Didymokonidia u Abrothalus parmelianum

Didymokonidium, didymospora – zarodnik konidialny z jedną przegrodą, u którego stosunek długości do szerokości jest mniejszy, niż 1:15 (zarodniki o większym stosunku długości do szerokości to skolekokonidia)[1]. Morfologia didymokonidiów ma znaczenie przy mikroskopowej identyfikacji niektórych gatunków grzybów. Wyróżnia się wśród nich zarodniki o kształcie kulistym, elipsoidalnym, jajowatym, odwrotnie jajowatym, gruszkowatym, cylindrycznym (prostym lub wygiętym), maczugowatym i odwrotnie maczugowatym. Końce didymokonidiów mogą mieć wyrostki lub szczecinki, bierze się też pod uwagę rozmiary zarodników, fakturę ich powierzchni, barwę, grubość ściany komórkowej, występowanie gutuli[2].

Didymokonidia to jeden z siedmiu typów konidiów wyróżnionych przez P.A. Saccardo. Podjął on próbę klasyfikacji zarodników w oparciu o ich cechy morfologiczne[1]. Didymokonidiami często są teliospory – zarodniki o charakterze przetrwalnikowym. Mogą być z trzonkami, lub bez[1].

Typy konidiów wg P. A. Saccardo: 1 – amerokonidia, 2 – didymokonidia, 3 – fragmokonidia, 4 – diktiokonidia, 5 – skolekokonidia, 6 – helikokonidia, 7,8 – staurokonidia

Przypisy

  1. 1 2 3 Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
  2. ↑ A. Borowska, Flora Polska. Grzyby (Mycota), tom XVI. Grzyby niedoskonałe (Deuteromycetes), Strzępczakowe (Hyphomycetales), Ciemnobarwniakowe fialidowe (Dematiaceae phialoconidae), Warszawa-Kraków: PAN, 1986, s. 320
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.