Dziwaczek jalapa | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
dziwaczek | ||
Nazwa systematyczna | |||
Mirabilis L. Sp. Pl. 177. 1 Mai 1753[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
M. jalapa Linnaeus | |||
Synonimy | |||
|
Dziwaczek (Mirabilis) – rodzaj roślin zielnych z rodziny nocnicowatych. Należy do niego około 60 gatunków[4][5]. Zasięg rodzaju obejmuje strefy międzyzwrotnikową i umiarkowane na obu kontynentach amerykańskich. Jeden gatunek M. himalaica występuje także w południowej Azji[5]. Poza tym niektóre gatunki rozprzestrzenione zostały w uprawie i występują zdziczałe poza obszarem naturalnego występowania[6]. Najszerzej rozprzestrzeniony w świecie jest dziwaczek jalapa M. jalapa[5]. W Polsce kilka gatunków jest uprawianych, przejściowo dziczeje dziwaczek owłosiony M. albida[7].
Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza kwitnący wieczorem dziwaczek jalapa. Kwiaty tego gatunku wykorzystywane są w Chinach do barwienia słodyczy na kolor karmazynowy. Proszek z miażdżonych nasion stosowany jest w Japonii w kosmetykach. Spichrzowe korzenie dziwaczka jadalnego M. expansa oraz M. multiflora były od czasów prehistorycznych ważnym źródłem pożywienia[8].
Morfologia
- Pokrój
- Rośliny zielne, zwykle byliny, często drewniejące u nasady, rzadziej jednoroczne[4]. Pędy nagie lub owłosione, nierzadko lepko, wzniesione lub płożące[4], osiągające do 1 m wysokości, zwykle silnie rozgałęzione[6]. Korzeń palowy cienki lub zgrubiały[4].
- Liście
- Naprzeciwległe[6], ogonkowe lub siedzące[4]. Blaszka liściowa cienka lub mięsista[4].
- Kwiaty
- Zwykle zebrane po kilka-kilkanaście w wierzchotkowe kwiatostany, czasem pojedyncze, wyrastające szczytowo lub w kątach liści. Kwiatostany wsparte są 5 zrośniętymi lub wolnymi podsadkami, tworzącymi mniej lub bardziej rozdętą okrywę. Kwiaty są obupłciowe, czasem klejstogamiczne (wówczas ze zredukowaną koroną)[4]. Kielich z 5 działkami[6]. Korona także z 5 płatków, zrosłych w długą rurkę (zwężoną nad zalążnią, lejkowatą lub dzwonkowatą[4]) i rozpostartych szeroko na końcu[6]. Pręcików jest od 3 do 6, wystających z rurki korony[4]. Zalążnia 5-komorowa, z pojedynczą szyjką słupka[6], zakończoną główkowatym znamieniem[4].
- Owoce
- Pięciokanciaste (rzadziej czterokanciaste)[4], wielonasienne torebka[6] kształtu kulistego, owalnego lub jajowatego, gładkie lub owłosione[4].
Systematyka
- Pozycja systematyczna
Rodzaj z rodziny nocnicowatych (Nyctaginaceae) z plemienia Nyctagineae[9]
- Mirabilis acuta (Reiche) Heimerl
- Mirabilis aggregata (Ortega) Cav.
- Mirabilis albida (Walter) Heimerl – dziwaczek szorstki
- Mirabilis alipes (S.Watson) Pils
- Mirabilis austrotexana B.L.Turner
- Mirabilis bracteosa (Griseb.) Heimerl
- Mirabilis campanulata Heimerl
- Mirabilis coccinea (Torr.) Benth. & Hook.f. – dziwaczek szkarłatny
- Mirabilis × collina Shinners
- Mirabilis comata (Small) Standl.
- Mirabilis cordifolia (Kunze ex Choisy) Heimerl
- Mirabilis donahooana Le Duc
- Mirabilis elegans (Choisy) Heimerl
- Mirabilis expansa (Ruiz & Pav.) Standl. – dziwaczek jadalny
- Mirabilis exserta Brandegee
- Mirabilis gigantea (Standl.) Shinners
- Mirabilis glabra (S.Watson) Standl.
- Mirabilis glabrifolia (Ortega) I.M.Johnst.
- Mirabilis glutinosa Kuntze
- Mirabilis gracilis (Standl.) Le Duc
- Mirabilis grandiflora (Standl.) Standl.
- Mirabilis greenei S.Watson
- Mirabilis himalaica (Edgew.) Heimerl
- Mirabilis hintoniorum Le Duc
- Mirabilis intercedens Heimerl
- Mirabilis jalapa L. – dziwaczek jalapa
- Mirabilis laevis (Benth.) Curran
- Mirabilis latifolia (A.Gray) Diggs, Lipscomb & O'Kennon
- Mirabilis linearis (Pursh) Heimerl
- Mirabilis longiflora L. – dziwaczek długokwiatowy
- Mirabilis longipes (Standl.) Standl.
- Mirabilis macfarlanei Constance & Rollins
- Mirabilis melanotricha (Standl.) Spellenb.
- Mirabilis muelleri Standl.
- Mirabilis multiflora (Torr.) A.Gray
- Mirabilis nesomii B.L.Turner
- Mirabilis nyctaginea (Michx.) MacMill.
- Mirabilis oaxacae Heimerl
- Mirabilis oligantha (Standl.) J.F.Macbr.
- Mirabilis ovata (Ruiz & Pav.) F.Meigen
- Mirabilis oxybaphoides (A.Gray) A.Gray
- Mirabilis polonii Le Duc
- Mirabilis pringlei Weath.
- Mirabilis prostrata (Ruiz & Pav.) Heimerl
- Mirabilis pudica Barneby
- Mirabilis pulchella Standl. & Steyerm.
- Mirabilis rotundifolia (Greene) Standl.
- Mirabilis russellii Le Duc
- Mirabilis sanguinea Heimerl
- Mirabilis × serotina Shinners
- Mirabilis suffruticosa (Standl.) Standl.
- Mirabilis tenuiloba S.Watson
- Mirabilis texensis (J.M.Coult.) B.L.Turner
- Mirabilis trollii Heimerl
- Mirabilis urbani Heimerl
- Mirabilis violacea (L.) Heimerl
- Mirabilis viscosa Cav.
- Mirabilis watsoniana Heimerl
- Mirabilis weberbaueri Heimerl
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
- 1 2 Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian Institution. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Richard W. Spellenberg: Mirabilis Linnaeus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-11-11].
- 1 2 3 4 Mirabilis Riv. ex L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-11-11].
- 1 2 3 4 5 6 7 Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 82. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 117, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 591, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ Genus Mirabilis L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-11-11].
- ↑ Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973.