Producent |
Automata UK |
---|---|
Wydawca |
Automata UK |
Reżyser | |
Główny programista |
Andrew Stagg |
Scenarzysta |
Mel Croucher |
Kompozytor |
Mel Croucher |
Data wydania |
wrzesień 1984 |
Gatunek | |
Tryby gry | |
Wymagania sprzętowe | |
Platforma |
Deus Ex Machina – komputerowa gra symulacyjna w reżyserii i według scenariusza Mela Crouchera, wyprodukowana i wydana w 1984 roku przez brytyjską spółkę Automata UK.
Rozgrywka
Deus Ex Machina jest zbiorem minigier powiązanych klamrą fabularną, w której gracz odtwarza siedem etapów życia człowieka w wyobrażonym społeczeństwie totalitarnym – od niemowlęctwa po starość. Mechanika gry obejmuje takie zadania, jak utrzymywanie spermy w ciągłym ruchu, obrona organizmu przed elektrycznymi wiązkami do przesłuchiwania więźniów i rozbijanie skrzepów krwi w starzejącym się organizmie. Działania gracza zasadniczo nie przekładają się na policzalny wynik, a interakcja z programem ogranicza się np. do przeskakiwania przez przeszkody oraz obrony przed atakiem ze strony symbolicznych obiektów[1].
Produkcja
Deus Ex Machina została wyprodukowana przez brytyjskie studio Automata UK. Reżyserem i projektantem gry był Mel Croucher, który miał zamiar stworzyć dzieło cyfrowe na miarę filmów Obywatel Kane i Metropolis[2]. Croucher inspirował się opowiadaniem E.M. Forstera The Machine Stops, a także monologiem o siedmiu etapach życia ludzkiego z szekspirowskiej sztuki Jak wam się podoba[2]. Ograniczenia pierwotnej platformy sprzętowej ZX Spectrum (brak możliwości implementacji wysokiej jakości udźwiękowienia) Croucher przezwyciężył, zamieszczając w opakowaniu z grą kasetę magnetofonową, której treść fundamentalnie wpływała na przesłanie gry[2]. Udźwiękowienie musiało zostać zsynchronizowane przez gracza z akcją gry; narratorami na nagraniu byli tacy aktorzy, jak Jon Pertwee, Ian Dury i Frankie Howerd[3]. Muzyka do Deus Ex Machina łączyła różne gatunki, od progresywnego rocka, przez muzykę elektroniczną, a skończywszy na bluesie[4].
Odbiór i spuścizna gry
Deus Ex Machina została odrzucona przez graczy, częściowo ze względu na zbyt wysoką cenę detaliczną oprogramowania, wynoszącą 15 funtów[5]. W efekcie, jak określał to Croucher, „Deus Ex Machina zebrała najlepsze recenzje w mojej karierze, a okazała się komercyjną katastrofą”[6]. Z czasem jednak była ponownie odkrywana przez historyków i dziennikarzy zajmujących się grami. Tristan Donovan zaliczał Deus Ex Machinę w poczet dzieł growego brytyjskiego surrealizmu[2]. Dan Whitehead pisał: „Współcześnie prosty styl 8-bitowy i podniosły zamysł wydają się twórczo prowokacyjne jak nigdy dotąd. Można by zainstalować tę grę we współczesnej galerii sztuki i prawdopodobnie uzyskać poklask świata sztuki”[4]. W 2013 roku Croucher sfinansował na Kickstarterze produkcję trójwymiarowego remake’u gry, Deus Ex Machina 2[7][8]; w 2015 roku ukazał się on na platformie dystrybucyjnej Steam[9].
Przypisy
- ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 52-53.
- 1 2 3 4 Donovan 2010 ↓, s. 118.
- ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 52.
- 1 2 Whitehead 2012 ↓, s. 53.
- ↑ Campbell 2013 ↓, sekcja Deus Ex Machina (1984).
- ↑ Croucher 2014 ↓, s. 139.
- ↑ Matt Purslow , Deus Ex Machina 2 is the most bizarre thing you’ll see in gaming today, back it on Kickstater now [online], PCGamesN, 20 maja 2013 [dostęp 2024-01-09] (ang.).
- ↑ Colin Campbell , Deus Ex Machina 2 finds Kickstarter success [online], Polygon, 31 lipca 2013 [dostęp 2024-01-09] (ang.).
- ↑ DEUS EX MACHINA 2 na Steam [online], store.steampowered.com [dostęp 2024-01-09] (pol.).
Bibliografia
- Colin Campbell , The one-hour life of a 1980s video game auteur [online], Polygon, 25 września 2013 [dostęp 2023-07-09] (ang.).
- Mel Croucher , Deus Ex Machina: The Best Game You Never Played In Your Life [e-book, Google Books], Acorn Books, 2014 .
- Tristan Donovan , Replay: The History of Video Games, Yellow Ant Media Limited, 2010, ISBN 0-9565072-0-4 (ang.).
- Dan Whitehead , Speccy nation: a tribute to the golden age of British gaming, The Zebra Partnership, 2012, ISBN 978-1-4791-9392-9 (ang.).