Brachypelma albiceps[1]
Pocock, 1903
Ilustracja
Młoda samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkopodobne

Nadgromada

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Mygalomorphae

Rodzina

ptasznikowate

Rodzaj

Brachypelma

Gatunek

Brachypelma albiceps

Synonimy
  • Eurypelma pallidum F.O. Pickard-Cambridge, 1897
  • Aphonopelma albiceps — Smith, 1995
  • Brachypelmides ruhnaui Schmidt, 1997
  • Brachypelmides albiceps — Schmidt, 2004
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Areał występowania B. albiceps zaznaczony jest na pomarańczowo

Brachypelma albiceps – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae). Występuje endemicznie w południowo-środkowym Meksyku. Spokojny ptasznik o słabym jadzie. Gatunek ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej[3].

Taksonomia

Po raz pierwszy przedstawiciela tego gatunku (samicę) opisał Frederick Octavius Pickard-Cambridge w roku 1897, błędnie uznając go za Eurypelma pallidum. Nowy gatunek opisał w 1903 roku Reginald Innes Pocock, nadając mu nazwę Brachypelma albiceps. Ptasznik ten bywał później umieszczany w rodzaju Aphonopelma. Opisany w 1997 roku jako nowy gatunek Brachypelmides ruhnaui został później zsynonimizowany z Brachypelma albiceps[4][5].

Występowanie i środowisko

Zamieszkuje południowo-środkowy Meksyk, stwierdzono go w stanach Puebla, Morelos, Meksyk i Guerrero; spotykany w przedziale wysokości 310–2290 m n.p.m.[2] Występuje w suchych lasach, gdzie żyje w wykopanych przez siebie długich norach (głębokość 30–80 cm) bądź gniazdach innych zwierząt, np. gryzoni. Aktywny o zmierzchu i w nocy[4][6].

Opis

Rozmiary[4]
Płeć długość ciała
samica do 7 cm
samiec do 6 cm

Rozpiętość odnóży sięga 12–15 cm. Dorosły ptasznik ma złoty karapaks, czarne odnóża i opistosomę, owłosioną czerwonymi włoskami. Dorosłe samce są drobniejsze i smuklejsze od samic oraz mają dłuższe odnóża. Po ostatniej wylince na nogogłaszczkach pojawiają się bulbusy (narządy rozrodcze) oraz haczyki[4][6].

Samice są długowieczne – dożywają 15 lat. Samce żyją znacznie krócej, umierają po około roku od ostatniego linienia[4].

Jest to gatunek spokojny o słabym jadzie, choć sprowokowany może wyczesać włoski parzące[4][7].

Przypisy

  1. ↑ Brachypelma albiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Brachypelma albiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ Brachypelma albiceps, [w:] Species+ [online], UNEP-WCMC, CITES Secretariat [dostęp 2024-03-29] (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 6 Arkadiusz Guzanek, Brachypelma albiceps [online], Terrarium, 2024 [dostęp 2024-03-26] (pol.).
  5. ↑ Natural History Museum Bern, NMBE - World Spider Catalog [online], wsc.nmbe.ch [dostęp 2024-03-26] (ang.).
  6. 1 2 Brachypelma albiceps (Mexican Golden Redrump Tarantula) [online], web.archive.org, 6 maja 2021 [dostęp 2024-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06].
  7. ↑ Brachypelma albiceps [online], terrarium.pl [dostęp 2024-03-29] (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.