Demografia Białorusi rozumiana jest w niniejszym artykule przede wszystkim jako procesy i zjawiska demograficzne, które zachodziły we współczesnych granicach państwa białoruskiego, a więc zarówno w okresie Białoruskiej SRR, jak i niepodległej Republiki Białorusi.

Według wstępnych danych na 1 stycznia 2014, opublikowanych przez Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi, liczba ludności w kraju wynosiła 9,468 mln[1] (w styczniu 2013 liczba ludności wynosiła 9,4638 mln[2]). Począwszy od 1994 liczba ludności Białorusi regularnie się zmniejszała[3]. Powolny jej wzrost zaobserwowany został dopiero w 2013 i związany był z przyrostem migracyjnym o wielkości 7869 osób, dzięki któremu liczba ludności kraju wzrosła w ujęciu rocznym ostatecznie o 1622 osoby[2]. Przyrost migracyjny w 2013 roku (łącznie 11 643 osoby) również zrekompensował ubytek naturalny i na początku 2014 zapewnił przyrost rzeczywisty ludności wynoszący 4,2 tys. osób (w porównaniu z początkiem 2013)[1].

Liczba ludności

Informacje ogólne

Według danych uzyskanych w spisie powszechnym z 2009 liczba ludności Białorusi wynosiła 9 503 807[4]. Według wstępnych danych na 1 stycznia 2014, opublikowanych przez Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi, liczba ludności w kraju wynosiła 9,468 mln[1].

Liczba ludności Białorusi
w latach 1897–2014[uwaga 1][5]

rok ludność
w tys.		 miejska wiejska
w tys. odsetek w tys. odsetek
18976 673,0899,013,5%5 774,086,5%
19136 899,1990,114,3%5 909,085,7%
19264 986,0848,017,0%4 138,083,0%
19398 912,21 854,820,8%7 057,479,2%
19409 046,11 924,521,3%7 121,678,7%
19419 092,01 968,721,7%7 123,378,3%
19507 709,01 619,521,0%6 089,579,0%
19517 781,11 726,022,2%6 055,177,8%
19527 748,71 827,323,6%5 921,476,4%
19537 693,41 902,824,7%5 790,675,3%
19547 685,61 988,925,9%5 696,774,1%
19557 757,22 064,426,6%5 692,873,4%
19567 850,22 115,727,0%5 734,573,0%
19577 910,02 195,727,8%5 714,372,2%
19587 961,62 309,429,0%5 652,271,0%
19598 055,72 480,530,8%5 575,269,2%
19608 147,42 605,132,0%5 542,368,0%
19618 233,32 745,433,3%5 487,966,7%
19628 335,22 870,634,4%5 464,665,6%
19638 435,42 988,235,4%5 447,264,6%
19648 479,83 092,336,5%5 387,563,5%
19658 557,93 208,637,5%5 349,362,5%
19668 655,73 336,638,5%5 319,161,5%
19678 761,83 472,539,6%5 289,360,4%
19688 838,73 607,240,8%5 231,559,2%
19698 915,03 752,742,1%5 162,357,9%
19708 992,23 890,643,3%5 101,656,7%
19719 048,74 018,344,4%5 030,455,6%
19729 118,14 164,345,7%4 953,854,3%
19739 182,44 326,747,1%4 855,752,9%
19749 251,44 491,048,5%4 760,451,5%
19759 317,24 649,149,9%4 668,150,1%
19769 360,54 795,551,2%4 565,048,8%
19779 406,24 932,252,4%4 474,047,6%
19789 463,55 075,153,6%4 388,446,4%
19799 532,55 234,354,9%4 298,245,1%
19809 591,85 361,555,9%4 230,344,1%
19819 662,95 505,657,0%4 157,343,0%
19829 736,15 649,758,0%4 086,442,0%
19839 800,65 788,759,1%4 011,940,9%
19849 869,45 939,660,2%3 929,839,8%
19859 929,06 077,461,2%3 851,638,8%
19869 986,46 215,162,2%3 771,337,8%
198710 042,86 346,663,2%3 696,236,8%
198810 089,76 488,464,3%3 601,335,7%
198910 151,86 641,465,4%3 510,434,6%
199010 188,96 731,966,1%3 457,033,9%
199110 189,86 805,166,8%3 384,733,2%
199210 198,36 856,367,2%3 342,032,8%
199310 234,66 899,367,4%3 335,332,6%
199410 243,56 927,067,6%3 316,532,4%
199510 210,46 932,267,9%3 278,232,1%
199610 177,36 934,768,1%3 242,631,9%
199710 141,96 938,068,4%3 203,931,6%
199810 093,06 946,168,8%3 146,931,2%
199910 045,26 961,569,3%3 083,730,7%
200010 002,56 967,469,7%3 035,130,3%
20019 956,76 979,670,1%2 977,129,9%
20029 900,46 982,970,5%2 917,529,5%
20039 830,76 973,570,9%2 857,229,1%
20049 762,86 968,071,4%2 794,828,6%
20059 697,56 965,471,8%2 732,128,2%
20069 630,46 956,772,2%2 673,727,8%
20079 579,56 963,972,7%2 615,627,3%
20089 542,46 989,273,2%2 553,226,8%
20099 513,67 027,173,9%2 486,526,1%
20109 500,07 077,174,5%2 422,925,5%
20119 481,27 122,475,1%2 358,824,9%
20129 465,27 175,075,8%2 290,224,2%
20139 463,87 220,976,3%2 242,923,7%
Zmiana liczby ludności w miastach z co najmniej 50 tysiącami mieszkańców (1989-2014)[6][5]
miasto 1989 1999 2009 2013
Mińsk1607,11680,51836,81901
Homel497,5475,5482,7505
Mohylew356,9356,5358,3367
Witebsk347,4340,7347,9362
Grodno269,8301,6327,5352
Brześć256,0286,4309,8326
Bobrujsk220,9220,7215,1217
Baranowicze158,4163,4164,7171
Borysów142,1150,7147,4146
Pińsk118,3129,9125,0136
Orsza121,7123,9117,2117
Mozyrz101,0109,8108,8111
Soligorsk93,5100,9102,3105
Nowopołock93,4105,698,1101
Lida91,3100,797,699
Mołodeczno90,396,694,394
Połock76,682,582,585
Żłobin56,271,275,975
Swietłahorsk69,573,370,069
Rzeczyca69,466,764,765
Żodzino54,659,361,763
Słuck57,263,561,462
Kobryń45,250,751,252

Począwszy od 1994 aż do 2013, liczba ludności Białorusi corocznie ulegała zmniejszeniu. Zasadniczą przyczyną tej sytuacji była każdorazowo przewaga liczby zgonów nad liczbą urodzeń. Niemniej jednak pod koniec tego cyklu dała się zauważyć tendencja do zmniejszania się współczynnika zgonów i powiększania współczynnika urodzeń. Dla przykładu w pierwszym kwartale 2008 współczynnik urodzeń na 1 tys. mieszkańców wynosił 10,5 w porównaniu z 10,3 w tym samym okresie roku 2007, 9,8 w 2006 oraz 9,2 w 2005[7]. W 2008 roku odnotowywano, iż dodatni przyrost naturalny obserwować można było w 39% miast oraz 21% osiedli typu miejskiego. Inną sytuację obserwowano na terenach wiejskich, gdzie przyrost naturalny notował wartość ujemną[7].

Współczynnik dzietności dla ogółu ludności Białorusi utrzymywał się powyżej wartości 2,0 w latach 1958–1989. Po 1989 współczynnik dzietności był już zawsze poniżej tej wartości. W latach 2001–2005 utrzymywał się na krytycznym poziomie między 1,2-1,3. Od 2006 obserwuje się lekką tendencję wzrostową, nadal jednak niewystarczającą nawet dla prostej zastępowalności pokoleń (wzrost od poziomu 1,335 w 2006 do 1,620 w 2012)[8]. O wiele optymistyczniej przedstawiał się zawsze współczynnik dzietności z uwzględnieniem wyłącznie ludności wiejskiej, który w latach 1958–1990 nigdy nie spadał poniżej wartości 2,4. W latach 1990–1994 sukcesywnie obniżał się on co prawda z poziomu 2,411 do 2,055, spadając od tego czasu corocznie zawsze poniżej wartości 2 (1,596 w krytycznym roku 2002). W latach 2008–2012 obserwowany był jednak coroczny wzrost współczynnika dzietności na wsi, który w 2009 osiągnął wartość 2,019 i rósł nawet do 2,664 w 2012 roku (poziom najwyższy od 1988)[9].

Zmiany liczby ludności

Zmiana liczby ludności Białorusi w okresach międzyspisowych (w podziale na stolicę, obwody oraz miasta znaczenia obwodowego)
1970–1979 1979–1989 1989–1999 1999–2009

Przyrost naturalny

Podstawowe dane dotyczące przyrostu naturalnego na Białorusi w rozbiciu na poszczególne jednostki administracyjne (stan w 2019)
Współczynnik urodzeń (na 1 tys. mieszkańców) Współczynnik zgonów (na 1 tys. mieszkańców) Przyrost naturalny (na 1 tys. mieszkańców)


Prognozy demograficzne

Dynamika zmian liczebności mieszkańców w rozbiciu na obszary miejskie i wiejskie w latach 1939–2012

     ludność wiejska

     ludność miejska

Istnieje kilka prognoz demograficznych mówiących o liczbie mieszkańców Białorusi w przyszłości. Departament ds. Gospodarczo-Społecznych ONZ przewidywał w 2008 spadek liczby ludności do 9,355 mln w 2015, 8,851 mln w 2025 oraz 7,275 mln w roku 2050[10]. Według prognoz podawanych w marcu 2014 przez United States Census Bureau liczba ludności Białorusi będzie wynosić 9,325 mln w 2025 oraz 8,340 mln w roku 2050[11]. Do najbardziej pesymistycznych należą prognozy sporządzone przez grupę badawczą Siergieja Szczerbowa, zgodnie z którymi liczba ludności może zmniejszyć się w 2050 do zaledwie 7 mln[3].

Oficjalna prognoza demograficzna zmieszczona w „Roczniku Demograficznym Białorusi” za rok 2013 podaje następujące dane liczbowe (prognoza na 1 stycznia odpowiedniego roku)[12]:

  • 2015 – 9425 tys.
  • 2020 – 9367 tys.
  • 2025 – 9310 tys.
  • 2030 – 9253 tys.
  • 2032 – 9235 tys.

Demografia w przekroju historycznym

Tabela przedstawia wybrane wskaźniki demograficzne w przekroju historycznym (1950-2012); opracowano na podstawie wydań United Nations Demographic Yearbook[13] oraz „Rocznika Demograficznego Białorusi”[14].

Wskaźniki społeczne

Piramida wiekowa Białorusi w 2005 roku
Współczynnik umieralności na Białorusi w latach 1950–2011

Długość życia

Oczekiwana długość życia wynosiła w 2012 72,2 roku. Wskaźnik dla mężczyzn wyniósł 66,6. Wskaźnik dla kobiet wyniósł 77,6[15]. Problemem pozostaje znaczna różnica między długością życia kobiet i mężczyzn. W odniesieniu do ogółu populacji wynosiła ona w 2012 jedenaście lat (w rozbiciu na ludność miejską i wiejską różnica wyniosła odpowiednio 10,5 oraz 12,6 roku)[15].

Piramida wiekowa

Według stanu na początek 2013 16,4% ludności Białorusi było w wieku przedprodukcyjnym, 60,1% w wieku produkcyjnym, natomiast 23,5% w wieku poprodukcyjnym[16].

Statystyki urodzeń

W 2012 na Białorusi urodziło się 59 700 chłopców oraz 56 193 dziewczynki, co oznacza, że na 100 urodzonych dziewczynek przypadło 103 chłopców[17]. Sytuacja, w której rodzi się więcej chłopców niż dziewczynek, wystąpiła w każdym roku, począwszy od 1950[17]. W 2012 średni wiek narodzenia dziecka wyniósł 27,6 roku. Średni wiek kobiety rodzącej swoje pierwsze dziecko wyniósł w tym samym czasie 25,3 roku[18].

Najwyższy współczynnik urodzeń zanotowano w 2012 w obwodzie brzeskim (13,1), najniższy zaś – w obwodzie witebskim (10,9)[19]. Obwód witebski cechował się w tym czasie również największym współczynnikiem zgonów (15,4 przy najniższym współczynniku o wartości 9,2 w Mińsku)[19].

Śluby i rozwody

W 2012 na Białorusi zawarto 76 245 związków małżeńskich (8,1 na 1 tys. mieszkańców). W tym samym roku 39 904 pary rozwiodły się (co daje współczynnik 4,1 na 1 tys. mieszkańców)[20]. Największą liczbę związków małżeńskich w przeliczeniu na tysiąc mieszkańców zawarto w obwodzie mohylewskim (8,4), najmniejszą – w obwodzie brzeskim (7,6). Liczba rozwodów była w 2012 największa w obwodach witebskim, homelskim oraz w Mińsku (4,3 na 1 tys. mieszkańców), najmniejsza zaś w obwodzie brzeskim (3,7)[21]. Średni wiek wstąpienia w pierwszy związek małżeński wynosił w 2012 26,7 roku dla mężczyzn (dla porównania w 1980 wiek ten wynosił 24,3 roku) oraz 24,6 roku dla kobiet (22,9 w 1980); średni wiek wstąpienia w ponowny związek małżeński wyniósł w 2012 40,5 roku dla mężczyzn i 37,6 roku dla kobiet[22].

Statystyka ślubów i rozwodów w latach 1970–2013[20]:

Rok Liczba ślubów (na 1 tys. mieszkańców) Liczba rozwodów (na 1 tys. mieszkańców)
1970 83 658 9,3 17 060 1,9
1980 97 461 10,1 31 214 3,2
1990 99 229 9,7 34 986 3,4
1995 77 027 7,6 42 119 4,1
2000 62 485 6,3 43 512 4,4
2005 73 333 7,6 30 531 3,2
2010 76 978 8,1 36 655 3,9
2011 86 785 9,2 38 584 4,1
2012 76 245 8,1 39 034 4,1
2013 87 127[23] 9,2 36 105 3,8
2014 83 942 8,9 34 864 3,7
2015 82 030 8,6 32 984 3,5
2016 64 536 6,8 32 628 3,4

Skład narodowościowy

Według danych spisu powszechnego z 2009 na Białorusi zamieszkują przedstawiciele ponad 130 narodowości. Wśród nich najwięcej osób deklaruje się jako Białorusini (7 957 252, co stanowi 83,7% ludności), Rosjanie (785 084, co stanowi 8,3% ludności), Polacy (294 549, co stanowi 3,1% ludności), Ukraińcy (158 723, co stanowi 1,7% ludności), Żydzi (12 926), Ormianie (8 512), Tatarzy (7 316), Romowie (7 079), Azerowie (5 567), Litwini (5 087). Na Białorusi zamieszkują także liczące od 1 do 3,5 tys. przedstawicieli społeczności Mołdawian, Turkmenów, Niemców, Gruzinów, Chińczyków, Uzbeków, Łotyszów, Kazachów, Czuwaszów[24].

Dynamika liczebności poszczególnych społeczności narodowych na Białorusi w latach 1959–2009[24]
1959 %1970 %1979 %1989 %1999 %2009 %
Ogółem8055714100,00%9002338100,00%9532516100,00%10151806100,00%10045237100,00%9503807100,00%
Białorusini653203581,09%728961080,97%756795579,39%790462377,86%815907381,22%795725283,73%
Rosjanie6601598,19%93816110,42%113411711,90%134209913,22%114173111,37%7850848,26%
Polacy5388816,69%3826004,25%4031694,23%4177204,11%3957123,94%2945493,10%
Ukraińcy1330611,65%1908392,12%2309852,42%2910082,87%2370142,36%1587231,67%
Żydzi1500841,86%1480111,64%1354501,42%1119771,10%277980,28%129260,14%
Ormianie17510,02%23620,03%27510,03%49330,05%101910,10%85120,09%
Tatarzy86540,11%100310,11%109110,11%125520,12%100890,10%73160,08%
Romowie46620,06%68430,08%84080,09%107620,11%99270,10%70790,07%
Azerowie14020,02%13350,01%26540,03%50090,05%63620,06%55670,06%
Litwini83630,10%80920,09%69930,07%76060,07%63870,06%50870,05%
Mołdawianie7270,01%18000,02%29230,03%49640,05%42670,04%34650,04%
Turkmenib.d.b.d.197<0,01%170<0,01%7770,01%9210,01%26850,03%
Niemcy12200,02%19940,02%24510,03%35170,03%48050,05%24740,03%
Gruzini17450,02%12910,01%16590,02%28400,03%30310,03%24000,03%
Chińczycyb.d.b.d.87<0,01%78<0,01%78<0,01%75<0,01%16420,02%
Uzbecy8860,01%16060,02%23330,02%35370,03%15710,02%15930,02%
Łotysze26310,03%26600,03%26170,03%26580,03%22390,02%15490,02%
Kazachowie6330,01%10620,01%13550,01%22660,02%12390,01%13550,01%
Arabowieb.d.b.d.24<0,01%35<0,01%101<0,01%490<0,01%13300,01%
Czuwasze10610,01%19220,02%22430,02%33230,03%22420,02%12770,01%
Białorusini Rosjanie Polacy

W okresie Białoruskiej SRR odsetek Białorusinów w ogólnej liczbie ludności republiki miał tendencję malejącą (z 81,1% w 1959 do 77,9% w 1989), natomiast wzrastała liczebność Rosjan (odpowiednio z 8,2% do 13,2%) oraz Ukraińców (z 1,7% do 2,9%). Dane statystyczne z okresu niezależności Białorusi mówią natomiast o stałym wzroście odsetka Białorusinów (którzy stanowili w 2009 już 83,7% ludności państwa) oraz o spadku odsetka Rosjan i Ukraińców (do poziomu odpowiednio 8,7% i 1,7% w 2009). Przez cały okres powojenny stale zmniejszał się odsetek białoruskich Żydów (z 1,9% w 1959 do zaledwie 0,1% w 2009) i Polaków (z 6,7% w 1959 do 3,1% w 2009).

Skład religijny

Według oficjalnych danych z lipca 2010 58,9% ludności uważa się za ludzi wierzących. Z tej grupy 82,5% należy do Białoruskiej Cerkwi Prawosławnej (która jest częścią Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej), 12% zalicza się do Kościoła łacińskiego, 4% ludności to przedstawiciele takich wierzeń religijnych jak Islam, Hinduizm, Krysznaizm i Bahaizm. 2% ludności to wierni różnych denominacji protestanckich, Świadkowie Jehowy oraz Staroobrzędowcy. Przytoczone dane mówią także o tym, iż w obrzędach religijnych regularnie uczestniczy około 18% prawosławnych oraz 50% katolików. Na Białorusi zamieszkują także niewielkie grupy grekokatolików oraz prawosławnych należących do denominacji innych niż Białoruska Cerkiew Prawosławna[25].

Informacje przedstawione przez gminy żydowskie mówią, iż za Żydów uważa się od 30 do 50 tys. mieszkańców Białorusi, zdecydowana większość z nich nie uczestniczy jednak aktywnie w życiu religijnym swoich społeczności[25].

Według danych Kościoła rzymskokatolickiego z marca 2009 katolikami jest ponad 1,4 mln mieszkańców Białorusi, co stanowi około 15% ludności kraju. Białorusini-katolicy skupieni są w 619 parafiach podzielonych na cztery diecezje (pińską, witebską, grodzieńską, mohylewską)[26].

Stosunki językowe

Wyniki spisu powszechnego z 2009 roku mówią o tym, iż w kontaktach domowych większość ludności zwykle posługuje się językiem rosyjskim (6 672 964 osoby, co stanowi 70,21% ludności). Przede wszystkim językiem białoruskim posługuje się w kontaktach domowych 2 227 175 osób, co stanowi 23,43% ludności kraju[27]. Równocześnie z rezultatów spisu wynika, iż dla większości mieszkańców Białorusi językiem ojczystym jest język białoruski (deklarację taką złożyło 5 058 402 osób, co stanowi 57,96% ludności kraju). Język rosyjski jest ojczystym dla 3 948 074 osób (41,54%)[27].

Proporcje liczby mieszkańców, dla których językami zwykle używanymi w kontaktach domowych są rosyjski i białoruski (na podstawie wyników spisu powszechnego z 2009)
Ogół ludności Ludność miejska Ludność wiejska

Uwagi

  1. ↑ Dane zasadniczo dotyczą stanu na początek każdego roku, z wyjątkiem wartości za rok 1897 (stan według spisu ludności na 9 lutego), 1959 i 1970 (stan według spisów ludności na dzień 15 stycznia), 1979 (stan według spisu ludności na 17 stycznia), 1989 (stan według spisu ludności na 12 stycznia), 1999 (stan według spisu ludności na 16 stycznia).

Przypisy

  1. 1 2 3 О демографической ситуации в 2013 году. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-08)]. (ros.).
  2. 1 2 О демографической ситуации в январе-сентябре 2013 г.. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-09)]. (ros.).
  3. 1 2 Е. Спасюк: Депопуляция в Беларуси будет продолжаться – рожать некому. БелаПАН, 2011-04-23. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]. (ros.).
  4. ↑ Численность населения Республики Беларусь. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-30)]. (ros.).
  5. 1 2 Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 17–18. ISBN 978-985-7015-47-4.
  6. ↑ Национальный статистический комитет Республики Беларусь: Предварительные итоги переписи населения 2009 года. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-11)]. (ros.).
  7. 1 2 Численность населения Беларуси – 9 млн. 681 тысяча. БЕЛТА, 2008-05-16. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-20)]. (ros.).
  8. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 246. ISBN 978-985-7015-47-4.
  9. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 248. ISBN 978-985-7015-47-4.
  10. ↑ World Population Prospects. The 2008 Revision. New York: United Nations – Department of Economic and Social Affairs, 2009, s. 36.
  11. ↑ Demographic Overview – Custom Region – Belarus. United States Census Bureau. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  12. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 102. ISBN 978-985-7015-47-4.
  13. ↑ Demographic Yearbook. United Nations Statistic Division. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
  14. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013. ISBN 978-985-7015-47-4.
  15. 1 2 Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 157. ISBN 978-985-7015-47-4.
  16. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 121. ISBN 978-985-7015-47-4.
  17. 1 2 Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 140. ISBN 978-985-7015-47-4.
  18. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 245. ISBN 978-985-7015-47-4.
  19. 1 2 Республика Беларусь по областям и г.Минску в цифрах, 1995-2012 гг.. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-29)]. (ros.).
  20. 1 2 Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 164. ISBN 978-985-7015-47-4.
  21. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 166–169. ISBN 978-985-7015-47-4.
  22. ↑ Демографический ежегодник Республики Беларусь. В.И.Зиновский (red.). Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2013, s. 166–195. ISBN 978-985-7015-47-4.
  23. ↑ Браки, разводы и общие коэффициенты брачности и разводимости. [dostęp 2017-06-28]. (ros.).
  24. 1 2 Национальный состав населения Республики Беларусь. Минск: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2011, s. 8, seria: Перепис населения 2009. ISBN 978-985-6858-73-7.
  25. 1 2 Report. U.S. State Department. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (ang.).
  26. ↑ Рыма-каталіцкі Касцёл у Беларусі: статыстычныя даныя на 1 сакавіка 2009 г.. Catholic.By. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-09)]. (biał.).
  27. 1 2 Распространение в Республике Беларусь и областях белорусского и русского языков. Национальный статистический комитет Республики Беларусь. [dostęp 2014-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-18)]. (ros.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.