Ftalan dibutylu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C16H22O4

Inne wzory

C6H4(COOC4H9)2

Masa molowa

278,34 g/mol

Wygląd

przezroczysta, oleista ciecz, bezbarwna lub słabo zabarwiona[1]

Identyfikacja
Numer CAS

84-74-2

PubChem

3026

DrugBank

DB13716

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

P03 BX03

Ftalan dibutylu, DBPorganiczny związek chemiczny z grupy ftalanów, ester alkoholu butylowego i kwasu ftalowego. Stosowany jako plastyfikator PCW, często używany w kombinacjach z innymi ftalanami. W temperaturze pokojowej jest bezbarwną lub bladożółtą cieczą. Ma słabą woń estru i silny, gorzki smak. Wykorzystywany w niektórych produktach higieny osobistej, szczególnie do czyszczenia paznokci. Jest również stosowany jako dodatek do klejów lub tuszów drukarskich oraz środek przeciwpieniący. Jest rozpuszczalny w różnych rozpuszczalnikach organicznych, np. alkoholu, eterze i benzenie. DBP jest doskonałym rozpuszczalnikiem wielu barwników, środków owadobójczych i nadtlenków.

Reakcje

Ftalan dibutylu może gwałtownie reagować z chlorem. Nie reaguje z azotanami, utleniaczami, mocnymi zasadami i kwasami.

Używanie tej substancji w kosmetykach, włączając w to płyny do zmywania paznokci zostało zakazane na terenie Unii Europejskiej dyrektywą 76/768/EEC 1976.

Przypisy

  1. 1 2 3 Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. 1 2 3 Dibutyl phthalate (nr 524980) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Ftalan dibutylu. The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-28]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  4. 1 2 3 Dibutyl phthalate, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-28] (ang.).
  5. 1 2 Ftalan dibutylu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).

Bibliografia

  • DBP information centre. dbp-facts.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-16)].
  • Lawrence H. Keith, Mary M. Walker: Handbook of air toxics: sampling, analysis, and properties, s. 299–301
  • André R. Cooper: Cooper’s toxic exposures desk reference with CD-ROM, s. 788–796

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.