Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy
Symbol zabytku nr rej. A/364/1 z 21 czerwca 1993
Ilustracja
Widok od ul. Bernardyńskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

Plac Kościeleckich 8

Styl architektoniczny

neogotyk

Architekt

Carl Meyer

Rozpoczęcie budowy

1890

Ukończenie budowy

1892

Pierwszy właściciel

szkoła ludowa

Obecny właściciel

Uniwersytet Kazimierza Wielkiego

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′13″N 18°00′19″E/53,120278 18,005278

Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy – zabytkowy budynek oświatowy w Bydgoszczy, początkowo szkoła powszechna, od 2010 r. w gestii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Położenie

Budynek stoi w południowej pierzei Placu Kościeleckich przy skrzyżowaniu z ul. Bernardyńską.

Historia

Budynek wzniesiono w latach 1890-1892 według projektu miejskiego radcy budowlanego Carla Meyera[1]. Do 1920 r. służył jako pierwsza żeńska szkoła ludowa (niem. Erste Mädchen von Volkschule).

W 1921 roku przeniesiono do gmachu Polską Szkołę Powszechną im. Księdza Piramowicza. Była to 7-klasowa polska, koedukacyjna Szkoła Powszechna, której kierownikiem w 1925 r. był p. Smarzyk, a w 1933 r. p. Menzel. Do 1930 r. funkcjonowała ona wspólnie z niemiecką, ewangelicką szkołą powszechną, umieszczoną w skrzydle budynku. W 1933 r. utworzono dwie szkoły rodzajowe; męską i żeńską[2].

W czasie okupacji przez pewien czas znajdowało się tu więzienie, a w 1945 roku szpital wojskowy. W okresie powojennym w budynku mieściła się szkoła podstawowa nr 8 im. Tadeusza Kościuszki. Po jej likwidacji w 2004 r. budynek przeznaczono dla Sądu apelacyjnego, którego lokalizacja w Bydgoszczy była rozważana. Wobec fiaska tych planów, budynek użytkowała Szkoła Policealna Organizacji i Zarządzania, a od 2007 r. również Muzeum Wolności i Solidarności w Bydgoszczy.

W 2010 r. budynek został przekazany na własność Uniwersytetowi Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy[3]. W II połowie 2021 przeprowadzono remont elewacji obiektu[4][5][6].

Architektura

Architektura budynku jest charakterystyczna dla XIX-wiecznych budowli użyteczności publicznej w Bydgoszczy, z przewagą elementów neogotyckich i neoromańskich[7].

Budynek posiada ceglaną, zdobioną elewację. Jest założony na planie litery „L”, dwuskrzydłowy, dwupiętrowy, podpiwniczony, z poddaszem użytkowym. Elewacje są dzielone lizenami i zdobione fryzem ceglanym z wzorem czwórliścia, biegnącym pod gzymsem. Ryzality są zakończone trójkątnymi szczytami schodkowymi.

Zobacz też

Inne dawne budynki szkół ludowych w Bydgoszczy:

Przypisy

  1. Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006, str. 211
  2. Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999. ISBN 83-901329-0-7, str. 651-700
  3. https://web.archive.org/web/20150928035042/http://express.bydgoski.pl/165960,Na-placu-Koscieleckich-humanisci-na-swoim.html dostęp 24-03-2010
  4. Efektowny gmach UKW przy placu Kościeleckich będzie jak nowy. Ruszyła renowacja
  5. Gmach UKW przy placu Kościeleckich będzie jak nowy. Trwa renowacja
  6. Gmach UKW przy placu Kościeleckich jak nowy. Zakończyła się renowacja
  7. Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008, str. 51

Bibliografia

  • Jerzy Derenda. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006
  • Krystyna Parucka. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.