7610081002 | |||||||||||||||||||||||
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||||||
Wezwanie |
św. Mikołaja Mokrego | ||||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
6/19 grudnia | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Jarosławia | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu jarosławskiego | |||||||||||||||||||||||
57°37′12,4″N 39°52′14,8″E/57,620111 39,870778 | |||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Cerkiew św. Mikołaja Mokrego – XVII-wieczna prawosławna cerkiew w Jarosławiu, nad Kotoroślą, jedna ze świątyń w dekanacie jarosławskim centralnym eparchii jarosławskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1].
Historia
Cerkiew została wzniesiona w latach 1665–1672 z fundacji kupców Astafija Łuzina i Andrieja Lemina oraz ludzi posadskich Fiodora Wymorowa i Stiepana Tarabajewa, na miejscu dwóch starszych drewnianych budowli sakralnych. Fundatorzy życzyli sobie, by świątynia połączyła najpiękniejsze elementy dwóch nieco starszych jarosławskich cerkwi – św. Jana Chryzostoma w słobodzie Korowniki oraz św. Eliasza. Okazało się jednak, że realizacja tego zamiaru jest niemożliwa, jako że świątynie te zbyt poważnie się różniły w rozplanowaniu – cerkiew św. Jana Chryzostoma zaprojektowano w oparciu o zasadę symetrii, zupełnie inaczej, niż drugi z wymienionych obiektów sakralnych[2]. Cerkiew św. Mikołaja jest również wyraźnie mniejsza i nie może być przez to tak monumentalna, jak cerkiew w Korownikach[3]. Bezpośrednio po zakończeniu prac budowlanych, w 1673, w cerkwi wykonano freski[2]. Głównym tematem kompozycji na północnej i południowej ścianie cerkwi był żywot św. Mikołaja z Miry, natomiast na ścianie zachodniej umieszczono kompozycję przedstawiającą Sąd Ostateczny[4].
W 1686 do cerkwi św. Mikołaja dobudowano drugą świątynię, w której nabożeństwa odbywały się w miesiącach letnich i jesiennych. Jej patronką została Tichwińska Ikona Matki Bożej[2].
W 1929 obie połączone cerkwie zostały zamknięte i zaadaptowane na magazyn. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał je w 1992. Świątynie zostały odremontowane i przywrócone do użytku liturgicznego[2].
Architektura
Cerkiew nie posiada podkletu, otoczona jest z trzech strony jednokondygnacyjnymi galeriami[2], do których pierwotnie prowadziły trzy ganki[3]. W północno-zachodnim narożniku budowli znajduje się zwieńczona dachem namiotowym dzwonnica[2]. Inspiracją dla jej wyglądu były dzwonnice cerkwi św. Eliasza oraz Narodzenia Pańskiego w Jarosławiu[3]. Świątynia posiada trzy ołtarze, dwa boczne usytuowane są na końcach galerii; są one poświęcone odpowiednio św. Barbarze i św. metropolicie kijowskiemu Aleksemu[2] i również zwieńczone dachami namiotowymi. W ten sposób budowniczowie uzyskali podobny jak w cerkwi Wspomnienia Świętych Drzew Krzyża Pańskiego efekt oflankowania elewacji północnej dwoma tego typu dachami. Zwieńczona jest pięcioma cebulastymi kopułami[3].
Wyróżniającą cechą cerkwi są wykonane w latach 1680–1690 ceramiczne dekoracje na elewacjach budynku, w szczególności zdobione wielokolorowymi ceramicznymi płytkami obramowania okien absyd oraz przedsionka w cerkwi Tichwińskiej Ikony Matki Bożej[2]. Pierwotnie tak zdobiony przedsionek znajdował się również w cerkwi św. Mikołaja Mokrego[4].
Przypisy
- ↑ Ярославское Центральное благочиние [online], yareparhia.ru [dostęp 2016-12-14] .
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Ярославль. Церкви Николы Мокрого и Тихвинская [online], yaroslavlru.ru [dostęp 2016-12-14] .
- 1 2 3 4 E. Dobrowolska, B. Gniedowski, Jarosławl, Tutajew, Iskusstwo, Moskwa 1971, ss.135–136.
- 1 2 E. Dobrowolska, B. Gniedowski, Jarosławl, Tutajew, Iskusstwo, Moskwa 1971, s.137