Bokser
Ilustracja
Dorosła suka rasy bokser
Inne nazwy

niem. deutscher Boxer
ang. german boxer, boxer

Kraj pochodzenia

Niemcy[1]

Wymiary
Wysokość

57–63 cm (psy)[1]
53–59 cm (suki)[1]

Masa

psy: powyżej 30 kg (przy wysokości w kłębie ok. 60 cm)[1]
suki: ok. 25 kg (przy wysokości w kłębie ok. 56 cm)[1]

Klasyfikacja
FCI

Grupa II, Sekcja 2.1
wzorzec nr 144

AKC

Working

ANKC

Grupa 6 (Utility)

CKC

Grupa 3 - Working

KC(UK)

Working

NZKC

Utility

UKC

Guardian Dog

Wzorce rasy

Bokser – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w XIX wieku w Niemczech jako pies stróżujący i do szczucia na byki. Współcześnie jest użytkowana jako pies towarzyszący, obrończy i użytkowy. Typ dogowaty[2].

Rys historyczny

Bullenbeisser, zwany też bärenbeisserem - wymarły przodek boksera, miedzioryt kolorowany (Johann Daniel Meyer, 1748)[3]

Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabanckiego bullenbeissera. Hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wykorzystujący je do polowania na niedźwiedzie, wilki i dziki[4]. Zadaniem bullenbeissera było złapanie osaczonej przez psy naganiające zwierzyny i przytrzymanie jej do momentu przybycia myśliwego. Aby dobrze spełnić swoją rolę pies ten musiał mieć możliwie szeroką kufę z szeroko rozstawionymi zębami. Mógł w ten sposób mocno wgryźć się i przytrzymać ofiarę. Każdy bullenbeisser, który posiadał te cechy był przydatny w polowaniu i tym samym nadawał się do dalszej hodowli, która dawniej kierowała się wyłącznie jego użytecznością. W ten sposób wyselekcjonowano psa o szerokiej kufie i z wysoko umieszczoną truflą nosa.

Pierwsze wzmianki o bokserze sięgają końca XIX wieku. W 1896 w Monachium powstał pierwszy Klub Boksera. Wzorzec rasy ustanowiono po raz pierwszy w 1905 roku. Oprócz psów w typie bullenbeissera do przodków boksera zalicza się buldoga angielskiego.

Klasyfikacja FCI

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – pinczerów, sznaucerów, molosów, szwajcarskich psów pasterskich, psów do bydła oraz innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie mastifa[5]. Należy do ras podlegających próbom pracy[1].

Wygląd

Budowa

Grzbiet nosa tego psa jest skrócony, a stop jest wyraźnie zaznaczony. Psy tej rasy mają tzw. przodozgryz, czyli dolne siekacze wystają przed górne. Uszy od 2012 roku pozostawione w stanie naturalnym, szeroko rozstawione. Ogon zazwyczaj wysoko osadzony, wcześniej najczęściej kopiowany, teraz również pozostawiony w stanie naturalnym – współcześnie kopiowanie (a także nakłanianie do kopiowania) jest w wielu krajach (w tym w Polsce) prawnie zabronione.

Szata

Włos jest krótki, twardy, lśniący i przylegający do skóry.

Umaszczenie

Umaszczenie żółte lub pręgowane oraz niepożądane w hodowli umaszczenie białe. Maść żółta występuje w różnych odcieniach, od jasnożółtego do ciemno-rudo-brązowego lub czerwonożółte. Maska jest czarna. Odmiana pręgowana ma na żółtym tle w wymienionych powyżej odcieniach, ciemne lub czarne pręgi przebiegające w kierunku żeber. Barwa tła musi wyraźnie kontrastować z barwą pręg. Białe znaczenia nie są niepożądane, mogą wręcz korzystnie wpływać na estetykę umaszczenia, nie mogą jednak zajmować więcej niż 1/3 powierzchni ciała. Osobniki ze zbyt dużą ilością bieli oraz jednolicie białe nie są dopuszczane do dalszej hodowli.

Głowa boksera

Zachowanie i charakter

Pies żywiołowy, wesoły i skłonny do zabaw. Jest bardzo cierpliwy i delikatny w stosunku do dzieci. W Polsce ich charakter oceniany jest za pomocą testów psychologicznych przeprowadzanych przez ZKwP. Sprawdza się w szkoleniu, wymaga jednak odpowiedniej stymulacji i regularnych ćwiczeń. Jest psem rodzinnym, towarzyskim, źle znoszącym samotność.

Wzorzec opisuje jego charakter następująco:

„Bokser powinien mieć silny system nerwowy, być pewny siebie, spokojny i opanowany. Jego charakter należy do najważniejszych cech rasy i powinno się zwracać na niego wielką uwagę. Przywiązanie i wierność w stosunku do właściciela i całego domu, jego czujność i odwaga jako obrońcy słynie od dawna. Bokser jest łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach. Jest łatwy w szkoleniu ze względu na swoją karność, rezolutność, wrodzoną odwagę, naturalną ostrość i rozwinięty zmysł węchu. Jest psem mało wymagającym a równocześnie bardzo czystym, jest ceniony zarówno jako pies rodzinny, obrończy, towarzyszący i służbowy.”

Użytkowość

Pies obronny[6]. Boksery używane są również w ratownictwie, w dogoterapii oraz jako psy policyjne. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów pracujących[7].

Zdrowie i pielęgnacja

Boksery to psy aktywne, niezmordowane na spacerach, wymagające dużo ruchu i zajęcia. Zdarzają się w tej rasie skłonności do dysplazji stawu biodrowego, zwyrodnienia kręgosłupa i niewydolności mięśnia sercowego. Długość życia u tej rasy to przeciętnie 10–11 lat.

U psów tej rasy istnieje ryzyko wystąpienia skrętu żołądka. Boksery są psami podatnymi na nowotwory, alergie, oraz zapalenia górnych dróg oddechowych. Są psami bardzo źle znoszącymi skrajne, tj. bardzo wysokie i bardzo niskie temperatury, m.in. ze względu na budowę kufy.

Popularność

W Polsce rejestruje się coraz mniej rasowych bokserów z uprawnieniami hodowlanymi[8].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Wzorzec rasy nr 144 (FCI Standard N° 144) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  2. ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 74.
  3. ↑ Johann Daniel Meyer, Angenehmer und nützlicher Zeit-Vertreib mit Betrachtung curioser Vorstellungen allerhand kriechender, fliegender und schwimmender [...] Thiere, sowohl nach ihrer Gestalt und äusserlichen Beschaffenheit als auch der accuratest davon verfertigsten Structur ihrer Scelete oder Bein-Cörper nebst einer [...], Nürnberg: gedr. bey Johann Joseph Fleischmann, 1748.
  4. ↑ J. Novotny J. Najman: Psy rasowe. s. 56.
  5. ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  6. ↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 55 i 66.
  7. ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 137.
  8. ↑ E. Dolindo-Dolindowska, Bokser, s. 11.

Bibliografia

  • Elżbieta Dolindo-Dolindowska: Bokser. Oficyna Wydawnicza Multico, 2004. ISBN 83-7073-293-3.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: wydawca=Oficyna Wydawnicza Multico, 1998, s. 234. ISBN 83-7073-122-8.
  • J. Novotny J. Najman: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.