Data i miejsce urodzenia |
26 września 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 maja 1977 |
Gubernator generalny Nowej Zelandii | |
Okres |
od 2 grudnia 1952 |
Poprzednik | |
Następca | |
Gubernator Australii Południowej | |
Okres |
od 19 grudnia 1944 |
Poprzednik |
Malcolm Barclay-Harvey |
Następca |
Robert George |
Odznaczenia | |
Charles Willoughby Moke Norrie, 1. baron Norrie (ur. 26 września 1893 w Brompton, Londyn, zm. 25 maja 1977 w Wantage, Oxfordshire) – brytyjski generał i polityk, w latach 1952–1957 gubernator generalny Nowej Zelandii.
Życiorys
Ukończył Eton College oraz Królewską Akademię Wojskową Sandhurst. Od 1913 służył jako zawodowy żołnierz. Brał udział w obu wojnach światowych. Podczas pierwszej został czterokrotnie ranny. W trakcie drugiej doszedł do stopnia generalskiego i brał udział m.in. w walkach o Tobruk. W 1942 powrócił do Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem przeszedł w stan spoczynku.
W 1944 rozpoczął karierę polityczną jako gubernator Australii Południowej. Sześć lat później przeniósł się do Nowej Zelandii, gdzie objął formalnie najwyższe w państwie stanowisko gubernatora generalnego. Pod koniec swojej kadencji, 22 sierpnia 1957 został kreowany parem jako baron Norrie z Wellington[1].
Przypisy
Bibliografia
- Biografia na stronie Gubernatora Generalnego Nowej Zelandii. gov-gen.govt.nz. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-23)]. (en) [dostęp 29.04.2010]