Długopole Górne
wieś
Ilustracja
Dwór empirowy w Długopolu Górnym
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Międzylesie

Wysokość

360–390[1] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

762[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-520[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0853688

Położenie na mapie gminy Międzylesie
Mapa konturowa gminy Międzylesie, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Długopole Górne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Długopole Górne”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Długopole Górne”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Długopole Górne”
Ziemia50°13′22″N 16°38′40″E/50,222778 16,644444[4]

Długopole Górne[5] (niem. Oberlangenau[6]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.

Położenie

Długopole Górne to luźno zabudowana wieś łańcuchowa o długości około 3 km, leżąca nad Nysą Kłodzką, w Obniżeniu Bystrzycy Kłodzkiej, pomiędzy Długopolem-Zdrój na północy i Domaszkowem na południu, na wysokości około 360–390 m n.p.m.[1]

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia

Osadnictwo w rejonie Długopola Górnego sięga przełomu X i XI wieku o czym świadczy istniejące tu do dzisiaj grodzisko[7]. Jest to jedyne znane grodzisko wczesnośredniowieczne w Kotlinie Kłodzkiej[8]. We wczesnym średniowieczu istniała tu parafia, jedna z najstarszych na ziemi kłodzkiej[7]. Jako oddzielna wieś Długopole Górne było wzmiankowane po raz pierwszy w roku 1346 w związku z przekazaniem tutejszego sołectwa Glubosom z Zamku Szczerba[7]. Położenie wsi przy głównym szlaku handlowym zaowocowało jej szybkim rozwojem[7]. W 1840 roku w miejscowości było 119 budynków, w tym: kościół, szkoła katolicka, 2 młyny wodne, olejarnia, tartak, bielnik i 32 warsztaty tkackie[1].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[9]:

  • kościół parafialny pw. śś. Piotra i Pawła z 1595 roku, przebudowany w stylu barokowym w XVIII w.[7], wzmiankowany w 1355, nowy wzniesiony ok. XV w., obecna świątynia powstała na jego miejscu. Gotycka wieża z renesansowym hełmem, chrzcielnica z 1600, barokowy ołtarz główny i rzeźby m.in. św. Jana Nepomucena z XVIII w.
  • kaplica cmentarna przy kościele, z XVIII wieku[10],
  • dwór empirowy, dom nr 70, z XIX w.,
  • dwór barokowy, dom nr 165, z pierwszej połowy XVIII w., przebudowany na początku XIX wieku,
  • chałupa, nr 41, z początku XIX w.

Inne zabytki[1]:

  • szkoła z 1882 roku, przebudowana w drugiej połowie XIX w.,
  • liczne domy mieszkalne i gospodarcze z XIX i XX w.,
  • grodzisko z X–XII w.

Osoby związane z Długopolem Górnym

  • Paul Hoecker – niemiecki malarz, mieszkał w Długopolu Górnym od 1901 roku aż do śmierci w 1910 roku[1].

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 98-103. ISBN 83-85773-06-1.
  2. ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 228 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 24237
  5. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanychz dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
  6. ↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 33.
  7. 1 2 3 4 5 Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 314, 315. ISBN 978-83-89188-95-3.
  8. ↑ zgrit.uni.wroc.pl: Turystyka kulturowa na Dolnym Śląsku – wybrane aspekty. Tom II. [dostęp 2014-10-26]., str. 29
  9. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 76. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2017)].
  10. ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk – przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka 1977, s. 147

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.