wieś | |
Kościół parafialny (dawna cerkiew) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-700[3] |
Tablice rejestracyjne |
RBI |
SIMC |
0361519[4] |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |
49°26′33″N 22°36′57″E/49,442500 22,615833[5] |
Brzegi Dolne (dawniej Berehy Dolne) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[4][6]. Leży przy DK84.
Wieś prawa wołoskiego Berehi, własność starostwa przemyskiego[7] położona była na przełomie XVI i XVII wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego[8].
W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzegi Dolne, po jej zniesieniu w gromadzie Jasień. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Historia
Wieś Berehy Dolne była lokowana na prawie wołoskim w 1532. Wieś, położona w powiecie przemyskim została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[9]. Pod koniec XVIII wieku powstała we wsi w ramach kolonizacji józefińskiej osada niemiecka zwana Siegenthal, która istniała do 1940.
W połowie XIX wieku Berehy Dolne stanowiły własność rządową[10]. Na przełomie XIX i XX wieku obszary we wsi posiadał Antoni Pogłodowski[11][12], a w 1903 odkupił je od niego Teodor Alfred Serwatowski.
W 1932 bunt tutejszych chłopów zapoczątkował wydarzenia znane jako powstanie leskie. W latach 1944-1951 wieś pozostawała w granicach ZSRR. Po korekcie granic jej mieszkańców wywieziono do ZSRR, a tu osadzono przesiedleńców z lubelskiego. Nazwę zmieniono na Brzegi Dolne.
Brzegi Dolne są jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, rafinerie (4) oraz kopalnie ropy naftowej istniały tu przed 1884.
Zabytki
Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa:[13]
- Drewniana cerkiew greckokatolicka z 1844, obecnie kościół rzymskokatolicki
- Dzwonnica z XIX w.
Osoby związane z miejscowością
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wieś Brzegi Dolne w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-03-06] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 94 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- 1 2 GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10836
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 3.
- ↑ Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 23.
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 141.
- ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 11.
- ↑ Berehy Górne. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Pogłodowski. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2012-06-30. [dostęp 2012-10-31].
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Berehy (1) ''B. dolne'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 139 .