Dawit Kaczarawa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1985
Tbilisi

Wzrost

184 cm[1]

Masa ciała

99 kg[1]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku

Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2003–2007 Koczebi Tbilisi
2008 Jenisiej-STM
2009–2012 Rugby Nice Côte d’Azur[2] 36 (15)
2012–2013 Stade Rodez Aveyron[2] 12 (0)
2013–2020 Jenisiej-STM
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2006  Gruzja U-21
2006–2020  Gruzja[3] 122 (125)

Dawit Kaczarawa (gruz. დავით კაჭარავა, ur. 16 stycznia 1985 w Tbilisi[3]) – gruziński rugbysta występujący na pozycji środkowego ataku. Wybitny reprezentant kraju, czterokrotny uczestnik pucharu świata i 11-krotny mistrz Rugby Europe, a ponadto czterokrotny klubowy mistrz Rosji.

Młodość

Kaczarawa uprawianie sportu rozpoczynał od tenisa, jednak wobec trudnej sytuacji gospodarczej kraju (po rozpadzie ZSRR) jego rodziców nie było stać na dalsze finansowanie kosztownych lekcji[4]. W 1993 roku ośmiolatek trafił do klubu Koczebi Tbilisi, gdzie rozpoczął treningi rugby union[5][6]. Z ekipą Koczebi wielokrotnie sięgał po mistrzostwo kraju w różnych kategoriach juniorskich. W tym samym czasie w drużynie trenował też późniejszy kolega Kaczarawy z reprezentacji Gruzji, Lasza Malaguradze[4].

Kariera klubowa

Po awansie do drużyny seniorów występował w Koczebi do 2007 roku[7]. Po pucharze świata Kaczarawa miał dołączyć do SC Bastia, drużyny beniaminka Fédérale 1 (trzeciej ligi francuskiej)[4][8]. Ostatecznie klub z Korsyki ze względu na trudności finansowo-organizacyjne nie tylko nie został dopuszczony do gry w Fédérale 1[9], ale został karnie przeniesiony do Fédérale 3[10], po czym uległ rozwiązaniu[4].

W tej sytuacji Gruzin podpisał kontrakt z czołowym zespołem ligi rosyjskiej – Jenisiej-STM Krasnojarsk[11]. W 2008 roku zespół Kaczarawy zajął trzecie miejsce w mistrzostwach kraju[12]. Po sezonie środkowy przeniósł się do Francji, ponownie próbując swoich sił w tym kraju. Przez trzy lata występował w Rugby Nice, drużynie z Fédéral 1. Mimo klubowych ambicji sięgających awansu do Pro D2, drużyna z Nicei z Kaczarawą w składzie nie zdołała zrealizować stawianego przed nią celu. Po tym, jak w czerwcu 2012 roku i ten klub został zdegradowany do Fédérale 3 a następnie uległ formalnej likwidacji[13], Gruzin przed nowym sezonem przeniósł się do ekipy ligowego rywala, Stade Rodez Aveyron[4][11].

W lipcu 2013 roku ponownie został zawodnikiem Jenisiej-STM[5][11], w którego barwach święcił swoje największe sukcesy. Czterokrotnie został mistrzem kraju (2014, 2016, 2017, 2018), po trzy razy zdobywał też puchar i superpuchar Rosji. Uczestniczył w dwóch zwycięskich kampaniach w European Rugby Continental Shield (2017 i 2018); pięciokrotnie brał też udział w zmaganiach o European Rugby Challenge Cup[7][12][14]. W edycji 2015/2016 tych rozgrywek, zdobywszy dwa przyłożenia, został wybrany zawodnikiem meczu z Newcastle Falcons, który zakończył się sensacyjnym zwycięstwem zespołu z Krasnojarska[15].

W pierwszych dniach września 2020 roku Kaczarawa ogłosił zakończenie kariery sportowej[12].

Kariera reprezentacyjna

Po raz pierwszy w barwach reprezentacji Gruzji wystąpił w wieku 21 lat, w 2004 roku, uczestnicząc w nieoficjalnym sparingu z południowoafrykańskim zespołem Blue Bulls[16]. Oficjalny debiut zaliczył jednak dopiero w kwietniu 2006 roku w meczu z Ukrainą w Odessie[1][3]. Dwa miesiące później z reprezentacją do lat 21 uczestniczył w mistrzostwach świata we Francji[17], gdzie Gruzini zajęli ostatnie 12. miejsce[18]

Swoje pierwsze przyłożenie w pierwszej reprezentacji zanotował niespełna rok później przy okazji spotkania z reprezentacją Czech[1][19]. Kaczarawa dość szybko przebił się do pierwszego składu kadry[6] i otrzymał powołanie na Puchar Świata w Rugby 2007[20]. Podczas imprezy we Francji rozegrał dwa spotkania – zakończone minimalną porażką 10:14 z faworyzowaną Irlandią oraz wygrane 30:0 z Namibią[1][19]. W drugim z nich Kaczarawa przypieczętował pierwsze zwycięstwo Gruzji na imprezie tej rangi, przykładając piłkę na polu punktowym po swojej indywidualnej akcji zapoczątkowanej przechwytem[6].

W dalszej części swojej kariery rozegrał jeszcze ponad 100 meczów w drużynie narodowej, z czego jedynie 12 jako zmiennik[1][19]. Brał udział w kolejnych edycjach pucharu świata: w 2011[21], 2015[22] i 2019 roku[23], łącznie rozgrywając na tym poziomie 13 spotkań[1][3]. Przez wiele lat był także członkiem zespołu, który zdominował mistrzostwa kontynentu rozgrywane pod egidą Rugby Europe (wcześniej FIRA-AER). W czasie swojej kariery 11-krotnie sięgał po Puchar Narodów Europy, przemianowany później na Rugby Europe Championship[6] (2007/2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020)[1].

Swój ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrał w marcu 2020 roku przeciw Portugalii[3][6]. Choć przewidziany był także do gry w podstawowym składzie w kolejnym spotkaniu Rugby Europe Championship 2020 przeciw Rosji[24], to jednak spotkanie to zostało z uwagi na pandemię COVID-19 przełożone na późniejszy termin[6]. Ostatecznie Kaczarawa zakończył karierę jako rekordzista kraju pod względem liczby występów w reprezentacji, ze 122 meczami (czterema jako kapitan) i 25 przyłożeniami na koncie[1][6]. Dotychczasowy najlepszy wynik (115 meczów) należący do Meraba Kwirikaszwilego Kaczarawa pobił tuż przed turniejem o puchar świata w 2020 roku[25].

Ponadto w październiku 2011 roku brał udział w spotkaniu elitarnego klubu Barbarian F.C. z kombinowanym zespołem South of Scotland. Był to jedyny mecz Gruzina dla legendarnych „Baa-Baas”[26].

Statystyki

Stan na dzień 7 marca 2020 r.[1][19]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowaRokMeczePunkty
 Gruzja 200650
2007910
2008710
20091015
201070
2011920
2012910
2013120
201485
20151115
2016915
2017810
201880
201970
2020315
Suma122125
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp.DataMiejscePrzeciwnikRozgrywki
1.7 kwietnia 2007Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  CzechyPuchar Narodów Europy 2006–2008
2. 26 września 2007 Stade Félix-Bollaert, Lens  Namibia Puchar Świata w Rugby 2007
3. 2 lutego 2008 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Portugalia Puchar Narodów Europy 2006–2008
4. 12 kwietnia 2008 Stadion Centralny, Krasnojarsk  Rosja Puchar Narodów Europy 2006–2008
5. 7 lutego 2009 Fritz-Grunebaum-Sportpark, Heidelberg  Niemcy Puchar Narodów Europy 2008–2010
6. 14 lutego 2009 Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  Portugalia Puchar Narodów Europy 2008–2010
7. 28 lutego 2009 Estadio Nacional Complutense, Madryt  Hiszpania Puchar Narodów Europy 2008–2010
8. 5 lutego 2011 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Ukraina Puchar Narodów Europy 2010–2012
9.
10. 12 lutego 2011 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Hiszpania Puchar Narodów Europy 2010–2012
11. 26 lutego 2011 Estádio Universitário, Lizbona  Portugalia Puchar Narodów Europy 2010–2012
12. 10 marca 2012 Stadionul Arcul de Triumf, Bukareszt  Rumunia Puchar Narodów Europy 2010–2012
13. 17 czerwca 2012 Infinity Park, Glendale  Stany Zjednoczone mecz testowy
14. 8 lutego 2014 Estádio Universitário, Lizbona  Portugalia Puchar Narodów Europy 2012–2014
15. 14 lutego 2015 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Portugalia Puchar Narodów Europy 2014–2016
16. 28 lutego 2015 Estadio Nacional Complutense, Madryt  Hiszpania Puchar Narodów Europy 2014–2016
17. 14 marca 2015 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Rosja Puchar Narodów Europy 2014–2016
18. 27 lutego 2016 Stadion im. Micheila Meschiego, Tbilisi  Hiszpania Puchar Narodów Europy 2014–2016
19. 18 czerwca 2016 Stadion Narodowy, Suva  Tonga mecz testowy
20.
21. 12 marca 2017 Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  Rosja Rugby Europe Championship 2017
22. 24 czerwca 2017 Estadio 23 de Agosto, San Salvador de Jujuy  Argentyna mecz testowy
23. 1 lutego 2020 Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  Rumunia Rugby Europe Championship 2020
24.
25. 7 marca 2020 Stade Jean-Bouin, Paryż  Portugalia Rugby Europe Championship 2020

Nagrody i wyróżnienia

  • najlepszy zawodnik Jenisiej-STM w sezonie 2014[27]
  • miejsce w drużynie sezonu 2016 w lidze rosyjskiej[28]

Życie osobiste

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 დავით კაჭარავა [online], Sakartwelos Ragbis Kawsziri [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-10] (gruz.).
  2. 1 2 David Kacharava - Player stats [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-10] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Davit Kacharava [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30] (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 Igor Jawkin, Давит Качарава: «Лимит легионеров в России следует увеличить» [online], rugger.info, 8 maja 2020 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (ros.).
  5. 1 2 "Енисей-СТМ" дозаявил Д.Качараву [online], Jenisiej-STM, 6 lipca 2013 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09].
  6. 1 2 3 4 5 6 7 მადლობა „კაჭი“! - ცენტურიონი რაგბს დაემშვიდობა [online], Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 9 września 2020 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (gruz.).
  7. 1 2 Качарава Давид, Jenisiej-STM [zarchiwizowane 2017-10-06] (ros.).
  8. ↑ Gerry Thornley, Ireland in desperate need of a pick-me-up, „The Irish Times”, 15 września 2007 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (ang.).
  9. ↑ Frédéric Bertocchini, Rugby - Le SC Bastia n'accèdera pas en Fédérale 1 [online], alta-frequenza.corsica, 8 lipca 2007 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (fr.).
  10. ↑ Féd 3 : Bastia relégué [online], Eurosport, Rugbyrama, 23 lipca 2007 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (fr.).
  11. 1 2 3 From Siberia to Nice and back again - the rugby journey of Georgia's Davit Kacharava [online], World Rugby, 27 września 2015 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-27] (ang.).
  12. 1 2 3 Качарава завершил карьеру [online], Jenisiej-STM, 9 września 2020 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (ros.).
  13. ↑ Liquidation judiciaire pour Nice, „L’Équipe”, 18 czerwca 2012 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-24] (fr.).
  14. ↑ David Kacharava [online], European Professional Club Rugby [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
  15. ↑ Сенсация становится закономерностью [online], Jenisiej-STM, 16 stycznia 2016 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-10] (ros.).
  16. ↑ Kacharava hoping to became a tier two century maker [online], World Rugby, 11 kwietnia 2017 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-12] (ang.).
  17. ↑ Davit Kacharava, Mistrzostwa Świata U-21 w Rugby Union Mężczyzn 2006, Międzynarodowa Rada Rugby [zarchiwizowane 2006-07-12] (ang.).
  18. ↑ Antoine Bertin, Italy 12-9 Georgia, Mistrzostwa Świata U-21 w Rugby Union Mężczyzn 2006, Międzynarodowa Rada Rugby, 25 czerwca 2006 [zarchiwizowane 2007-02-08] (ang.).
  19. 1 2 3 4 Davit Kacharava | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-08] (ang.).
  20. ↑ Georgian National Team Leaves for France, Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 28 lipca 2007 [zarchiwizowane 2007-09-27] (ang.).
  21. ↑ Georgia World Cup squad, Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 22 sierpnia 2011 [zarchiwizowane 2013-04-30] (ang.).
  22. ↑ მილთონ ჰეიგმა ბორჯღალოსნების 31 კაციანი სატურნირო რაზმი დაასახელა, Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 1 września 2015 [zarchiwizowane 2015-09-01] (gruz.).
  23. ↑ 31-man squad for Japan 2019, Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 2 września 2019 [zarchiwizowane 2019-09-03] (ang.).
  24. ↑ The Lelos | With eights changes against Russia & 4th centurion [online], Sakartwelos Ragbis Kawsziri, 12 marca 2020 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (ang.).
  25. ↑ Georgia captain a doubt for Wales opener [online], World Rugby, 19 września 2019 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
  26. ↑ Player archive - D. Kacharava [online], Barbarian F.C. [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).
  27. ↑ Игроки сезона. Лучшие игроки "Енисея-СТМ" в 2014 году [online], Jenisiej-STM, 25 listopada 2014 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-10] (ros.).
  28. ↑ Символическая сборная чемпионата России 2016, Mistrzostwa Rosji w rugby [zarchiwizowane 2017-01-18] (ros.).
  29. ↑ Two sportsmen, Viktor Sanikidze and Davit Kacharava, are among the first twenty candidates of the Georgian Dream's electoral list [online], interpressnews.ge, 10 września 2020 [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-09] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.