Bolesław Motz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1865
Radzyń Podlaski

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1935
Paryż

Senator II kadencji (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

PSL „Wyzwolenie”

Senator III kadencji (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

Klub Parlamentarny Posłów i Senatorów Chłopskich

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Bolesław Wojciech Motz (ur. 20 kwietnia 1865 w Radzyniu Podlaskim, zm. 1 lipca 1935 w Paryżu) – polski lekarz, prekursor polskiej urologii, senator II i III kadencji Senatu II RP, działacz ruchu ludowego.

Życiorys

Jego ojciec Antoni Motz był naczelnikiem stacji kolejowej w Białej Podlaskiej, matka Antonina z domu Wittig zajmowała się prowadzeniem domu. Maturę zdał w 1885 roku w Gimnazjum w Białej Podlaskiej. Studiował medycynę w Petersburgu w marcu 1887 roku został aresztowany w związku z zamachem na cara Aleksandra III. Skazany na dwa lata więzienia w Twierdzy Pietropawłowskiej. Po opuszczeniu więzienia wyjechał do Paryża, gdzie w 1890 roku rozpoczął studia medyczne, które ukończył w 1894 roku. W stolicy Francji spędził prawie całe dorosłe życie. Był wykładowcą urologii na wydziale lekarskim na Sorbonie. Lekarz pierwszej w świecie kliniki urologicznej w Paryżu; członek Francuskiego Towarzystwa Urologicznego. Autor prac dotyczących przerostu gruczołu krokowego, gruźlicy, zapaleń i nowotworów układu moczowo-płciowego. W 1912 roku opublikował specjalistyczny dwumiesięcznik The Clinical Journal of urology

W czasie I wojny światowej, w 1915 roku, współorganizował Komitet Wolnej Polski w Paryżu. Podczas I wojny światowej był jednym z sześciu członków komitetu organizacyjnego armii polskiej we Francji, powstałego jeszcze przed powołaniem komitetu werbunkowego[1]. Był także jednym z organizatorów pierwszych polskich oddziałów we Francji, tzw. bajończyków. Redaktor i wydawca czasopisma „La revue clinique d'urologie”[2]. W marcu 1928 roku, mimo iż mieszkał w Paryżu, został wybrany do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z ramienia PSL „Wyzwolenie” z województwa lubelskiego. Podczas tej kadencji pracował w komisji spraw zagranicznych oraz w komisji wojskowej. Regularnie dojeżdżał z Paryża na sesje parlamentu. W listopadzie 1930 roku został ponownie został wybrany na kolejna kadencję Senatu RP. Od 1931 roku był członkiem Stronnictwa Ludowego, a w latach 1933–1935 pełnił funkcję członka Rady Naczelnej SL. Po tzw. sprawie brzeskiej, był w opozycji do Józefa Piłsudskiego i BBWR, wspierał materialnie więźniów brzeskich i utrzymywał z nimi kontakty listowne[3]. Został pochowany na cmentarzu Champeaux w Montmorency[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Komitet organizacyjny armii polskiej we Francji. „Nowości Illustrowane”. Nr 10, s. 6, 8 marca 1919.
  2. 1 2 M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 293 „za zasługi, położone na polu pracy społeczno-narodowej i naukowej”.
  3. ↑ Bolesław Motz, [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXII wyd. 1977 s. 161.
  4. ↑ Fotografia nagrobka.
  5. ↑ M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 244 „za wybitne zasługi na polu pracy narodowej, społecznej i naukowej”.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.