Chris Ofili
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1968
Manchester

Narodowość

brytyjska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Chris Ofili (ur. 10 października 1968 w Manchesterze[1]) – brytyjski malarz współczesny, laureat nagrody Turnera, reprezentant Wielkiej Brytanii na 50. Biennale w Wenecji. Należał do grupy Young British Artists[2].

Życie i twórczość

W latach 1987-1988 uczęszczał do Tameside College of Technology w Manchesterze. W 1988 przeniósł się do Chelsea School of Art, uczelni artystycznej w Londynie, którą ukończył w 1991 uzyskując bakalaureat. W tym samym roku rozpoczął kształcenie w Royal College of Art, gdzie studiował do 1993 otrzymując stopień magistra[3]. W 1998 roku otrzymał nagrodę Turnera w londyńskim Tate Gallery (obecnie Tate Britain)[4]. W tym samym roku jego obrazy były częścią wystawy kolekcji Charlesa Saatchiego Sensation[3].

Twórczość Ofiliego charakteryzuje się "kropkowatą" techniką, stosowaniem dodatkowych materiałów, takich jak wycinki z gazet czy odchody słonia, a także kontrastowymi i nasyconymi kolorami[5]. W swojej twórczości nawiązuje do hip-hopu i kultury miejskiej. Do jego prac należą m.in. obrazy: No Woman No Cry (portret matki zabitego nastolatka), Pimpin’ Ain’t Easy (płótno w kształcie prącia ozdobione głową klauna) czy African Mary (wizerunek Czarnej Madonny otoczonej pornograficznymi zdjęciami)[5].

Odmienny rodzaj twórczości Ofili zaprezentował podczas Biennale w Wenecji; były to – powstałe w czasie jego podróży do Trynidadu w 2005 roku – akwarele przedstawiające naturę, krajobraz wysp itp.[5]

Przypisy

  1. ↑ Chris Ofili Biography. Art Brokerage. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
  2. ↑ Zuzanna Sokołowska. Kriogeniczne stany świadomości. „artPapier”. 196, 15 lutego 2012.
  3. 1 2 Chris Ofili Biography. artnet. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
  4. ↑ The Turner Prize: Year by Year. Tate Britain. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (ang.).
  5. 1 2 3 Łukasz Marczewski: Chris Ofili w Tate Britain. elondyn.co.uk, 18 lutego 2010. [dostęp 2012-02-21].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.