Galaretnica gliniasta (Collema tenax) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
galaretnica |
Nazwa systematyczna | |
Collema Weber ex F.H. Wigg. Prim. fl. holsat. (Kiliae): 89 (1780) | |
Typ nomenklatoryczny | |
Collema lactuca (Weber) Weber ex F.H. Wigg. 1780 |
Collema Weber ex F.H. Wigg. (galaretnica) – rodzaj grzybów z rodziny galaretnicowatych (Collemataceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów[2].
W polskim Makrofitowym Indeksie Rzecznym obecność przedstawicieli tego rodzaju w korycie cieków jest uznawana za wskaźnik ich najwyższej jakości ekologicznej (wartość L=10)[3].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Collemataceae, Peltigerales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimy nazwy naukowej: Blennothallia Trevis., Chiastosporum Dughi, Collema sect. Collemodiopsis Vain., Collema subgen. Lathagrium Ach., Collematomyces E.A. Thomas ex Cif. & Tomas., Collemis Clem., Collemodes Fink, Collemodiopsis (Vain.) B. de Lesd., Dicollema Clem., Eucollema (Tuck.) Horw., Gabura Adans., Kolman Adans., Lathagrium (Ach.) Gray, Lepidocollema Vain., Rostania Trevis., Synechoblastus Trevis., Tichodea Körb.[4]
W klasyfikacji Index Fungorum liczne gatunki dawniej zaliczane do rodzaju Collema zostały w 2014 r. przeniesione do rodzajów: Blennothallia, Callome, Enchylium, Lathagrium, Rostania, Scytinium[5].
Nazwa polska według W. Fałtynowicza[2].
Gatunki występujące w Polsce
- Collema flaccidum (Ach.) Ach. 1810 – galaretnica sztywna
- Collema glebulentum (Nyl. ex Cromb.) Degel. 1952 – galaretnica drobnoziarnista
- Collema nigrescens (Huds.) DC. 1805 – galaretnica czarniawa
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według W. Fałtynowicza[2].
Przypisy
- 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2014-09-22] (ang.).
- 1 2 3 Wiesław Fałtynowicz, The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland. Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Szymon Jusik, Krzysztof Szoszkiewicz, Daniel Gebler: Makrofity w rzekach. W: Podręcznik do monitoringu elementów biologicznych i klasyfikacji stanu ekologicznego wód powierzchniowych. Aktualizacja metod. Agnieszka Kolada (red.). Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2020, s. 112, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-950881-2-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-09-01] (ang.).
- 1 2 Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2016-06-14] (ang.).