Gala piosenki popularnej i chodnikowej
Pełna nazwa

I Gala piosenki popularnej i chodnikowej

Termin

29 lutego 1992

Miejscowość

Warszawa, Pałac Kultury i Nauki

Organizator

Stołeczna Estrada, Blue Star

Tematyka

disco polo

Gala piosenki popularnej i chodnikowej – dwa koncerty, które odbyły się 29 lutego 1992 roku w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Na scenie wystąpili muzycy wykonujący disco polo[1].

Organizatorami Gali była wytwórnia muzyczna Blue Star oraz Stołeczna Estrada w Warszawie[2]. Reżyserem Gali był Krzysztof Jaślar, prowadzącym Janusz Weiss[3]. Za sprawą dużego zainteresowania Galą zorganizowano dwa koncerty jeden po drugim[4]. Wydarzenie zostało zarejestrowane przez Telewizję Polską, nie było ono jednak transmitowane na żywo[5].

Na festiwalu wystąpili m.in. Zenon Martyniuk z zespołem Crazy Boys, Atlantis, Chorus, Fanatic, Ex Problem, Irys[6], Top One, Marlena Drozdowska i Mariusz Czajka[4], Jacek Skubikowski i Maciej Januszko, Dystans, Duet Stela (Stanisław Wielanek i Ela Szaniewska), Sekstet Męski Affabre Concinui[7]. W prasie oraz opracowaniach naukowych pojawiają się błędne informacje, że na Gali wystąpili Marek Kondrat oraz zespół Akcent[3].

Zespoły grały z półplaybacku[8][6]. Utwór „Mydełko Fa” w całości wykonano z playbacku[6]. Na Gali nie wystąpił aktor Marek Kondrat, który wraz z Marleną Drozdowską uczestniczył w nagraniu piosenki. Na koncercie śpiewane przez niego zwrotki markował wynajęty na wydarzenie nieznany Wietnamczyk, zaś na scenie obok Marleny Drozdowskiej wystąpił Mariusz Czajka[4]. Doborem uczestników zajęła się wytwórnia Blue Star[8]. Top One był wykonawcą niezwiązanym z wytwórnią Blue Star. Wystąpił on jako najpopularniejszy wówczas wykonawca muzyki chodnikowej w Polsce[6]. Elementami scenografii były m.in: stroje ślubne wiszące nad makietą Pałacu Kultury i Nauki, tekturowe łabędzie, Księżyc i Słońce, rzeźba jelenia[9][6].

Gala piosenki popularnej i chodnikowej wzbudziła kontrowersje. Reżyser Gali Krzysztof Jaślar w reportażu TVP Mydełko Fa, czyli Gala Piosenki Ulicznej i Chodnikowej (wyemitowanym 4 kwietnia 1992 roku na TVP2) podkreślił, że większość wykonawców to amatorzy, a koncert stanowi gest tolerancji wobec gustów publiczności[10]. Prowadzący Janusz Weiss nie ukrywał, że na Gali odgrywał rolę szydercy[4]. Właściciel wytwórni Blue Star Sławomir Skręta stwierdził, że jego zespoły grają to, na co jest zapotrzebowanie na rynku muzycznym[9]. Telewizja Polska potraktowała koncert marginalne, a disco polo szerzej zaistniało w mediach dwa lata później za sprawą telewizji Polsat, która rozpoczęła emisję programów Disco Relax i Disco Polo Live[6]. Publiczność oraz część muzyków występujących na Gali oceniają całe wydarzenie pozytywnie[9].

Przedstawiony na Gali repertuar trafił na serię tematycznych kaset wydanych przez Blue Star[6]. Na przestrzeni lat Telewizja Polska emitowała koncert zarówno z komentarzami Janusza Weissa jak i wersję skróconą, obejmującą wyłącznie występy muzyków[8].

Dzięki Gali zwiększyła się popularność artystów wykonujących muzykę disco polo[11]. Na fali sukcesu zorganizowano podobne gale w Warszawie oraz w Krakowie i Katowicach[2]. Sama Gala zaczęła uchodzić za jeden z ważniejszych momentów w historii disco polo[4][7][11][2].

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.