2 Ian Ridpath. The man with the astronomical memory. „New Scientist”, s. 719–721, 1982-12-16. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Martin Mobberley: George Alcock (1912–2000) remembered. [dostęp 2017-05-12]. (ang.).
  4. 1 2 G.M. Hurst, G.E.D. Alcock. Obituary: George Eric Deacon Alcock, 1912-2000. „Journal of the British Astronomical Association”. 111 (2), s. 64–66, 2001. Bibcode: 2001JBAA..111...64H. (ang.).
  5. ↑ (3174) Alcock w bazie Minor Planet Center (ang.)
  6. ↑ Kay Williams: Under An English Heaven: The Life of George Alcock. Genesis Publications, 1996. ISBN 978-0-904351-55-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.