Chryzostom
Gieorgij Martiszkin
Metropolita wileński i litewski
Kraj działania

ZSRR
Litwa

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1934
Kazinka

Metropolita wileński i litewski
Okres sprawowania

2000–2010

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1966

Diakonat

do 1966

Prezbiterat

1966

Chirotonia biskupia

23 kwietnia 1972

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 kwietnia 1972

Konsekrator

Nikodem (Rotow)

Współkonsekratorzy

Filaret (Denysenko), Juwenaliusz (Pojarkow)

Chryzostom, imię świeckie Gieorgij Fiodorowicz Martiszkin (ur. 3 maja 1934 w Kazince, obwód riazański) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej, pracował w kołchozie, następnie w pracowni ochrony zabytków architektury. W 1965 ukończył seminarium duchowne w Moskwie, a cztery lata później Moskiewską Akademię Duchowną. W czasie nauki, w 1966, złożył śluby zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował w cerkwi św. Pimena w Moskwie, a następnie w cerkwi Wszystkich Świętych w tym samym mieście. W 1971 otrzymał godność archimandryty, w roku następnym został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa zarajskiego. 3 września 1974 został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego, trzy lata później został arcybiskupem. Na terenie swojej eparchii doprowadził do znaczącego ożywienia życia parafialnego, wyświęcając tylko w ciągu pierwszego roku sprawowania urzędu 22 kapłanów, co pozwoliło na otwarcie parafii oficjalnie czynnych, lecz niefunkcjonujących z braku duchownych. W ciągu sześciu lat biskup Chryzostom wyświęcił 120 nowych kapłanów, w tym wielu spośród mężczyzn bez formalnego przygotowania teologicznego, niemogących z braku miejsc podjąć nauki w seminariach[1].

W latach 1984–1990 pełnił obowiązki biskupa irkuckiego i czyckiego, tymczasowo (1984–1988) wypełniając również zadania biskupa chabarowskiego.

W styczniu 1990 został arcybiskupem wileńskim i litewskim, w 2000 został mu nadany tytuł metropolity. W 2010 duchowny odszedł na własną prośbę w stan spoczynku ze względu na zły stan zdrowia[2].

Jest zwolennikiem ekumenizmu i dialogu z Kościołem katolickim. Jako jedyny z biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej oficjalnie przyznał się do bycia tajnym współpracownikiem KGB w latach 1974–1990 pod pseudonimem „Restaurator”.

Przypisy

  1. ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood – New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410–411. ISBN 0-88141-033-0.
  2. ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 24 декабря 2010 года

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.