Franciszek Stefan Danilewicz
Herb
Herb Ostoja
starosta płotelski
Data śmierci

po 1744

Ojciec

Michał Danilewicz

Matka

Eleonora Zenowicz

Żona

Anna Nowkuńska

Dzieci

Tadeusz Franciszek

Rodzeństwo

Michał
Mikołaj
Jan
Jakub
Konstanty

Dwór w Bohdanowie - rysunek Ferdynanda Ruszczyca z 1895 r.[1]
Miasteczko Płótele, będące siedzibą dawnego starostwa królewskiego

Franciszek Stefan Danilewicz (Danielewicz) herbu Ostoja (zm. po 1744) – dziedzic dóbr Bohdanów, Danilewicze i innych, starosta płotelski.

Życiorys

Franciszek Stefan Danilewicz przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej wywodzącej się z Wielkiego Księstwa Litewskiego, należącej do rodu heraldycznego Ostojów (Mościców)[2][3][4]. O jego rodzinie pisał Kasper Niesiecki w Herbarzu polskim[2]. Ojcem Franciszka był Michał Danilewicz, starosta płotelski a matką Eleonora Zenowicz, podkomorzanka połocka (córka Janusza[5]). Franciszek Danilewicz, podobnie jak ojciec, pełnił urząd starosty płotelskiego. Wybitną postacią był jego dziadek Roman Jan Danilewicz, podkomorzy oszmiański, starosta inturski[6].

Franciszek Danilewicz związany był z magnacką rodziną litewską Paców herbu Gozdawa poprzez babkę Katarzynę Pacównę, córkę Hieronima Dominika (syna Piotra, wojewody trockiego) i Anny Wojnianki[7]. Danilewicz po śmierci ojca stał się właścicielem dóbr Bohdanów, niegdyś należących do rodziny Paców. W roku 1742 sprzedał ten majątek Tomaszowi i Barbarze z Sulistrowskich małżonkom Czechowiczom herbu Ostoja za 100 tys. zł[8]. Rok wcześniej odstąpił swoje części we wsi Danilewicze w pow. upickim braciom - Janowi, Jakubowi, Michałowi i Mikołajowi[6].

Żoną Franciszka Stefana Danilewicza, starosty płotelskiego była Anna Nowkuńska, z którą miał syna Tadeusza Franciszka, chorążego oszmiańskiego, pułkownika wojsk litewskich[6]. W roku 1744 wyjednał dla niej dożywocie na starostwie płotelskim[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ C. Jankowski, Powiat Oszmanski, cz. I, s. 229.
  2. 1 2 K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
  3. ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
  4. ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
  5. ↑ J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 321.
  6. 1 2 3 4 A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.
  7. ↑ J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 222-223.
  8. ↑ C. Jankowski, Powiat Oszmianski, cz. I, s. 226.

Bibliografia

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
  • C. Jankowski, Powiat Oszmianski, cz. I, s. 223-233.
  • J. Wolff, Pacowie. Materyjały historyczno-genealogiczne. Ułożone i wydane przez Józefa Wolffa, Petersburg 1885, s. 118, 137, 205, 222-223, 321.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.