Brodziec piegowaty
Tringa melanoleuca[1]
(J. F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Rodzina

bekasowate

Podrodzina

brodźce

Plemię

Tringini

Rodzaj

Tringa

Gatunek

brodziec piegowaty

Synonimy
  • Scolopax melanoleuca J. F. Gmelin, 1789[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     przeloty

     zimowiska

Brodziec piegowaty[4] (Tringa melanoleuca) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Monotypowy[2][5].

Występowanie

Zamieszkuje Amerykę Północną w pasie między Nową Szkocją i Zatoką Hudsona na wschodzie a południową Alaską po stan Waszyngton na zachodzie. Zimuje na wschodnim wybrzeżu USA od Nowego Jorku po Zatokę Meksykańską, a na zachodnim od południowego Oregonu na południe, w Meksyku, Ameryce Środkowej i Południowej aż po Ziemię Ognistą[2]. Pojedyncze osobniki pojawiają się w Europie[6] (w Polsce stwierdzony dwa razy – w 1986 i 1987 roku[6]), na Dalekim Wschodzie i Mikronezji. Zanotowano również jedno pojawienie się tego ptaka w Południowej Afryce.

Morfologia

Wygląd
W upierzeniu godowym wierzch ciała brązowy z ciemnymi i jasnymi plamami. Spód ciała jasny. Głowa, szyja i pierś czarno nakrapiane. Dziób czarny. Na bokach i brzuchu czarne prążki. Nad okiem wyraźna jasna brew. Nogi żółte. W szacie spoczynkowej spód ciała blady z brązowymi plamkami. Wierzch szarobrązowy z jasnymi cętkami.
Wymiary średnie[2]
długość ciała 29–33 cm
rozpiętość skrzydeł 70–74 cm
masa ciała 111–235 g

Ekologia i zachowanie

Biotop
Podmokłe obszary tajgi, zimą wybrzeża morskie.
Gniazdo
Na ziemi.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju–czerwcu 3–4 jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 23 dni głównie przez samicę. Pisklęta pierzą się po 18–20 dniach, do tego czasu opiekują się nimi oboje rodzice.
Pożywienie
Bezkręgowce i drobne kręgowce.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje brodźca piegowatego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Liczebność światowej populacji lęgowej, według szacunków organizacji Partners in Flight, wynosi około 140 tysięcy osobników[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].

W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Tringa melanoleuca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Greater Yellowlegs (Tringa melanoleuca). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-18)].
  3. 1 2 3 Tringa melanoleuca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tringinae Rafinesque, 1815 - brodźce (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-29].
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-29]. (ang.).
  6. 1 2 wynik wyszukiwania: Tringa melanoleuca. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-04-18]. (ang.).
  7. ↑ Greater Yellowlegs Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-19)]. (ang.).
  8. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.