Fumaran żelaza(II)

Fumaran żelaza(II)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(E)-but-2-enodionian żelaza(2+)
	Inne nazwy i oznaczenia
	daw. fumaran żelazawy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H2FeO4
Masa molowa	169,90 g/mol
Wygląd	czerwono-brązowy proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	141-01-5
PubChem	6433164
DrugBank	DB14491
SMILES
	C(=C/C(=O)[O-])\C(=O)[O-].[Fe+2]
InChI
	InChI=1S/C4H4O4.Fe/c5-3(6)1-2-4(7)8;/h1-2H,(H,5,6)(H,7,8);/q;+2/p-2/b2-1+;
	InChIKey
	PMVSDNDAUGGCCE-TYYBGVCCSA-L
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	1400 mg/l (25 °C)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-06-16]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
Numer RTECS	LT1950000
Dawka śmiertelna	LD50 3850 mg/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	B03AA02
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie

Fumaran żelaza(II) – organiczny związek chemiczny z grupy fumaranów, sól kwasu fumarowego i żelaza na II stopniu utlenienia. Jest to czerwono-pomarańczowy lub czerwono-brązowy proszek, słabo rozpuszczalny w wodzie i jeszcze słabiej w etanolu^[4]. Otrzymuje się go w reakcji siarczanu żelaza(II) z fumaranem sodu^[5].

Stosowany jako źródło żelaza oraz w przypadku niedokrwistości mikrocytarnej. Podawany doustnie w dawkach do 600 mg dziennie (co jest równoważne 200 mg żelaza)^[4].

Przypisy

1 2 Ferrous fumarate (nr F7923) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Ferrous fumarate, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-06-16] (ang.).
↑ Fumaran żelaza(II) (nr F7923) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
1 2 Martindale. The Complete Drug Reference, Sean C.S.C. Sweetman (red.), wyd. 36, Pharmaceutical Press, 2009, s. 1938, ISBN 978-0-85369-840-1 .
↑ A.V.A.V. Kasture A.V.A.V., S.G.S.G. Wadodkar S.G.S.G., Pharmaceutical Chemistry, wyd. 25, cz. I, Pragati Books, 2008, 14.3, ISBN 978-81-85790-12-1 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.