Chryzoberyl
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

tlenek glinu i berylu (BeAl2O4)

Twardość w skali Mohsa

8,5

Przełam

muszlowy

Łupliwość

wyraźna

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

3,68–3,78 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

żółty w odcieniach, też: żółtozielony, szary, brązowy, niebieskozielony, zielony, czerwony, fioletowy, rzadko jasnoniebieski albo bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty, tłusty

Chryzoberyl – rzadki minerał z gromady tlenków. Nazwa minerału wywodzi się od greckich słów chrysoszłoto oraz beryllosberyl.

Właściwości

Odmiany:

  • aleksandryt – odznacza się wyjątkową wśród minerałów własnością zmiany barwy
  • cymofan – kocie oko; charakteryzuje się falistym odblaskiem.

Występowanie

Stanowi składnik pegmatytów. Często współwystępuje z berylem, turmalinem, granatem, spinelem, skaleniem, kwarcem, topazem, andaluzytem.

Miejsca występowania: Sri Lanka – (odmiany ciemnooliwkowozielone) Matara, Ratnapura; Madagaskar, Rosja – (odmiany niebieskawe) okolice Czelabińska i Jekaterynburga, w Górach Ilmeńskich; USA – Connecticut, Kolorado, Maine, Dakota Południowa; Brazylia – Minas Gerais, Minas Novos (odmiany cytrynowożółte i jasnozielone); Indie, Birma – (odmiany bezbarwne), Australia, RPA, Kanada, Włochy, Norwegia.

W Polsce – został stwierdzony na Dolnym Śląsku w druzach pegmatytowych w okolicach Strzegomia.

Zastosowanie

Zobacz też

Bibliografia

  • Leksykon Przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne. Horyzont, 2002.
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • N. Sobczak: Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Alfa, 1986.
  • C. Hall: Klejnoty, Kamienie szlachetne i ozdobne. Wiedza i Życie, 1996.
  • W. Schumann: Kamienie szlachetne i ozdobne. Alma-Press, 2004.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.