Bończa
Ilustracja
Herb Bończa
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Bończe, Buńcza, Buńcze, Goworożec, Jednorożec, Rinocerus, Unicornus

Pierwsza wzmianka

1396 (zapis sądowy)

Bończa (Bończe, Buńcza, Buńcze, Goworożec, Jednorożec, Rinocerus, Unicornus) – polski herb szlachecki włoskiego pochodzenia.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym jednorożec wspięty srebrny. W klejnocie pół wspiętego jednorożca srebrnego.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb pochodzenia włoskiego, najstarszy zapis z roku 1396. Najwcześniejsze źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza. Zapisuje on informacje o włoskim pochodzeniu herbu wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Gednoroszecz Rinocerus, que rinocerum album in campo celestino defert. Genus ex Italia ortum habens, vafrum et versutum; in Poloniam veniens Bonacza i. e. bonum tempus se nominauit, quod hodie corrupto vocabulo Bonycza nominatur. Cuius primus pater Myrz."[1].

Herbowni

Artwich, Babinowski, Babiński, Badeni, Badowski, Baniewicz, Bańkowski, Barszczewski, Bartoszewski, Bartoszyński, Bartynowski, Barwikowski, Bernat, Białobrzeski, Białkowski, Bieroński, Biniewicz, Bochdan, Bogdziewicz, Boguniewski, Bohdan, Bohdanowicz, Bohdewicz, Bojarski, Bonecki, Bonicki, Boniecki, Bonkiewicz, Bońko, Borodenko, Borodzic, Borodzicz, Braciejewski, Braciejowski, Brozicki, Brujewicz, Brzeski, Brzostowski, Brzyski, Bujniewicz[2], Bukowski, Bukszewski, Burnecki, Buza, Bystrzycki, Chalecki, Charchowski, Charlęski, Charliński, Chilarski, Chmielecki, Chobotkowski, Chodnowski, Chodosowski, Chomętowski, Chrapek, Chrościchowski, Chrościechowski, Chrościejowski, Chrościkowski, Chruścikowski, Chyliński, Cichosz, Czyżykowski, Dalanowski, Domagalski, Dryliński, Dygulski, Fink, Fox, Franceson, Fredro, Gasparski, Gawski, Godkowski, Godlewski, Godzimierski, Gozimierski, Gozimirski, Golian, Gołaszewski, Gottartowski, Gozimirski, Grochowski, Gudynowicz[3], Gulbiński, Guliński, Iżycki, Jabłoński, Jacimierski, Jacimirski, Jodłowski, Klonowski, Kotarski, Krajow, Krakowiecki, Kraków, Krzeski, Krzewski, Kulwiński, Kułacki, Kunicki, Linczowski, Lisowski, Lissowski, Lubecki, Lubkowski, Łokuciejewski, Łokuciewski, Łubkowski, Łubkowski Buża, Markowicz, Markowski, Miaskowski, Mieczkowski, Mierzb, Mukułowski, Michałowski, Milewski, Modzelewski, Moraniecki, Nagórny, Niebrzegowski, Niedabylski, Niedobylski, Olenikow, Olfinier, Onufrowicz[4], Osmolski, Osmołowski, Osmólski, Osmulski, Ottenhausen, Ozdowski, Parchwic, Parznicki,Pawulski, Pencuła, Pieczyński, Pióro, Płończyk, Pokrzywnicki, Postrucki, Postruski, Postruski, Prachwicz, Prawidlnicki, Przywiński, Radawiecki, Ratowt, Romanczenko, Romaneczko, Romanenko, Romanowski, Rudziewicki, Ruszkowski, Rutkowski, Rybczewski, Rybczowski, Sapieha, Sienicki, Sienkiewicz, Skaczewski, Skarzyński, Skarżyński, Skoczewski, Skokowski, Skorowski, Skronowski, Skrzydlewski, Skrzynecki, Skwarski, Skweres, Socha, Solikowski, Srzebiecki, Stępiński,Stobiecki, Stogniew, Strebejko, Strzebiecki, Strzebieliński, Strzelbicki, Strzeszkowski, Swaraczewski, Szablowski, Szabłowski, Szarewicz, Szerszeński, Szerzeński, Szerzyński, Szuszkowski, Szyskowski, Szyszyłowicz, Śmietanka, Tabiszewski, Tomaszewski, Tomaszowski, Toroszowski, Trebecki, Trębecki, Troszczel, Trościel, Truszkowski, Turno, Turobojski, Turoboyski, Uszdowski, Uzdowski, Walewski[5], Waśniewski, Waśnioski, Waśniowski, Wąsocki, Wąsoski, Wielgo, Wielgowic, Wierzchowski, Wilga, Wilgierd,Wiśniewski, Wyspiański, Zachert, Zaworski[6], Zdrojkowski, Zdroykowski, Zimnoch, Zrebiecki, Zrzebiecki, Źrebiecki, Żółkiewski, Żrebiecki.

Znani herbowni

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Celichowski 1885 ↓.
  2. ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 392-396. ISBN 978-985-6372-52-3. (pol.).
  3. ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 4. Miensk: Беларусь, 2016, s. 637-638. ISBN 978-985-01-1175-3. (pol.).
  4. ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 1. Miensk: НГАБ, 2002, s. 240-241. ISBN 985-6099-83-8. (pol.).
  5. ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 523. ISBN 978-83-60597-10-1.
  6. ↑ Tadeusz Gajl, Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Gdańsk 2003, s. 323.

Bibliografia

Linki zewnętrzne


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.