Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy
Ilustracja
Widok od południa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Nowogrodzka 3

Styl architektoniczny

historyzm

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

1898

Pierwszy właściciel

Szkoła Ludowa

Obecny właściciel

III Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′44″N 17°58′34″E/53,128889 17,976111
Strona internetowa
Widok od frontu
Widok od Kanału Bydgoskiego

Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy – zabytkowy budynek oświatowy w Bydgoszczy, początkowo szkoła powszechna, od 1961 roku mieści III Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy.

Położenie

Budynek znajduje się na osiedlu Okole, w sąsiedztwie starego odcinka Kanału Bydgoskiego, przekształconego w planty nad Kanałem Bydgoskim.

Historia

Gminna szkoła ludowa na Okolu (niem. Gemeinde-schule Schleusenau), będącej wówczas bydgoską gminą podmiejską - powstała w 1879 r.[1] W latach 90. XIX wieku budynek został rozbudowany do pełnienia roli szkoły podwójnej (niem. Doppel Volksschule) – złożonej z dwu oddzielnych szkół, jednej dla dziewcząt i drugiej dla chłopców. Szkoły te miały charakter wielowyznaniowy, w których językiem wykładowym był niemiecki. W publicznych szkołach ludowych kształcono dzieci w wieku od 6 do 14 lat. Uczniowie zdobywali w nich wiedzę w zakresie elementarnym[2].

Projekt gmachu podwójnej szkoły dla dziewcząt i chłopców musiał zostać opracowany w kręgu wydziału budowlanego bydgoskiej regencji w uzgodnieniu z zarządem gminy reprezentowanym przez ówczesnego wójta Rogallę. Plany budowy sporządzone w 1897 roku zatwierdził radca budowlany Johannes Schwarze. Natomiast głównym wykonawcą robót budowlanych został bydgoski mistrz ciesielski Bruno Wiese[3].

Podział budynku na dwa niezależne oddziały szkolne został odzwierciedlony w kompozycji ceglanych, symetrycznych elewacji: frontowej i tylnej, zaakcentowanych parami ryzalitów mieszczących odrębne wejścia do każdej ze szkół. Również rozplanowanie wnętrza oparto na zasadach symetrii, przeznaczając dla każdego z oddziałów mającego liczyć około 530 uczniów osiem sal lekcyjnych i pokój nauczycielski. Jedynie na drugim piętrze znalazła się wspólna dla obu szkół, reprezentacyjna aula[3].

Podwójna Szkoła Ludowa powitała pierwszych uczniów jesienią 1898 roku. Ulicy przy której stał budynek nadano miano Nowoszkolnej (niem. Neue Schulstrasse)[3].

W okresie dwudziestolecia międzywojennego w gmachu funkcjonowała 7-klasowa Publiczna Szkoła Powszechna Męska im. Adama Mickiewicza (patron od 1926 r.) Była to szkoła koedukacyjna, od 1932 r. podzielona na część męską (im. Adama Mickiewicza) i żeńską (im. Stefana Batorego)[1]. W latach 20. XX w. szkoła polska mieściła się w jednym budynku z ewangelicką szkołą niemiecką. Zadrażnienia wynikające z koegzystencji obu placówek próbowano zmniejszyć przez przeniesienie szkoły niemieckiej na parter budynku w roku szkolnym 1929/1930, zaś w 1933 r. przeniesiono ją do innego budynku szkolnego, stwarzając tym samym lepsze warunki szkole polskiej[4].

W czasie okupacji w budynku znajdowały się niemieckie koszary oraz pomieszczenia dla jeńców wojennych. Po 1945 roku ulokowano tu szkołę podstawową, następnie od 1947 roku szkołę ogólnokształcącą stopnia licealnego, przekształconą w 1961 r. w III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza.

Architektura

Budynek został wzniesiony w stylu historyzującym. Jest podpiwniczony, dwupiętrowy, nakryty dachem czterospadowym. Od frontu i w elewacji tylnej znajdują się dwa symetryczne ryzality mieszczące wejścia. Otwory okienne zamknięte są łukami odcinkowymi[1].

Na terenie posesji, w budynku znajdującym się na dziedzińcu III LO znajduje się Muzeum Kanału Bydgoskiego[5].

Zobacz też

Inne dawne budynki szkół ludowych w Bydgoszczy:

Przypisy

  1. 1 2 3 Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008
  2. ↑ Derkowska-Kostkowska Bogna: Onegdaj była Szkołą Karola. [w:] Kalendarz Bydgoski 1998
  3. 1 2 3 Derkowska-Kostkowska Bogna: Szkoła przy ul. Nowogrodzkiej 3. [w.] Bydgoszcz w stronę Okola. Urząd Miasta Bydgoszczy – Rada Osiedla Okole. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-921725-0-7
  4. ↑ Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999. ISBN 83-901329-0-7, str. 651-700
  5. ↑ Bydgoski węzeł wodny: materiały pokonferencyjne z pierwszego sympozjum historyczno-literackiego, z okazji uroczystej inauguracji działalności Muzeum Kanału Bydgoskiego (2006, redakcja, ISBN 83-7456-146-7)

Bibliografia

  • Derkowska-Kostkowska Bogna: Szkoła przy ul. Nowogrodzkiej 3. [w.] Bydgoszcz w stronę Okola. Urząd Miasta Bydgoszczy – Rada Osiedla Okole. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-921725-0-7
  • Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.