Droga, z której się nie wraca – opowiadanie z gatunku fantasy, napisane przez Andrzeja Sapkowskiego i opublikowane po raz pierwszy w 1988 w sierpniowym numerze miesięcznika "Fantastyka". Ukazało się następnie w zbiorach opowiadań: Wiedźmin (1990), Coś się kończy, coś się zaczyna (2000) oraz Opowieści o wiedźminie, tom 1 (2002).

Na jego podstawie powstał komiks autorstwa Bogusława Polcha pt. Droga bez powrotu.

Początkowo, opowiadanie to nie miało nawiązywać do świata z cyklu o wiedźminie, gdyż autor wówczas tego cyklu jeszcze nie planował, ale w późniejszych dziełach odwoływał się do jego fabuły czyniąc jedną z postaci matką wiedźmina Geralta z Rivii – głównego bohatera całej serii opowiadań i powieści^[1].

Opis fabuły

Opowiadanie opisuje przybycie do wioski Klucz pewnej druidki Visenny, która po drodze spotyka nieznajomego wojownika Korina lecząc go z odniesionych ran. Okazuje się, że została ona wysłana przez Krąg Druidów, by wyjaśnić sprawę kościeja – potwora, który od jakiegoś czasu nęka okolicę blokując trakt kupiecki na przełęczy prowadzącej do kopalń jaspisu i jadeitu w Amellu. Pomaga m.in. zorganizować okoliczną ludność do walki z bandą zbójów łupiących wioski pod patronatem kościeja. Ostatecznie, dzięki informacjom zdobytym od pojmanego czarownika, razem z Korinem i miejscowym kowalem Mikulą, Visenna pokonuje potwora wypełniając swoje zadanie.

Przypisy